*Σ.τ.Μ: Σημείωμα της Μεταφράστριας

Η επιλογή του ονόματος του blog είναι ένας τρόπος απόδοσης φόρου τιμής στους αφανείς ήρωες, στους άγνωστους μεταφραστές, που πάντα μένουν στο περιθώριο. Σε αυτούς που το έργο τους συνήθως δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη και το όνομά τους δεν αναφέρεται συχνά. Σε όλους αυτούς, που για πολλούς πρέπει να ξέρουν τα πάντα, αλλά για τους περισσότερους δεν κάνουν τίποτα. Είναι μια απάντηση στην ερώτηση: «Με τί ασχολείσαι; Α! Το σπούδασες;» και σε σχόλια τύπου: «Σιγά, μωρέ τη δουλειά! Ανοίγεις λεξικό, βρίσκεις λέξη, κλείνεις λεξικό». Η μετάφραση είναι πολλά παραπάνω από λεξικά και ηλεκτρονικά προγράμματα και η δουλειά του μεταφραστή δεν περιορίζεται στο τέλος μια σελίδας υπό το σύμβολο Σ.τ.Μ! Κι αν για πολλούς, οι μεταφραστές είναι «αόρατοι», εδώ συμμεριζόμαστε την άποψη του M. Serres για τους μεταφραστές, σύμφωνα με την οποία, οι μεταφραστές πρέπει να αποτελέσουν αναπόσπαστο κομμάτι της συντροφιάς των αγγέλων και να μην ξεχνούν ότι ... les pires Anges se voient; les meilleurs disparaissent…(οι χειρότεροι άγγελοι είναι ορατοί, οι καλύτεροι εξαφανίζονται). Με αυτό το blog θα εξαφανιστούμε σίγουρα, παναπεί θα γίνουμε καλύτεροι!

*Σ.τ.Μ.: Κι αν νομίζετε ότι σ’ αυτό το blog θα βρείτε μόνο Μεταφραστικά, γελιέστε! Σε αυτή την πόλη των Αγγέλων…ο Θεός είναι η Γλώσσα, την οποία και θα υμνούμε! ΕυΛόγησον!

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Μεταφράζοντας την παιδική φαντασία...


Η μετάφραση, κατά Jakobson, διακρίνεται σε τρια είδη. Για να το θέσουμε απλά, έχουμε την ενδογλωσσική μετάφραση, όταν μεταφράζουμε από μια μορφή γλώσσας σε άλλη μορφή της ίδιας γλώσσας, τη διαγλωσσική, όταν μεταφράζουμε από μια γλώσσα σε μια άλλη γλώσσα και τη διασημειωτική, όταν για παράδειγμα ένας πίνακας ζωγραφικής μετατρέπεται σε ποίημα ή όταν ένα σχέδιο αποτυπωμένο σε χαρτί γίνεται τραγούδι. Αυτός ό διαχωρισμός είναι που πολύ συχνά με παρασέρνει, περιπλέκει τα πράγματα στο μυαλό μου και δεν μπορώ να αποφασίσω: είναι η μετάφραση γενικά επιστήμη, τεχνική ή μήπως τέχνη; Άλλες φορές τείνω προς μια κατεύθυνση και άλλες, τις περισσότερες, είμαι σίγουρη πως μετάφραση είναι όλα αυτά μαζί! Ο Garett Miller δεν είναι μεταφραστής! Είναι designer και software developer, ζει στην Ουάσιγκτον και προφανώς λατρεύει τις παιδικές ζωγραφιές. Δημιούργησε λοιπόν ένα site...γεμάτο φαντασία και χρώματα με σκοπό οχι να βελτιώσει ή να διεγείρει τη φαντασία των παιδιών (δύσκολο για έναν ενήλικα) αλλά με σκοπό να «μεταφράσει» τη φαντασία τους. Να, λοιπόν, ένα είδος διασημειωτικής μετάφρασης! Ο Garett επιμελείται τις παιδικές ζωγραφιές και τις προσαρμόζει στον κόσμο των μεγάλων ή διαφορετικά τις «μεταφράζει» με τον δικό του τρόπο και ψάχνει να βρει λύση, ψάχνει να βρει νόημα, ψάχνει να βρει άκρη σε έναν κόσμο που μέσα από τα μάτια των παιδιών είναι διαφορετικός!


Δείτε περισσότερα ή όσοι έχετε πιτσιρίκια ανεβάστε τις ζωγραφιές τους εδώ: http://imaginawesome.com/

*Σ.τ.Μ.: Και για να κάνουμε τη σύνδεση με το προηγούμενο post, από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια...



Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Το ημερολόγιο ενός τρελού...

"Ο πιο γνωστικός από τους ανθρώπους που θέλει να γνωρίσει την τρέλα, ας συλλογισθεί τη ροή των σκέψεών του όταν ονειρεύεται", έλεγε ο Βολταίρος και στις μέρες μας κάθε άλλο παρά επίκαιρος μοιάζει τούτος ο συλλογισμός του. Γιατί αν κλείσουμε τα μάτια και ονειρευτούμε, με τρόπο ταξιδιάρικο κι οχι με βάση το ρήμα "θέλω", τότε θα καταλάβουμε πως η τρέλα είναι το ιδανικό μας! Η τρέλα ή μανικότητα κατά τους αρχαίους, αν ήταν κόντρα στη δημιουργική πράξη τότε δεν θα είχε νόημα να τη συναντάμε σε τόσες συγγραφικές απόπειρες. Κι αν σε καιρούς κι εποχές κυριαρχούσε η προκατάληψη εξουσιών και κοινωνιών απέναντι στους "διαταραγμένους", στο καλλιτεχνικό εργαστήρι και στα όνειρά μας οι τρελοί...δημιουργούν ή οι γνωστικοί δημιουργούν τρελούς και γράφουν γι’ αυτούς! "Το Ημερολόγιο ενός τρελού" του Νικολάι Γκόγκολ (1809-1852) είναι μια περίπτωση σάτιρας της ρωσικής κοινωνίας του 19ου αιώνα.  Ένας κατώτερος υπάλληλος ονειρεύεται και προσδοκά, ονειρεύεται και περιμένει. Όμως οι προσδοκίες και τα όνειρά του διαψεύδονται μέρα με τη μέρα από το κατεστημένο των ανθρώπων. Ο Γκόγκολ σαρκάζει τα ήθη και τον τρόπο ζωής των συμπατριωτών του, την εποχή του αλλά και γενικότερα την ανθρώπινη φύση, οδηγώντας τον ήρωα στον έρωτα. Κι εκείνος ερωτεύεται αυτό που δεν έχει, αυτό που δεν φτάνει. Κι όμως ο έρωτας αυτός γίνεται η κινητήριος δύναμη της μετέπειτα πορείας του... 

*Σ.τ.Μ.: Αν τα όνειρα κι ο έρωτας μας οδηγούν στην τρέλα, επιτρέψτε μου να θέλω να ανήκω στους "διαταραγμένους"!

http://en.wikipedia.org/wiki/Nikolai_Gogol
http://ithaque.gr/skhizein/