Νέα Βαβέλ

Πριν λίγο καιρό διάβασα στην εφημερίδα Τα Νέα ένα άρθρο για το το Ρέντινγκ. Μια πόλη 144.000 κατοίκων και βρίσκεται 64 χιλ δυτικά του Λονδίνου. Δεν είναι η δημογραφική του κατάσταση ή η γεωγραφική του θέση που προκαλεί το ενδιαφέρον, αλλά το γεγονός ότι στα σχολεία και τα σπίτια της πόλης αυτής μιλιούνται 150(!) διαφορετικές γλώσσες, πολλές από τις οποίες σπάνιες! Υπάρχουν εκείνοι που μιλούν την ακάν, μια διάλεκτο της Γκάνας, την κικέουα, από μια περιοχή της κεντρικής Αφρικής, τη ναχουάτλ, γλώσσα που τις ρίζες της βρίσκουμε στην εποχή των Αζτέκων, καθώς και την ινδική διάλεκτο τελουγκού. Οι προφανείς λόγοι που το Ρέντινγκ συγκέντρωσε όλους αυτούς τους ανθρώπους και κατ’ επέκταση τις γλώσσες αυτών, είναι ότι βρίσκεται κοντά στο Λονδίνο, αλλά όχι τόσο ώστε να έχει το ίδιο κόστος ζωής και ότι διαθέτει καλό δημόσιο σύστημα μέσων μεταφοράς, με αποτέλεσμα τα 64 χιλ. από το Λονδίνο να καλύπτονται εύκολα! Κάπως έτσι, συγκέντρωσε μετανάστες από κάθε γωνιά της γης: την Καραϊβική, την Ινδία, το Πακιστάν, την Ανατολική Αφρική, τη Νοτιοανατολική Ασία και πιο πρόσφατα από την Πολωνία, την Ουγγαρία και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η Σάρα Πάρις, εκπαιδευτικός στο Ρέντινγκ, υποστηρίζει πως η μικρή αυτή πόλη βρίσκεται στη πρωτοπορία μιας παγκόσμιας κοινότητας, που μια μέρα θα εξαπλωθεί σ’ όλον τον κόσμο. 

*Σ.τ.Μ.: Δεν έχω παρά να προσθέσω τον ενθουσιασμό μου για τέτοιους τόπους, όπου ακούγονται τόσες γλώσσες…