tag:blogger.com,1999:blog-37375364512943391202024-03-13T15:39:04.466+00:00*Σ.τ.Μ.Σημείωμα της ΜεταφράστριαςBeryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.comBlogger28125tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-5246350280112481672012-06-15T11:31:00.001+01:002012-06-15T11:32:16.393+01:00Το θαυμαστικό!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBmAWfESr491I9IlZLV0BTAMKJHAnPVy54lleSZcLe2CIcyg8UUJ7jGJLDkhFBo5dDoGBygA9eBECYJdfJxRHH7GwSiaOTxyais7P0JxzKR5UZlgx0F0Ii2nxV-HNQCDROcS7WYZJ196w/s1600/uaymastik.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBmAWfESr491I9IlZLV0BTAMKJHAnPVy54lleSZcLe2CIcyg8UUJ7jGJLDkhFBo5dDoGBygA9eBECYJdfJxRHH7GwSiaOTxyais7P0JxzKR5UZlgx0F0Ii2nxV-HNQCDROcS7WYZJ196w/s200/uaymastik.jpg" width="149" /></a></div>
Την Παραμονή των Χριστουγέννων ο Εφήμ Περεκλάντι, «υπουργικός γραμματεύς», πλάγιασε πολύ άκεφος. Ένιωθε πως τον είχαν προσβάλλει βαριά.<br />
- Παράτα με, μάγισσα! ούρλιαξε με κακία, μόλις τον ρώτησε η γυναίκα του παραξενεμένη για το κατσούφικο ύφος του.<br />
Εκείνο το βράδυ βρισκόταν σε μια διασκέδαση και είχε ακούσει πολλά δυσάρεστα πράγματα που τον πλήγωσαν κατάκαρδα. Στην αρχή μιλούσαν για τη σημασία που έχει γενικά η μόρφωση, ύστερα η συζήτηση πέρασε, έτσι χωρίς να το καταλάβουν, στα προσόντα που χρειάζονται για να γίνει κανείς υπουργικός υπάλληλος. Και επειδή δεν έχεις ανάγκη και πολύ σπουδαία φόντα για να τρυπώσεις σε μια δημόσια υπηρεσία, το θέμα έγινε αφορμή για πικρόχολες παρατηρήσεις, παρεξηγήσεις και πειραχτικά σχόλια. Στο τέλος, όπως γίνεται πάντοτε σε κάθε ρούσικη παρέα, το γενικό ζήτημα μετατοπίστηκε σε προσωπικές περιπτώσεις.<br />
- Θέλετε ένα παράδειγμα; Ορίστε! Εσείς, κύριε Περεκλάντιν. Έχετε μια σπουδαία θέση…αλλά ποια είναι η μόρφωσή σας;<br />
- Καμιά, κύριε. Στη δική μου υπηρεσία δε χρειάζεται μόρφωση, αποκρίθηκε με μετριοφροσύνη ο Περεκλάντιν. Φτάνει να ξέρεις ορθογραφία.<br />
- Και πού μάθατε εσείς ορθογραφία;<br />
- Η συνήθεια, κύριε… Σαράντα χρόνια υπηρεσία, μαθαίνει το χέρι. Βέβαια στην αρχή ήταν κάπως δύσκολα, έκανα λάθη, αλλά με την καθημερινή ρουτίνα έμαθα.<br />
-Και η στίξη;<br />
- Και η στίξη το ίδιο…, δεν κάνω λάθη.<br />
- Χμ! έκανε ο νεαρός ενοχλημένος. Η συνήθεια όμως δεν είναι το ίδιο πράμα με τη μόρφωση. Δε φτάνει να ξέρεις πού θα βάλεις τις οξείες και τις περισπωμένες… όχι κύριε! Πρέπει να ξέρεις και γιατί. Όταν βάζεις κόμμα, να πούμε, πρέπει να ξέρεις για ποιο λόγο βάζεις κόμμα… μάλιστα κύριε! Και η αυτόματη ορθογραφία σας… η ανακλαστική… δεν αξίζει καπίκι. Είναι μηχανική δουλειά και τίποτα παραπάνω.<br />
Ο Περεκλάντιν δεν έβγαλε μιλιά, χαμογέλασε μάλιστα με μετριοφροσύνη. (Ο νεαρός ήταν γιος κρατικού συμβούλου πέμπτης τάξεως και ο ίδιος ήταν κιόλας δημόσιος υπάλληλος δέκατου βαθμού.) Αλλά τώρα που πλάγιασε άφησε να ξεσπάσουν η αγανάκτηση και ο θυμός του.<br />
«Σαράντα χρόνια υπηρεσία δε μου είπε κανείς κουβέντα και έρχεται αυτός να μου κάνει τον έξυπνο. Αυτόματη ορθογραφία… ανακλαστική… Μηχανική δουλειά! Μπορεί να καταλαβαίνω εγώ καλύτερα από σε΄να και ας μην πήγα σε πανεπιστήμια». Αφού έλουσε το νεαρό με όλα τα επίθετα που είχε το υβρεολόγιό του και ζεστάθηκε κάτω από τις κουβέρτες, ξαναβρήκε τη γαλήνη του.<br />
«Ξέρω… καταλαβαίνω… συλλογιζόταν μισοκοιμισμένος. Δεν βάζω ποτέ άνω τελεία εκεί που χρειάζεται κόμμα, έχω συνείδηση λοιπόν τι κάνω, ξέρω. Μάλιστα… έτσι είναι, νεαρέ μου! Πρέπει να στρωθείς στην καρέκλα, να δουλέψεις κάμποσα χρονάκια και ύστερα να κρίνεις τους γέρους».<br />
Στα γλαρωμένα μάτια του Περκλάντιν πέρασε ξαφνικά ένα φωτεινό κόμμα σαν μετέωρο ανάμεσα σε τούφες πηχτά, μαύρα σύννεφα που του χαμογελούσαν. Ένα άλλο, και άλλο, και άλλο ακόμη, και σε λίγο ολάκερος ο απέραντος μαύρος φόντος, που απλωνόταν στον ουρανό της φαντασίας του, πλημμύρισε φωτεινά, φτερωτά κόμματα.<br />
«Ας πάρουμε αυτά τα κόμματα για παράδειγμα, συλλογιζόταν ο Περεκλάντιν, που ένιωθε το κορμί του να ποτίζεται από μια γλυκιά νάρκη, τα ξέρω καλά… Είμαι ικανός, αν θέλεις, να βρω για το καθένα τη θέση που του ταιριάζει και… ευσυνειδήτως, όχι στην τύχη… Δοκίμασέ με και θα δεις… Όσο μπερδεμένο είναι το κείμενο, τόσο περισσότερα κόμματα χρειάζεται. Κόμμα βάζω πάντοτε μπροστά στο ‘ο οποίος, η οποία, το οποίο’ και στο ‘ό,τι’, όταν είναι αναφορικό. Όταν γράφεις μια κατάσταση των υπαλλήλων, πρέπει να βάζεις κόμμα ύστερα από κάθε όνομα. Το ξέρω».<br />
Τα χρυσά κόμματα έπεσαν, σε λίγο, σαν βροχή και έσβησαν…<br />
Στον απέραντο μαύρο φόντο πρόβαλαν κατακόκκινες τελείες. «Τελεία βάζουμε, όταν τελειώνουμε… Επίσης, όταν θέλουμε να δείξουμε το σημείο που πρέπει να γίνει μια μεγάλη διακοπή για να κοιτάζουμε τον ακροατή. Τελεία βάζουμε στο τέλος των μεγάλων παραγράφων, για να μην πιάνεται η ανάσα του γραμματικού που θα διαβάσει το κείμενο. Πουθενά αλλού».<br />
Οι τελείες παιχνίδισαν, στριφογύρισαν και ο Περεκλάντιν είδε να προβάλει μπρος στα μάτια του μια ολόκληρη στρατιά από «δυο τελείες».<br />
«Πού βάζουμε δύο τελείες; Δύο τελείες βάζουμε μετά το ‘αποφασίζομεν’, ‘διατάσσομεν’».<br />
Οι τελείες χάθηκαν και ήρθε η σειρά των ερωτηματικών. Ξεχύθηκαν από τα σύγνεφα και άρχισαν να χορεύουν κανκάν.<br />
«Το ερωτηματικό; Έχουν δει τα μάτια τέτοια! Και χίλια να μου δώσεις, κάπου θα βρω να τα βολέψω, Το βάζουμε πάντοτε όταν θέλουμε να ρωτήσουμε για κάτι ή όταν θέλουμε να ζητήσουμε πληροφορίες για ένα έγγραφο… ‘Πού υποβλήθηκε ο απολογισμός του τάδε έτους;’ ή ‘Το αστυνομικό τμήμα έχει πληροφορές περί της σημερινής κατοικίας του Ιβανώφ;’ κτλ».<br />
Τα ερωτηματικά αναποδογύρισαν, ίσιωσε η μαγκουρίτσα τους και με μιας, σαν να υπάκουσαν σε κάποιο παράγγελμα, έγιναν θαυμαστικά.<br />
«Χμ!... Αυτό ‘το σημείο της στίξεως’ μεταχειριζόμαστε πολύ συχνά στα γράμματα. ‘Αγαπητέ κύριε!’ ή ‘Εξοχότατε, πατέρα και ευεργέτη!...’ Και στα υπηρεσιακά έγγραφα όταν… μα πότε;»<br />
Τα θαυμαστικά έκαναν ένα σάλτο μπροστά, κορδώθηκαν ακόμα περισσότερο και στάθηκαν εκεί ασάλευτα, περιμένοντας…<br />
«Στα υπηρεσιακά έγγραφα, όταν χμ… πώς να το πω; Χμ!... Αλήθεια, πότε, βάζουμε θαυμαστικό; Στάσου… να θυμηθώ… Χμ!»<br />
Ο Περεκλάντιν άνοιξε τα μάτια του και γύρισε από το άλλο πλευρό. Μόλις όμως έκλεισε τα βλέφαρά του, να σου τα θαυμαστικά πρόβαλαν πάλι στο μαύρο φόντο.<br />
«Να πάρει ο διάολος!... Πότε πρέπει να βάλουμε θαυμαστικό;» συλλογιζόταν πασχίζοντας να αποδιώξει από τη φαντασία του αυτούς τους ενοχλητικούς επισκέπτες. «Το ξέχασα λοιπόν; Βέβαια, ή το ξέχασα ή δεν έβαλα ποτέ…»<br />
Άρχισε να ξαναζωντανεύει στη θύμησή του τα έγγραφα που είχε συντάξει στα σαράντα χρόνια της υπαλληλικής του ζωής. Βασάνισε τη σκέψη του, έστυψε το μυαλό του, τίποτα! Ο Περεκλάντιν κατσούφιασε! Σε όλο αυτό το ταξίδι στα περασμένα δε βρήκε ούτε ένα θαυμαστικό.<br />
«Μα είναι καταπληκτικό! Γράφω σαράντα ολόκληρα χρόνια και δεν έχω βάλει ούτε μια φορά θαυμαστικό!... Χμ!... Πού διάολο μπαίνει αυτός ο μπελάς;»<br />
[…]<br />
-Μάρθα, ψιθύρισε, και σκούντηξε τη γυναίκα του, που πάντοτε καμάρωνε για τα χρόνια που πέρασε εσωτερική στο λύκειο. Ξέρεις, μάτια μου, πού βάζουμε θαυμαστικό, όταν γράφουμε;<br />
-Και βέβαι ξέρω! Εφτά χρόνια έμεινα εσωτερική. Ξέρω όλη τη γραμματική απ’ έξω κι ανακατωτά. <b>Αυτό το σημείον στίξεως χρησιμοποιείται εις τας προσφωνήσεις, τας αναφωνήσεις και όταν θέλομεν να εκφράσωμεν ενθουσιασμόν, αγανάκτησιν, χαράν, οργήν, και άλλα συναισθήματα</b>.<br />
«Ωραία! Συλλογιζόταν ο Περεκλάντιν. <b>Ενθουσιασμό, αγανάκτηση, χαρά, οργή και άλλα συναισθήματα</b>…»<br />
Ο υπουργικός υπάλληλος βυθίστηκε στις σκέψεις του. Σαράντα χρόνια μουντζούρωνε χαρτιά, είχε γεμίσει χιλιάδες κόλλες, μυριάδες και όμως δε θυμάται ούτε μια μονάχα γραμμή που να εκφράζει ενθουσιασμό, αγανάκτηση ή κάτι τέτοιο.<br />
«Και άλλα συναισθήματα…συλλογιζόταν. <b>Μα τι χρειάζονται τα συναισθήματα στα υπηρεσιακά έγγραφα; Ακόμα κι ένας αναίσθητος μπορεί να τα συντάξει</b>…»<br />
[…]<br />
…Μαρτύρησε όλη τη νύχτα. Μα και το πρωί δεν τον άφησε καθόλου το φάντασμα. […] Βγαίνοντας στο δρόμο φώναξε ένα έλκηθρο και, καθώς πλησίαζε ο αμαξάς, νόμισε πως αντί για έλκηθρο ερχόταν καταπάνω του ένα πελώριο θαυμαστικό.<br />
Πέρασε το κατώφλι του γραφείου και ο κλητήρας του φάνηκε σαν θαυμαστικό. Όλα του μιλούσαν για ενθουσιασμό, αγανάκτηση, οργή. Έπιασε τον κοντυλοφόρο και νόμισε πως κρατούσε ένα θαυμαστικό στα δάχτυλά του… Ο Περεκλάντιν βούτηξε την πένα στο καλαμάρι και υπόγραψε: «Εφήμ Περεκλάντιν, γραμματεύς!!!»<br />
<b>Και απλώνοντας αυτά τα τρία θαυμαστικά στην αράδα, δοκίμαζε ενθουσιασμό, αγανάκτηση, χαρά και την ίδια στιγμή έβραζε από το κακό του.</b><br />
-Για κοίτα! Για κοίτα! μουρμούρισε καρφώνοντας το βλέμμα του στον κοντυλοφόρο.<br />
Το φωτεινό θαυμαστικό ικανοποιημένο πια εξαφανίστηκε.<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
Α. Τσέχοφ, Διηγήματα</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
Μετάφραση Κυρ. Σιμόπουλος</div>
<div style="text-align: right;">
Θεμέλιο, Αθήνα 2000</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Αφιερωμένο στην ομάδα που κάθε Πέμπτη μεσημέρι συζητά για τη γλώσσα και το συναίσθημα! Ακόμα και τα θαυμαστικά.. είναι μαζί μας!!!</div>
<br />
<div>
<br /></div>
</div>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-28687176694133814272011-08-19T11:45:00.000+01:002011-08-19T11:45:57.342+01:00Ανθολογία της Οικονομίας!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYZRpCs81ZAfN4VfXEJHNY6mJ2_EPYHthL0wQbe0l_uJTmKm1tFbrTw4xSxAyjzJoXbQ_4nt1VIAX_n1gMuMK0kAcXhqzlh_HPmoHkjjUQOigtBE4k66NdwOVVWc1RVmQjVdkPP14ZB9M/s1600/souris.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYZRpCs81ZAfN4VfXEJHNY6mJ2_EPYHthL0wQbe0l_uJTmKm1tFbrTw4xSxAyjzJoXbQ_4nt1VIAX_n1gMuMK0kAcXhqzlh_HPmoHkjjUQOigtBE4k66NdwOVVWc1RVmQjVdkPP14ZB9M/s1600/souris.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal">Ο Γιώργος Σουρής γεννήθηκε το 1853 στην Ερμούπολη της Σύρου και ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σατιρικούς ποιητές. Τι κι αν δεν τελείωσε ποτέ την Φιλοσοφική; Λόγω των πολλών γνώσεων και των πνευματικών προσόντων του ασχολήθηκε επιτυχώς με τη δημοσιογραφία, σατιρίζοντας τα γεγονότα της εποχής, ενώ πολλοί τον ονόμαζαν «σύγχρονο Αριστοφάνη». Στο ποίημα "Ανθολογία της Οικονομίας" τα λέει όλα...</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><h1 align="center" style="margin-bottom: 7.2pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 18.0pt; text-align: center;"><span style="background: lightyellow; color: #c00000; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 12.0pt;">Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας<o:p></o:p></span></h1><div align="center"> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="1" class="MsoNormalTable"><tbody>
<tr> <td style="padding: 4.8pt 4.8pt 4.8pt 4.8pt;"> <div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 1.8pt;"><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ<br />
σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,<br />
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ<br />
καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;<o:p></o:p></span></div><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς,<br />
νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,<br />
ταμεῖο δίχως χρήματα<br />
καὶ δόξης τόσα μνήματα;<o:p></o:p></span><br />
<span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ<br />
καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,<br />
κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε<br />
τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;<o:p></o:p></span><br />
<h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;"><span style="color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">* * *<o:p></o:p></span></h2></td> </tr>
<tr> <td style="padding: 4.8pt 4.8pt 4.8pt 4.8pt;"> <div class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια,<br />
κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια,<br />
ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ<br />
ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή.<o:p></o:p></span></div><h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;"><span style="color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">* * *<o:p></o:p></span></h2></td> </tr>
<tr> <td style="padding: 4.8pt 4.8pt 4.8pt 4.8pt;"> <div class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν<br />
ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,<br />
οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν<br />
δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.<o:p></o:p></span></div><h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;"><span style="color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">* * *<o:p></o:p></span></h2></td> </tr>
<tr> <td style="padding: 4.8pt 4.8pt 4.8pt 4.8pt;"> <div class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως,<br />
συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος.<o:p></o:p></span></div><h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;"><span style="color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">* * *<o:p></o:p></span></h2></td> </tr>
<tr> <td style="padding: 4.8pt 4.8pt 4.8pt 4.8pt;"> <div class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!<br />
σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.<o:p></o:p></span></div><h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;"><span style="color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">* * *<o:p></o:p></span></h2></td> </tr>
<tr> <td style="padding: 4.8pt 4.8pt 4.8pt 4.8pt;"> <div class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,<br />
σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!<o:p></o:p></span></div><h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;"><span style="color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">* * *<o:p></o:p></span></h2></td> </tr>
<tr> <td style="padding: 4.8pt 4.8pt 4.8pt 4.8pt;"> <div class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα,<br />
πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη...<br />
αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα,<br />
δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει.<o:p></o:p></span></div><h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;"><span style="color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">* * *<o:p></o:p></span></h2></td> </tr>
<tr> <td style="padding: 4.8pt 4.8pt 4.8pt 4.8pt;"> <div class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,<br />
ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.<br />
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,<br />
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.<span class="apple-converted-space"> </span><br />
Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,<br />
κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.<br />
Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ<br />
συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.<o:p></o:p></span></div><h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;"><span style="color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">* * *<o:p></o:p></span></h2></td> </tr>
<tr> <td style="padding: 4.8pt 4.8pt 4.8pt 4.8pt;"> <div class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ<br />
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».<br />
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς<br />
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.<o:p></o:p></span></div><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-<br />
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.<br />
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει<br />
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.<o:p></o:p></span><br />
<h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;"><span style="color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">* * *<o:p></o:p></span></h2></td> </tr>
<tr> <td style="padding: 4.8pt 4.8pt 4.8pt 4.8pt;"> <div class="MsoNormal"><span style="color: black; font-family: "Palatino Linotype"; font-size: 10.0pt;">Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.<br />
Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;<o:p></o:p></span></div><h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;"><span style="color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">* * *<o:p></o:p></span></h2></td> </tr>
</tbody></table></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><h2 align="center" style="margin-bottom: 3.6pt; text-align: center;">*Σ.τ.Μ: <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: lightyellow; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;">συλλεγέντα καὶ ἀναρτηθέντα ἐπὶ τῇ πανηγυρικῇ ἐλεύσει τοῦ ΔΝΤ<o:p></o:p></span></h2><div><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: lightyellow; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #c00000; font-family: 'Palatino Linotype'; font-size: 10pt;"><a href="http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/gewrgios_soyrhs_poems.htm#ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ_ΤΗΣ_ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ">http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/gewrgios_soyrhs_poems.htm#ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ_ΤΗΣ_ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ</a></span></div><div><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AE%CF%82">http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AE%CF%82</a></div></div>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-61599844017149990932011-07-21T14:54:00.003+01:002011-09-16T14:01:36.183+01:00Μεταφράζοντας την παιδική φαντασία...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEintVeVIInrTad961la2w84NbVZrXhpG2UAQyaVRtMq1PgDKO1UUlm2zLU0ORancuESc7tO8Mn_6Yn5zZqz2pck1vQW1fqzf0JynRIWeR1NonWaLGygi_THqHWX5vTWs0pzlHT2duzOBUA/s1600/%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B1.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEintVeVIInrTad961la2w84NbVZrXhpG2UAQyaVRtMq1PgDKO1UUlm2zLU0ORancuESc7tO8Mn_6Yn5zZqz2pck1vQW1fqzf0JynRIWeR1NonWaLGygi_THqHWX5vTWs0pzlHT2duzOBUA/s320/%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B1.JPG" width="228" /></a></div><div style="text-align: justify;">Η μετάφραση, κατά Jakobson, διακρίνεται σε τρια είδη. Για να το θέσουμε απλά, έχουμε την ενδογλωσσική μετάφραση, όταν μεταφράζουμε από μια μορφή γλώσσας σε άλλη μορφή της ίδιας γλώσσας, τη διαγλωσσική, όταν μεταφράζουμε από μια γλώσσα σε μια άλλη γλώσσα και τη διασημειωτική, όταν για παράδειγμα ένας πίνακας ζωγραφικής μετατρέπεται σε ποίημα ή όταν ένα σχέδιο αποτυπωμένο σε χαρτί γίνεται τραγούδι. Αυτός ό διαχωρισμός είναι που πολύ συχνά με παρασέρνει, περιπλέκει τα πράγματα στο μυαλό μου και δεν μπορώ να αποφασίσω: είναι η μετάφραση γενικά επιστήμη, τεχνική ή μήπως τέχνη; Άλλες φορές τείνω προς μια κατεύθυνση και άλλες, τις περισσότερες, είμαι σίγουρη πως μετάφραση είναι όλα αυτά μαζί! Ο Garett Miller δεν είναι μεταφραστής! Είναι designer και software developer, ζει στην Ουάσιγκτον και προφανώς λατρεύει τις παιδικές ζωγραφιές. Δημιούργησε λοιπόν ένα site...γεμάτο φαντασία και χρώματα με σκοπό οχι να βελτιώσει ή να διεγείρει τη φαντασία των παιδιών (δύσκολο για έναν ενήλικα) αλλά με σκοπό να «μεταφράσει» τη φαντασία τους. Να, λοιπόν, ένα είδος διασημειωτικής μετάφρασης! Ο Garett επιμελείται τις παιδικές ζωγραφιές και τις προσαρμόζει στον κόσμο των μεγάλων ή διαφορετικά τις «μεταφράζει» με τον δικό του τρόπο και ψάχνει να βρει λύση, ψάχνει να βρει νόημα, ψάχνει να βρει άκρη σε έναν κόσμο που μέσα από τα μάτια των παιδιών είναι διαφορετικός!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS1XLSgGKIjYVXX-rjura5vOL0WpRXCBx41cpK3xy7PfVnKs3MLGg3y6ESMYioWoaJKH1WQ8BDjpN1-ZjB7Lg7pbisMNbwQkot2Q7sThZrVflWjpw2M06SNOorZXiOx1TJTSh4xCIqn04/s1600/tumblr_lodlg0Iki91qhhtwyo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS1XLSgGKIjYVXX-rjura5vOL0WpRXCBx41cpK3xy7PfVnKs3MLGg3y6ESMYioWoaJKH1WQ8BDjpN1-ZjB7Lg7pbisMNbwQkot2Q7sThZrVflWjpw2M06SNOorZXiOx1TJTSh4xCIqn04/s320/tumblr_lodlg0Iki91qhhtwyo1_500.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div>Δείτε περισσότερα ή όσοι έχετε πιτσιρίκια ανεβάστε τις ζωγραφιές τους εδώ: <a href="http://imaginawesome.com/">http://imaginawesome.com/</a><br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Και για να κάνουμε τη σύνδεση με το προηγούμενο post, από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια... <br />
<div><br />
</div><div><br />
</div><div><br />
</div></div>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-855147061252333342011-07-19T23:51:00.000+01:002011-07-19T23:51:50.910+01:00Το ημερολόγιο ενός τρελού...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuCBDnKqVgk3JhCvIx084DV5Q4qsk-4YEdXOZUsVUybbd0VQlN6Manbcy8DSf4-qy42ZrgCgDm9xjAup3CkePEaiq6rqKr3EldEe2uXL-ZRqjbhEM2_kUKR2R0MA-KdKJjIK_6Aqnu14E/s1600/220px-Gogol_Portrait.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuCBDnKqVgk3JhCvIx084DV5Q4qsk-4YEdXOZUsVUybbd0VQlN6Manbcy8DSf4-qy42ZrgCgDm9xjAup3CkePEaiq6rqKr3EldEe2uXL-ZRqjbhEM2_kUKR2R0MA-KdKJjIK_6Aqnu14E/s1600/220px-Gogol_Portrait.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">"Ο πιο γνωστικός από τους ανθρώπους που θέλει να γνωρίσει την τρέλα, ας συλλογισθεί τη ροή των σκέψεών του όταν ονειρεύεται", έλεγε ο Βολταίρος και στις μέρες μας κάθε άλλο παρά επίκαιρος μοιάζει τούτος ο συλλογισμός του. Γιατί αν κλείσουμε τα μάτια και ονειρευτούμε, με τρόπο ταξιδιάρικο κι οχι με βάση το ρήμα "θέλω", τότε θα καταλάβουμε πως η τρέλα είναι το ιδανικό μας! Η τρέλα ή μανικότητα κατά τους αρχαίους, αν ήταν κόντρα στη δημιουργική πράξη τότε δεν θα είχε νόημα να τη συναντάμε σε τόσες συγγραφικές απόπειρες. Κι αν σε καιρούς κι εποχές κυριαρχούσε η προκατάληψη εξουσιών και κοινωνιών απέναντι στους "διαταραγμένους", στο καλλιτεχνικό εργαστήρι και στα όνειρά μας οι τρελοί...δημιουργούν ή οι γνωστικοί δημιουργούν τρελούς και γράφουν γι’ αυτούς! "Το Ημερολόγιο ενός τρελού" του Νικολάι Γκόγκολ (1809-1852) είναι μια περίπτωση σάτιρας της ρωσικής κοινωνίας του 19ου αιώνα. Ένας κατώτερος υπάλληλος ονειρεύεται και προσδοκά, ονειρεύεται και περιμένει. Όμως οι προσδοκίες και τα όνειρά του διαψεύδονται μέρα με τη μέρα από το κατεστημένο των ανθρώπων. Ο Γκόγκολ σαρκάζει τα ήθη και τον τρόπο ζωής των συμπατριωτών του, την εποχή του αλλά και γενικότερα την ανθρώπινη φύση, οδηγώντας τον ήρωα στον έρωτα. Κι εκείνος ερωτεύεται αυτό που δεν έχει, αυτό που δεν φτάνει. Κι όμως ο έρωτας αυτός γίνεται η κινητήριος δύναμη της μετέπειτα πορείας του... </div><br />
<b>*Σ.τ.Μ.</b>: Αν τα όνειρα κι ο έρωτας μας οδηγούν στην τρέλα, επιτρέψτε μου να θέλω να ανήκω στους "διαταραγμένους"!<br />
<br />
<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Nikolai_Gogol">http://en.wikipedia.org/wiki/Nikolai_Gogol</a><br />
<a href="http://ithaque.gr/skhizein/">http://ithaque.gr/skhizein/</a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-3cG81sR6by1VcBaqs4oyNaUWiD22X_7yy8k9YP0dpAPxda9BK0M281lCpyXrm_danPz5XvOqkyjKffBJ-TJ9T0-wFDW31Cz92gfrWcoz2_0vW33_xxkHZscMwn448zO9UvwgmMZXDLY/s1600/Skhizein.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-3cG81sR6by1VcBaqs4oyNaUWiD22X_7yy8k9YP0dpAPxda9BK0M281lCpyXrm_danPz5XvOqkyjKffBJ-TJ9T0-wFDW31Cz92gfrWcoz2_0vW33_xxkHZscMwn448zO9UvwgmMZXDLY/s320/Skhizein.jpg" width="320" /></a></div>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-16914065615356806472010-12-22T11:05:00.001+00:002018-02-20T08:58:18.619+00:00Οι Ασημένιες Λεύκες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6mTRe0duaqR5i6nFpll79LQkKZVLsaKejXr8PeUCfvqvaIuUwCzqqpVBQBU7shGr2kFjDyubQLRYncdgbA3apqY9KDM0vVlhqDeCmy2l0tp5OwfQp2M6Bq_fqbnff1xYQPqIHCFKHKUg/s1600/%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6mTRe0duaqR5i6nFpll79LQkKZVLsaKejXr8PeUCfvqvaIuUwCzqqpVBQBU7shGr2kFjDyubQLRYncdgbA3apqY9KDM0vVlhqDeCmy2l0tp5OwfQp2M6Bq_fqbnff1xYQPqIHCFKHKUg/s200/%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B1.png" width="200" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
Πρέπει να σκορπίσουμε τ’ άρωμα<br />
Που κλείνουν οι ψυχές μας!<br />
Πρέπει όλα να’ ναι τραγούδια,<br />
Όλα φως και καλοσύνη.<br />
<br />
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα – Οι Ασημένιες Λεύκες</div>
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Αν μη τι άλλο…είναι Χριστούγεννα!</div>
Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-45789630740798055792010-12-08T11:31:00.001+00:002010-12-08T11:33:38.149+00:00Σύνδρομο Ξένης Προφοράς!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRbMRv6Gi9oncSNcZTDNSIXHkT0WcALO8SKcTYPagfTjVBDvekqkqeag_SF8FFWwO7msMib4ygHWZJhzdFvPeRH-MWRY-Z_A26gK4ghDj1bwsqYCCbVo1XiutNAZK8TTuqW8VYJoGG2yA/s1600/brain.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRbMRv6Gi9oncSNcZTDNSIXHkT0WcALO8SKcTYPagfTjVBDvekqkqeag_SF8FFWwO7msMib4ygHWZJhzdFvPeRH-MWRY-Z_A26gK4ghDj1bwsqYCCbVo1XiutNAZK8TTuqW8VYJoGG2yA/s200/brain.jpg" width="188" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σε προηγούμενο post άφησα τον εαυτό μου να εκφραστεί ελεύθερα και μέσα από έναν στοίχο δήλωσα ότι πολλές φορές η ενασχόληση με τις γλώσσες με κάνει και Φοβάμαι! Γιατί ποτέ δεν είσαι σίγουρος, γιατί ποτέ η ενασχόληση αυτή δεν θα ολοκληρωθεί ώστε να νιώσεις την ικανοποίηση. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν τελειώνουν όλα μόλις πάρεις το δώρο από τη γιαγιά σου επειδή πήρες το Lower. Ίσως το post εκείνο ήταν ένας τρόπος να αντιμετωπίσω τη φοβία μου. Έτσι δεν λένε; Ο έρωτας με έρωτα περνάει και ο φόβος με φόβο αντιμετωπίζεται! Το εκμυστηρεύεσαι, το μοιράζεσαι και συνεχίζεις με περισσότερη δύναμη! Η άποψη όμως ότι η γλώσσα θέλει χρόνο και κόπο ή αλλιώς αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα αληθεύει. Δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη να ξέρεις, όχι άπταιστα, γιατί αυτό έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται, αλλά να ξέρεις καλά μια γλώσσα. Δεν γίνεται να αποφασίζεις το Σαββατοκύριακο να το περάσεις αγκαλιά με το εγχειρίδιο «Οι πρώτες σου λέξεις στα κινέζικα» και τη Δευτέρα να μπορείς να κάνεις παζάρια για τη μπλούζα που θέλεις στο κινέζικο της γειτονιάς σου στη μητρική του πωλητή! Δεν γίνεται να πέφτεις για ύπνο λέγοντας «καληνύχτα» στα ελληνικά και το άλλο πρωί να ξυπνάς με το “Bon jour” στα χείλη! Ή μήπως γίνεται; Η 35χρονη Sarah Colwill από το Πλίμουθ της Βρετανίας για πολλά χρόνια βασανιζόταν από ημικρανίες, οι οποίες όμως ξεπερνούσαν την κοινή ημικρανία από την οποία ταλαιπωρούνται χιλιάδες άνθρωποι. Τελικά, διαγνώστηκε διαστολή των αιμοφόρων αγγείων του εγκεφάλου της, με αποτέλεσμα για μία εβδομάδα να μην μπορεί να κουνήσει τη μία πλευρά του σώματός της ενώ η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη όταν η Sarah παρουσίασε έντονες ημικρανίες 3-4 φορές την εβδομάδα, οι οποίες οδήγησαν σε κάτι εντελώς αναπάντεχο: σταδιακά η προφορά της άρχισε να αλλάζει και να γίνεται... κινέζικη! Η Kay Russell είναι ακόμη μια περίπτωση: έπεσε για ύπνο με φοβερές ημικρανίες και όταν ξύπνησε μιλούσε αγγλικά, που είναι και η μητρική της, αλλά με γαλλική προφορά, ενώ ο Tom Paterson, ένας 39χρονος άντρας από τη Βρετανία ύστερα από ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό του έπεσε σε κώμα, από το οποίο συνήλθε και οι γιατροί δεν πίστευαν στα μάτια τους αλλά ούτε και στα αφτιά τους! Ο Tom μιλούσε αγγλικά με πολωνική προφορά. Μεταφέρθηκε τελικά στο κέντρο Momentum, που σαν βασικό στόχο έχει την αντιμετώπιση νευρογλωσσικών προβλημάτων μετά από τραυματικές εμπειρίες και την επανένταξη των ανθρώπων στην κοινωνία, όπου οι επιστήμονες του εξήγησαν ότι πάσχει από το επονομαζόμενο Σύνδρομο της Ξένης Προφοράς (<i><b>FAS-Foreign Accent Syndrome)</b></i>. Πρόκειται για ένα σύνδρομο το οποίο εμφανίζεται συνήθως σε άτομα που έχουν τραυματιστεί στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να προκληθεί ζημιά στον εγκέφαλό τους και είναι σχετικά σπάνιο αφού έχουν καταγραφεί 60 περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο με την πρώτη καταγραφή περιστατικού το 1941. Οι "ασθενείς" που πάσχουν από το εν λόγω σύνδρομο μιλούν τη μητρική τους με ξενική προφορά αλλά παρουσιάζουν και μια ευχέρεια στην εκμάθηση άλλων γλωσσών, με τις οποίες δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ πριν τον τραυματισμό τους. Τι πράγμα είναι αυτός ο εγκέφαλος; Βέβαια, με το θέμα έχουν ασχοληθεί και οι Πύλες του Ανεξήγητου. Μπορεί όλα αυτά, λέει, να οφείλονται σε εμπειρίες κάποιας προηγούμενης ζωής! </div><br />
<b>*Σ.τ.Μ.</b>: Μέχρι τώρα είχα πολλούς λόγους να «χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο»! Τώρα μόλις βρήκα άλλον έναν...<br />
<br />
Δείτε videos της Sarah και της Kay για να καταλάβετε περί τίνους πρόκειται!<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=m4Z_WV_NE8Q&feature=related">http://www.youtube.com/watch?v=m4Z_WV_NE8Q&feature=related</a><br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=f-y-x88hU9Y">http://www.youtube.com/watch?v=f-y-x88hU9Y</a>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-2654299231788511232010-11-04T23:45:00.000+00:002010-11-04T23:45:20.269+00:00Η Νέα Καλιφόρνια<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0fDxdBPZ9BY5iJcc38_bAiVgCUGbOkEbDmZwJlNrjtJlzJYnRqbAEip8w6AoQqjmyRAZ-t5_4Q02i759w1qD-aBAoMpjCUTrTvkEjl_4vUeP1J6pN4UcnLnD-adc0YYZtPx6L4WdrdkI/s1600/california-cover1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0fDxdBPZ9BY5iJcc38_bAiVgCUGbOkEbDmZwJlNrjtJlzJYnRqbAEip8w6AoQqjmyRAZ-t5_4Q02i759w1qD-aBAoMpjCUTrTvkEjl_4vUeP1J6pN4UcnLnD-adc0YYZtPx6L4WdrdkI/s320/california-cover1.jpg" width="230" /></a></div><div style="text-align: justify;">Η Ντίλμα Ρουσέφ είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Βραζιλίας, η οποία με ποσοστό 55,5 % αναλαμβάνει από την 1η Ιανουαρίου του 2011 τα ινία της διακυβέρνησης της χώρας με την 8η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Τι κι αν μεγάλωσε με γαλλικά, πιάνο και την πίστη ότι υπάρχει Θεός; Γρήγορα άλλαξε γνώμη και η αντάρτισσα Ρουσέφ, όπως την χαρακτηρίζουν όλες σχεδόν οι εφημερίδες, η οποία είχε φυλακιστεί επί δικτατορίας, τώρα καλείται να κυβερνήσει τη χώρα της σάμπας, που το 2014 θα φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και το 2016 τους Ολυμπιακές Αγώνες. «Θα είμαι Πρόεδρος όλων των Βραζιλιάνων, χωρίς καμία εξαίρεση», δήλωσε η νεοεκλεγείσα Ρουσέφ και τα κόκαλα του βραζιλιάνου συγγραφέα Αφόνσο Ενρίκες δε Λίμα Μπαρέτο (26 χαρακτήρες χωρίς τα κενά, το όνομά του) έτριξαν! Ο Μπαρέτο (για ευνόητους λόγους κρατάμε τους 6 χαρακτήρες) ήταν ένας συγγραφέας πολλαπλά περιθωριοποιημένος: ήταν μαύρος, φτωχός και συμπαραστάτης των φτωχών, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τους συγγραφικούς κύκλους, έζησε σε μια άκρως ρατσιστική κοινωνία, έχασε νωρίς την μητέρα του, ενώ ο πατέρας του κλείστηκε σε τρελοκομείο. Ο Μπαρέτο πέθανε αλκοολικός στα 41 του χρόνια, δεν έκανε παιδιά, δεν παντρεύτηκε, αλλά ούτε και ταξίδεψε, όπως ονειρευόταν. Τα ταξίδια του τα έκανε μόνο μέσα από τις λογοτεχνικές του περιπλανήσεις και έτσι έφτασε σε τόπους, όπως εκείνος τους φανταζόταν. Το έργο του παρέμενε στην αφάνεια και μόλις τις τελευταίες δυο δεκαετίες θεωρείται ένας από τους πλέον σημαντικότερους συγγραφείς της Βραζιλίας. Στα χέρια μου έπεσε το έργο του «Η Νέα Καλιφόρνια», από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων. Πρόκειται για ένα σύντομο αλλά άκρως περιεκτικό διήγημα, το οποίο σε γενικές γραμμές περιγράφει το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για να βγάλει λεφτά! Μέχρι και νεκρούς ανασταίνει, μέχρι και πεθαμένους ξεθάβει, πιστεύοντας πως με την κατάλληλη επεξεργασία οστών μπορεί να δημιουργηθεί χρυσάφι, όπως έταξε ο άγνωστος για την τοπική κοινωνία της Τουμπιακάνγκα και μετά εξαφανίστηκε! Οι κάτοικοι όμως μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, τρελοί και λογικοί, αδίστακτοι κι αλαφροΐσκιωτοι, όλοι τους τρέξαν στο σατανικό ραντεβού στο νεκροταφείο η «Γαλήνη» προκειμένου να τραβήξουν τις «σιχαμερές σάπιες σάρκες που έζεχναν και δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν από τα κόκαλα…και η εχθρότητα δεν άργησε να ξεσπάσει. Οι νεκροί ήταν λίγοι και δεν έφταναν να ικανοποιήσουν την πείνα των ζωντανών. Άρχισαν οι μαχαιριές, οι πιστολιές, το γροθοκόπημα...». Το πρωί το νεκροταφείο είχε περισσότερους νεκρούς απ’ όσους είχε φιλοξενήσει στα τριάντα χρόνια της ύπαρξής του.» Βέβαια, τα ηθικά διδάγματα είναι πολλά και ο αναγνώστης μπορεί να βγάλει περισσότερα συμπεράσματα από τα αναμενόμενα και να δει περισσότερες εικόνες από τις προφανείς, μέσα από τα μάτια του Μπαρέτο Έτσι, η κάθαρση μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης επιτυγχάνεται χωρίς δεύτερη κουβέντα!</div><br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Ένα μεγάλο μπράβο στον αξιόλογο μεταφραστή Κρίτων Ηλιόπουλο στις Εκδόσεις των Συναδέλφων και … στον Μπαρέτο! Τα μπράβο στους/στις προέδρους περιττεύουν! Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-68713033507030485972010-08-22T10:13:00.000+01:002010-08-22T10:13:39.228+01:00Βιβλιοθήκη χωρίς Σύνορα!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-IRqbFYMDXq05iF1lGFEVR-8322p7eqaSFiAXu4BeNqlGE7FcO7ZNEGegJz1h5SE8Q2FYeKakYoSzKbrtagQJ-xtjXbZowzSkr7WI508Kr4vcot44dcjd74H2UDptaXB7BM4Zd4U4T48/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-IRqbFYMDXq05iF1lGFEVR-8322p7eqaSFiAXu4BeNqlGE7FcO7ZNEGegJz1h5SE8Q2FYeKakYoSzKbrtagQJ-xtjXbZowzSkr7WI508Kr4vcot44dcjd74H2UDptaXB7BM4Zd4U4T48/s320/images.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Πάντα πίστευα πως τα βιβλία είναι…ταξίδι. Ίσως επειδή στα περισσότερα ταξίδια μου διάβαζα! Ή ίσως επειδή διαβάζοντας βιβλία ταξίδευα! Δηλαδή, τα ταξίδευα και με ταξίδευαν! Και οποιαδήποτε σχέση είναι αμοιβαία είναι και πραγματική! Πόσα βιβλία μου και κυρίως λεξικά έχουν ταξιδέψει μαζί μου! Κέρκυρα, Αθήνα ή Θεσσαλονίκη; Έχουν ξεχάσει πού ακριβώς θέλουν να παν! Μόνο που το τελευταίο διάστημα συνειδητοποίησα οτι υπάρχει ακόμα ένας λόγος που θα μπορούσαμε να πούμε οτι τα βιβλία ταξιδεύουν. Κι αυτός είναι το λεγόμενο bookcrossing! Περπατάς αμέριμνος σε ένα πάρκο και βλέπεις στο παγκάκι ένα βιβλίο, μπαίνεις στο λεωφορείο και στη δίπλα θέση βλέπεις επίσης ένα βιβλίο, πηγαίνεις για καφέ κι εκεί που δεν είχες παρέα στη διπλανή θέση βλέπεις ένα βιβλίο κτλ. Οποτεδήποτε σας συμβεί κάτι αντίστοιχο μην πετάξετε το βιβλίο, ούτε να φωνάξετε την σερβιτόρα να της πείτε πως ο προηγούμενος ξέχασε το βιβλίο του. Πιάστε το στα χέρια σας, περιεργαστείτε το και θα καταλάβετε πως έχετε στα χέρια σας ένα βιβλίο "που ταξιδεύει". Θα το καταλάβετε από τα κίτρινα αυτοκολλητάκια με τα οποία είναι διακοσμημένο. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMRFd9ZCX4-KVcOm3ep6rClDuvHrZXFiFK0ufG-qI_0ZXo6OJhUEamZz97OJsWBlE7LrGunEsnYiVeeBJADIjbBoKro_e_pUHGuOBMMhv4LgeQ5Wvij4lIOsF3ISyMwURl4LGgCgAuUV4/s1600/bookcrossing.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMRFd9ZCX4-KVcOm3ep6rClDuvHrZXFiFK0ufG-qI_0ZXo6OJhUEamZz97OJsWBlE7LrGunEsnYiVeeBJADIjbBoKro_e_pUHGuOBMMhv4LgeQ5Wvij4lIOsF3ISyMwURl4LGgCgAuUV4/s320/bookcrossing.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το bookcrossing είναι η τακτική του να αφήνεις ένα βιβλίο σε δημόσιο χώρο προκειμένου να το βρει κάποιος άλλος. Και το bookcrossing.com το site όπου μπορεί κανείς να ενημερωθεί για τα βιβλία που ταξιδεύουν και σκοπός του είναι να κάνει τον κόσμο μια ανοιχτή βιβλιοθήκη για όλους. Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 4.000 bookcrossers, οι οποίοι οχι μόνο απελευθερώνουν βιβλία αλλά οργανώνουν πληθώρα εκδηλώσεων προκειμένου να ενημερώσουν τον κόσμο και να τον φέρουν πιο κοντά στα βιβλία. Εκδηλώσεις, συνέδρια, συναντήσεις, γνωριμίες με συγγραφείς, εξορμήσεις για απελευθέρωση βιβλίων σε διάφορες πόλεις και πολλά άλλα. Τα Χριστούγεννα μάλιστα λένε τα κάλαντα κι αντί να ζητούν χρήματα, κάστανα ή μανταρίνια, μοιράζουν στον κόσμο βιβλία. Πολύ ωραία, ανέξοδη και πρωτότυπη ιδέα! Βέβαια, πρόσφατα διάβασα οτι σαφώς μια τέτοια ιδέα και μάλιστα όταν έχει τέτοια απήχηση στον κόσμο, κάποιους ενοχλεί. Υπήρξαν και διαβολικές φωνές εκδοτικών, απ' ότι μπορώ να φανταστώ, που θεωρούν ότι το bookcrossing τους κάνει σοβαρή ζημιά, αφού βλέπουν τα κέρδη τους να μειώνονται, όταν το ίδιο βιβλίο θα το διαβάσουν περισσότερα από ένα άτομα! Ας τους πει κάποιος πως το διάβασμα δεν το αγοράζεις! Πρέπει να είναι free για όλους!</div><br />
Ρίξτε μια ματιά: http://www.bookcrossing.com/<br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Τα βιβλία είναι σαν την τιμή. Τιμή δεν έχουν! Γι’ αυτό διαβάστε κι απελευθερώστε…Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-39459805739009744882010-08-10T13:38:00.000+01:002010-08-10T13:38:02.949+01:00Live your myth in Greece...<div style="text-align: justify;">“Live your myth in Greece” είναι το περίφημο σλόγκαν της καμπάνιας που το Υπουργείου Τουρισμού επινόησε προκειμένου να προσελκύσει τουρίστες από άλλες χώρες. Βέβαια, λόγω των περιστάσεων θα μπορούσε άνετα να μετατραπεί σε “Live the myth of International Monetary Fund in Greece“, ελληνιστί "Ζήστε το μύθο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα" μιας και έχουμε γίνει παγκοσμίως γνωστοί για τις πολύ φιλολαϊκές πολιτικές της χώρας μας! Ας μείνουμε όμως, όπως πάντα, στο γλωσσικό κομμάτι της υπόθεσης και ας εξετάσουμε τη γλώσσα της διαφήμισης. Τι καλύτερο από το να συμπεριλάβεις στο σλόγκαν σου, για μια διαφήμιση όπως αυτή του Υπουργείου Τουρισμού, μια λέξη που επιτυγχάνει το σκοπό σου χωρίς ιδιαίτερο κόπο; Για τί είναι γνωστή κυρίως η Ελλάδα; Για τα σκάνδαλα και τις μίζες, θα μου πείτε! Ξαναθέτω την ερώτηση, λοιπόν και λέω γιατί είναι γνωστή η Ελλάδα, εκτός από τα σκάνδαλα και τις μίζες; Για την ιστορία, τη φιλοσοφία και σαφώς τη μυθολογία της! Όλα αυτά τέλος πάντων τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων, που πολλές φορές προγονοπληκτικά και σαν καραμέλα στο στόμα αναφέρουμε! Είναι αλήθεια όμως ότι η ελληνική μυθολογία είναι ευρέως γνωστή σε πολλούς άλλους λαούς και έχει εμπνεύσει πολύ κόσμο. Ορίστε που η λέξη myth δημιουργεί διπλό συνειρμό: από τη μια μας παραπέμπει στην ελληνική μυθολογία και από την άλλη μας δηλώνει αμετάκλητα ότι αν κάποιος έρθει στην Ελλάδα θα ζήσει πραγματικά ένα παραμύθι! Έναν μύθο! Τόσο καλά θα περάσει! Θα μπορούσε τότε να πάρει θέση μια άλλη διαφήμιση και να ισοπεδώσει το συγκεκριμένο σλόγκαν λέγοντας «Παντού υπάρχει ένας μύθος» κι επομένως δεν υπάρχει λόγος να τον αναζητήσετε μόνο στην Ελλάδα! «Να φύγετε! Να πάτε αλλού!» <br />
Πόσες φορές έχουμε χαρακτηρίσει ραδιοφωνικά, τηλεοπτικά ή διαδικτυακά διαφημιστικά, πετυχημένα ή το αντίθετο; "Τα μακαρόνια να’ ναι Μισκο», «Σήμα καμπάνα», «Τυχαίο; Δεν νομίζω!», «Κάνει τα τζάμια αόρατα» κ.τ.λ. Και έχουμε αναρωτηθεί, πόσα πράγματα μπορούν ειπωθούν ή να εννοηθούν τελικά με την κατάλληλη ‘χρήση’ της γλώσσας στις διαφημίσεις! Ο Γλωσσολόγος απαντά, πως στη διαφημιστική επικοινωνία καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η προθετική λειτουργία της γλώσσας, που σκοπεύει στον επηρεασμό των σκέψεων, ενεργειών και συμπεριφορών των καταναλωτών καθώς και η αποδεκτότητα, τα συμπεράσματα δηλαδή που θα βγάλει ο κάθε δέκτης. Και ο διαφημιστής από την άλλη απαντά, πως το αποτέλεσμα αποτελεί συνδυασμό γλωσσικών επιλογών και κατάλληλων επιλογών από τον οπτικό και μουσικό κώδικα. Αφήνοντας τους άλλους κώδικες στην άκρη, ξεχωρίζουμε τον γλωσσικό, όπου οι αποκλίσεις από την 'νόρμα' και το σπάσιμο των γλωσσικών φραγμών, αποτελούν εργαλεία στα χέρια των διαφημιστών, ακριβώς γιατί ‘ενεργοποιούν’ την αισθητική λειτουργία του διαφημιστικού κειμένου, έτσι ώστε να προσελκύσει την προσοχή του δέκτη και να συμβάλλει στην ευκολότερη απομνημόνευση και την προοπτική αγοράς του προϊόντος. Η παραβίαση θα λέγαμε της γλώσσας δεν οδηγεί σε άρση της κειμενικότητας του διαφημιστικού κειμένου. Επαναλήψεις νεολογισμοί, πολυσημία, παραφράσεις, παραλληλισμοί, αντικαταστατικά στοιχεία (π.χ. αντωνυμίες), ελλειπτικές δομές, είναι κάποιες από τις επιλογές των διαφημιστών που κάνουν ευδιάκριτους τους κειμενικούς παράγοντες που το 1980 οι ερευνητές de Beaugrande και Dressler συνέταξαν για πρώτη φορά στο έργο τους “Introduction to Textlinguistics”. Οι κειμενικοί παράγοντες, δηλαδή συνοχή, συνεκτικότητα, προθετικότητα, αποδεκτότητα, πληροφορητικότητα, καταστασιακότητα και διακειμενικότητα, μπορούν να εξεταστούν σε κάθε διαφημιστικό κείμενο, αφού γι' αυτά γίνεται λόγος στη συγκεκριμένη περίπτωση. Οι διαφημίσεις έντυπες κυρίως, που πάντα με συγκινούσαν γιατί τις θεωρούσα πολύ έξυπνες και πετυχημένες και όχι γιατί λένε πάντα την αλήθεια, είναι αυτές που κατατάσσονται θα λέγαμε στις κοινωνικές διαφημίσεις. Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούν με τέτοιον τρόπο την γλώσσα και συνδυάζουν τόσο καλά μια εικόνα, που ως γνωστόν μια εικόνα χίλιες λέξεις, που πραγματικά μένω έκπληκτη! </div>Δείτε μερικές:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaPs6_SSMouInB148CXQAnMPXFosucj17wxKRhFywzUt771f1ml8loiUUmVu_na08AU0tr7bj-kx51xsB8BpV3DQBWLQDCoJQIgN6fVRpKW-fpWzAABjEVLxqC_JWJT8rBWlph0m9OLFk/s1600/258-pos-10-02204-lowe_greenpeace_poster_02-x075.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaPs6_SSMouInB148CXQAnMPXFosucj17wxKRhFywzUt771f1ml8loiUUmVu_na08AU0tr7bj-kx51xsB8BpV3DQBWLQDCoJQIgN6fVRpKW-fpWzAABjEVLxqC_JWJT8rBWlph0m9OLFk/s320/258-pos-10-02204-lowe_greenpeace_poster_02-x075.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgReSwXXIpSumlWu3SI2e5vBc86Qwk03Qkm6rN9Fbp0Rm2YTf-KG7K4Fdi2KdzucnaO-khDEX8mlHgwtVstn4YPNQZ7GgKV283pfNQj4QAVzg6vpocNaFUwJGfnGdRyVYAJvQRSF-vfrKM/s1600/greenpeace-440x242.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgReSwXXIpSumlWu3SI2e5vBc86Qwk03Qkm6rN9Fbp0Rm2YTf-KG7K4Fdi2KdzucnaO-khDEX8mlHgwtVstn4YPNQZ7GgKV283pfNQj4QAVzg6vpocNaFUwJGfnGdRyVYAJvQRSF-vfrKM/s320/greenpeace-440x242.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX_xXulKTI573SXIryKDAb2OcWbAIjWSYCrLqOYy1uHa4dtj7YxztaHgcPVr3PLFLgtLJeT0jyOIvZAf2BNfCfcLmxcd8ecWc-DZr9kM7bclfG42am6J12ufPipCwi8bB93CqP5K9e_nE/s1600/save_the_earth.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX_xXulKTI573SXIryKDAb2OcWbAIjWSYCrLqOYy1uHa4dtj7YxztaHgcPVr3PLFLgtLJeT0jyOIvZAf2BNfCfcLmxcd8ecWc-DZr9kM7bclfG42am6J12ufPipCwi8bB93CqP5K9e_nE/s320/save_the_earth.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0TVR44yD5VeaERl_lgWohk5JCVMKykxvpXSzWwEq-qPT7XtacAL_KRWSkd-HAFgdCj7e-dAUtkGNO3a4fwGcCUuBNkcRmlSJxZ8votXwYGkDu0Jy6NJKVo4Aptvwa1WROpiVFtFovCwU/s1600/sang1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0TVR44yD5VeaERl_lgWohk5JCVMKykxvpXSzWwEq-qPT7XtacAL_KRWSkd-HAFgdCj7e-dAUtkGNO3a4fwGcCUuBNkcRmlSJxZ8votXwYGkDu0Jy6NJKVo4Aptvwa1WROpiVFtFovCwU/s320/sang1.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha3LgrZW-FJd3Q3g2Q-uMcQ2LUd06sWFf9VRXsQ_LSudcAUnvcytASOsjr-NpO2oC33CXHVDuRJUiwUyi4VTjTBA1Ju74MR5pErzZ0ZY8SNzRt0y2O_9X9cGk3uFx3ycmAd5gSZbfpLwc/s1600/wwffish.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha3LgrZW-FJd3Q3g2Q-uMcQ2LUd06sWFf9VRXsQ_LSudcAUnvcytASOsjr-NpO2oC33CXHVDuRJUiwUyi4VTjTBA1Ju74MR5pErzZ0ZY8SNzRt0y2O_9X9cGk3uFx3ycmAd5gSZbfpLwc/s320/wwffish.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgimUUulhz0P2ozNc00htqbkyN4MsD5Vk8tFdolTnEDnzZH9jd_E4Y1Clgw7bfT_cxPaTweMbYyAJrYrOCTq-h-2nP8T6XRT4RaO0gF3nxva6j4FeuoyAdVG5xfKHvkwYpnYd74aNlwnnM/s1600/2726568752_23f4090c1e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgimUUulhz0P2ozNc00htqbkyN4MsD5Vk8tFdolTnEDnzZH9jd_E4Y1Clgw7bfT_cxPaTweMbYyAJrYrOCTq-h-2nP8T6XRT4RaO0gF3nxva6j4FeuoyAdVG5xfKHvkwYpnYd74aNlwnnM/s320/2726568752_23f4090c1e.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRCqA0vwMyawihid0z3l0hE04IfV9yaOU90QT-4BEACkmvehKNoSW7CmzapUZYfWE0q_-pca9lBczKqdPfqDzhgKfLuoTNYnezgsvRgnx6ypR5t3X-xN20xoxAq6C_dbDWcauNr2uu378/s1600/Untitled-23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRCqA0vwMyawihid0z3l0hE04IfV9yaOU90QT-4BEACkmvehKNoSW7CmzapUZYfWE0q_-pca9lBczKqdPfqDzhgKfLuoTNYnezgsvRgnx6ypR5t3X-xN20xoxAq6C_dbDWcauNr2uu378/s320/Untitled-23.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaDzeqBkF7d4IZPnNwI0S_YcfHIJL7IofxV5pISd-QNXkDBDFslm9Njbpu-SYs1o_NU8xLdvfLTgk2wtj_AFGSgcpb1tIacZNK3IaowRb75YiJVX8oFfXiZmhJWKbVRPbgrsU4m_qOLn8/s1600/Untitled-24.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaDzeqBkF7d4IZPnNwI0S_YcfHIJL7IofxV5pISd-QNXkDBDFslm9Njbpu-SYs1o_NU8xLdvfLTgk2wtj_AFGSgcpb1tIacZNK3IaowRb75YiJVX8oFfXiZmhJWKbVRPbgrsU4m_qOLn8/s320/Untitled-24.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUmq73J2tAKFusq_QFLPVn73iXHoFVoMXwz9HbNJNLlmuXhTLiZwa8-Ttgl9kp9FJBtelHYvwRBeaSeZKOlIyteHnCzpHVsyilOS6TLDFHKZlkg-rnaoHs1kT5Fq536HtmCpCbP-1jvYw/s1600/Untitled-22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUmq73J2tAKFusq_QFLPVn73iXHoFVoMXwz9HbNJNLlmuXhTLiZwa8-Ttgl9kp9FJBtelHYvwRBeaSeZKOlIyteHnCzpHVsyilOS6TLDFHKZlkg-rnaoHs1kT5Fq536HtmCpCbP-1jvYw/s320/Untitled-22.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHSh21MUdXSZ_gwMs4sTmTqFIGXe9zemeiasJ6tPuo0b_THSA0O5dvBFsTsnDcu7NIIY7pLdnqzVJsZSAUAP6UPMGkTOOztzxEzuMI9hHMOfzZqmF4aDlQSGC_IvElhcLWtwPyS62iPas/s1600/greenpeace_winter.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHSh21MUdXSZ_gwMs4sTmTqFIGXe9zemeiasJ6tPuo0b_THSA0O5dvBFsTsnDcu7NIIY7pLdnqzVJsZSAUAP6UPMGkTOOztzxEzuMI9hHMOfzZqmF4aDlQSGC_IvElhcLWtwPyS62iPas/s320/greenpeace_winter.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVos6Wq3caaLIgovbKmtLHngJm7Lz4Onmc0R9zSEbPiUpoVYwoNMvP4cYvKR8DkrOOCy2BKzomYQtC0PWALq7T2gh7moYwhHU5P_-zSnC1vxWgsjtBpnayCGG2kuHCw-PuUmMMbKL3Rkw/s1600/wwf_planet_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVos6Wq3caaLIgovbKmtLHngJm7Lz4Onmc0R9zSEbPiUpoVYwoNMvP4cYvKR8DkrOOCy2BKzomYQtC0PWALq7T2gh7moYwhHU5P_-zSnC1vxWgsjtBpnayCGG2kuHCw-PuUmMMbKL3Rkw/s320/wwf_planet_1.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8TlkvJBGqtJ4ecrJSqsiOrzxVuAYrvxMfWjwQjOQ-8ozuyzBsM8mV_JQa-E46gf0JpeSfVlbIFwNAWvrNmtXF2K5nI1MMiFLtgRrM-Obur-XEftt3AWekzTen4fRD2v0qNCDNcDZh9G4/s1600/GREENPEACE1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8TlkvJBGqtJ4ecrJSqsiOrzxVuAYrvxMfWjwQjOQ-8ozuyzBsM8mV_JQa-E46gf0JpeSfVlbIFwNAWvrNmtXF2K5nI1MMiFLtgRrM-Obur-XEftt3AWekzTen4fRD2v0qNCDNcDZh9G4/s320/GREENPEACE1.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>: Το σλόγκαν “Live your myth in Greece” όπως είπαμε δεν εξυπηρετεί πολύ πια τους σκοπούς μας ακριβώς λόγω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Περισσότεροι τουρίστες ξέρουν τα οικονομικά μας παρά την μυθολογία μας! Κι αφού το Δ.Ν.Τ. μας έχει κάνει, ως χώρα, παγκοσμίως γνωστούς και μας ξέρουν όλοι πια, θα πρότεινα το σλόγκαν να μετατραπεί σε: «Ταξιδέψτε στην Ελλάδα. Αυτήν ξέρετε, αυτήν εμπιστεύεστε». Δεν θα ήταν καλύτερο;Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-26167612367065992912010-07-19T13:17:00.000+01:002010-07-19T13:17:30.069+01:00Μη μιλάς! Δεν είναι απαραίτητο!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7LaNWGMG3WP0U1U5CzUDS6En8uL7c2FUBz8HLtp54br_gtqzQO6b3nh0joPi01KyG_NohFvFw3g77Yv8vdrTqevpb2jfkQ1FSGMyWe_zZW0PK5DwbX017Ea6Tp1Q6525uTLwQLvx5nbw/s1600/monkey.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7LaNWGMG3WP0U1U5CzUDS6En8uL7c2FUBz8HLtp54br_gtqzQO6b3nh0joPi01KyG_NohFvFw3g77Yv8vdrTqevpb2jfkQ1FSGMyWe_zZW0PK5DwbX017Ea6Tp1Q6525uTLwQLvx5nbw/s320/monkey.jpg" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Κοιταζόμαστε, μου κάνει ένα νεύμα, κουνάει τα χέρια με συγκεκριμένο τρόπο και…αυτό ήταν! Επικοινωνία επετεύχθη! Ο λόγος για μια κυρία που βρισκόταν λίγες θέσεις πιο μπροστά από μένα στην ουρά για το ταμείο της τράπεζας. Μου ζήτησε να πάρω αν θέλω τη θέση της, αφού η ίδια έπρεπε να φύγει ύστερα από ένα τηλεφώνημα που δέχτηκε. Οι μόνες κουβέντες που ειπώθηκαν ήταν το «ευχαριστώ» που της είπα εγώ και το «γειά χαρά» που είπε εκείνη φεύγοντας. Όλα τ' άλλα ήταν χειρονομίες! Και δεν ήταν γνωστή ή φίλη για να έχουμε κοινό κώδικα επικοινωνίας. Αυτό σημαίνει ότι η επικοινωνία δεν επιτυγχάνεται μόνο με τη γλώσσα και η ίδια η γλώσσα δεν είναι μόνο επικοινωνία. Μάλιστα, είναι πλέον γενικώς αποδεκτό, ότι η γλώσσα εμφανίστηκε ως σύστημα επικοινωνίας αποτελούμενο μάλλον από χειρονομίες παρά από ήχους. Η επιτυχής προσπάθεια των ψυχογλωσσολόγων να διδάξουν παρόμοια με τη γλώσσα συστήματα χειρονομιών σε χιμπατζήδες αλλά και το γεγονός ότι ο άνθρωπος του Νεάτερνταλ, που τα φωνητικά του όργανα έμοιαζαν πολύ με αυτά των χιμπατζήδων, χρησιμοποιούσε χειρονομίες για να επικοινωνήσει παρά φωνητικά καλέσματα, ενισχύει την άποψη ότι ξεκινήσαμε από χειρονομίες και φτάσαμε στη φωνή. Αυτές και πολλές άλλες ενδείξεις μας οδηγούν ακριβώς στο συμπέρασμα ότι φτάσαμε στη γλώσσα, όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα, ξεκινώντας από ένα σύστημα χειρονομιών, το οποίο εξελίχθηκε καθώς το μυαλό μεγάλωνε σε όγκο και αποκτούσε την ικανότητα επεξεργασίας σύνθετων λειτουργιών. Εκτός των άλλων, σκεφτείτε ότι τα όργανα της ομιλίας ή διαφορετικά τα φωνητικά όργανα, όπως οι πνεύμονες, η γλώσσα, τα δόντια κ.τ.λ. υπηρετούν κάποια βιολογική λειτουργία βασικότερη απο αυτήν της παραγωγής φωνητικών σημάτων. Βασική λειτουργία των πνευμόνων, για παράδειγμα, είναι η αναπνοή ή το να μάθουμε ζωγραφική, αφού κατά τη διάρκεια της ζωής μας μαθαίνουμε να τους δίνουμε άλλο χρώμα και κατά προτίμηση μαύρο, η βασική λειτουργία των δοντιών είναι η μάσηση της τροφής και όχι η προφορά των οδοντικών συμφώνων κ.τ.λ. Ένα από τα βασικά κινητικά συστήματα που όλοι γνωρίζουμε είναι η νοηματική γλώσσα, η οποία δεν υστερεί σε τίποτα από τις άλλες «με φωνή» γλώσσες, καθώς έχει το δικό της συντακτικό, τη δική της γραμματική και συνεχώς εμπλουτίζεται με νέο λεξιλόγιο.</div><br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Υπάρχουν άνθρωποι, ανάμεσά τους κι εγώ, που δεν τους είναι εύκολο να πουν ούτε μια λέξη, αν δεν κάνουν ταυτόχρονα μορφασμούς και κινήσεις με τα χέρια ή/και το κεφάλι. Κι αναρωτιέμαι αν πρόκειται για ζήτημα εκφραστικότητας και πάθους για τα λεγόμενα ή αν είναι απομεινάρι της παλιάς χιμπατζήδικης ζωής μας! Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-52369681489179391272010-06-27T12:44:00.003+01:002010-06-27T12:48:55.943+01:00Кирилица<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjd97HLl8sKRNe1PoeeUzNDPYJIqf_bNAlUPZuHjHcKNR27dMc36RJunNxqhH7Zr78PmZOlnVRuEmLqvqcBYZmN4TqUnIoWkZweYr4amI1VEyvhGbOwD_hF7Ywg62_yFcBsX-sXPzHNbE/s1600/alph.jpeg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br />
</a></div>Από τότε που άρχισα να γράφω σε αυτό το blog έχει γίνει για μένα όχι μια καθημερινή συνήθεια αλλά τρόπος έκφρασης. Εδώ και μια βδομάδα, λοιπόν, που δεν έχω γράψει τίποτα αισθάνομαι κάπως…όχι καλά! Η απουσία όλων αυτών των ημερών οφείλεται στο γεγονός ότι με ταλαιπώρησε πολύ το κυριλλικό αλφάβητο! Πέρασα μια δύσκολη βδομάδα διαβάζοντας μόνο βουλγάρικα αλλά και ένα πιο όμορφο Σάββατο στο Ινστιτούτο Μελετών Χερσονήσου Αίμου, όπου έδινα εξετάσεις. Στο κενό μεταξύ γραπτής και προφορικής εξέτασης, έριξα μια ματιά στα βιβλία που υπήρχαν εκεί στα βουλγαρικά και το βλέμμα μου έμμεινε στο εξώφυλλο ενός βιβλίου, που δεν ήταν τίποτα άλλο από το κυριλλικό αλφάβητο! Έτσι σκέφτηκα, αφού ξεμπερδέψω με τις εξετάσεις να γράψω γι’ αυτό! Η μορφή του κυριλλικού αλφαβήτου προέρχεται ουσιαστικά από το γλαγολιτικό αλφάβητο, μια μεγαλογράμματη κυρτή γραφή, η επινόηση της οποίας αποδίδεται στον Κύριλλο και τον Μεθόδιο. Η παραπάνω παραδοχή έχει γίνει ευρέως αποδεκτή αλλά οι αντιπαραθέσεις και οι διαμάχες για την πραγματική προέλευση του κυριλλικού αλφαβήτου πάνε κι έρχονται! Κάποιοι υποστηρίζουν ότι όντως δημιουργήθηκε από τους Κύριλλο και Μεθόδιο, άλλοι λένε ότι επινοήθηκε από τον Άγιο Κλεμέντιο της Οχρίδας, ο οποίος ήταν και μαθητής των δυο πρώτων, ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι αναπτύχθηκε από τη λογοτεχνική σχολή του Πρέσλαβ στην βορειοανατολική Βουλγαρία. Σημασία έχει ότι η σημερινή μορφή του κυριλλικού αλφαβήτου, άλλοτε με προσθήκες και άλλοτε με παραλείψεις, χρησιμοποιείται από πολλές σλαβικές γλώσσες, όπως τα βουλγάρικα, τα σέρβικά, τα σλαβομακεδόνικα, τα ρώσικα και τα ουκρανικά, γλώσσες που αποτελούν το σλαβικό κομμάτι της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας των γλωσσών. Κι ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η ρυθμιστική αρχή που χειρίζεται θέματα ονομάτων στο διαδίκτυο (Icann), έδωσε την άδεια ώστε να μπορούν να υπάρχουν διευθύνσεις ιστοσελίδων στο κυριλλικό (αλλά και στο αραβικό) αλφάβητο. Οι μη λατινικοί χαρακτήρες θα χρησιμοποιηθούν ακόμα και για το τελευταίο κομμάτι της ονομασίας, το γνωστό com. ή org. <a href="http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&cid=8&aid=1087502">http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&cid=8&aid=1087502</a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjd97HLl8sKRNe1PoeeUzNDPYJIqf_bNAlUPZuHjHcKNR27dMc36RJunNxqhH7Zr78PmZOlnVRuEmLqvqcBYZmN4TqUnIoWkZweYr4amI1VEyvhGbOwD_hF7Ywg62_yFcBsX-sXPzHNbE/s1600/alph.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjd97HLl8sKRNe1PoeeUzNDPYJIqf_bNAlUPZuHjHcKNR27dMc36RJunNxqhH7Zr78PmZOlnVRuEmLqvqcBYZmN4TqUnIoWkZweYr4amI1VEyvhGbOwD_hF7Ywg62_yFcBsX-sXPzHNbE/s320/alph.jpeg" width="320" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;"><b>*Σ.τ.Μ</b>.: Πρώτον, να ευχηθώ σε όλο την ομάδα που δίναμε εξετάσεις στα βουλγάρικα, καλά αποτελέσματα και δεύτερον θέλω να εκφράσω μια απορία: παρά τις αντιπαραθέσεις για το ποιος επινόησε, ποιος δημιούργησε και ποιος παραχάραξε για τη δημιουργία του κυριλλικού αλφαβήτου, η ευρέως διαδεδομένη άποψη είναι ότι στο κέντρο των απαντήσεων βρίσκεται ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος. Αν δεχτούμε ότι τα δυο αδέρφια είναι οι πραγματικοί επινοητές, τότε γιατί δεν λέγεται και μεθοδικό αλφάβητο; Λέμε δηλαδή «το κυριλλικό αλφάβητο δημιουργήθηκε από τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο» και όχι το «το κυριλλικό και μεθοδικό αλφάβητο». Ή όλη την δουλειά την έβγαλε πραγματικά ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος μόνο τον παρακολουθούσε και έφτιαχνε καφέδες ή ο Μεθόδιος ήταν καρκίνος στο ζώδιο και άρα το θύμα της υπόθεσης, που έβγαλε όλη τη δουλειά αλλά του έκλεψαν τη δόξα! Μια άλλη σκέψη είναι, ότι ο Κύριλλος ήταν κάποια χρόνια μικρότερος από τον Μεθόδιο και ως γνωστόν τα μικρότερα αδέρφια μας καπελώνουν! Θα τρίζουν τα κόκαλά τους… </div>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-18572760972204521712010-06-18T23:47:00.002+01:002010-06-18T23:48:55.403+01:00Ojos de Brujo<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEvFe9GwURCglkL0I0a0L79FHxrSUg40w-Al545KZxMdQ7CakNY0IYpyTh_p8ITNNiWkea24f8Qz-Rw9KPX7vKlsrY29MoiPt-88CmV1GThToHbtOrR-qjP15PmCb58Vtoq_iKBJmuPHQ/s1600/ojos-de-brujo-techari.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEvFe9GwURCglkL0I0a0L79FHxrSUg40w-Al545KZxMdQ7CakNY0IYpyTh_p8ITNNiWkea24f8Qz-Rw9KPX7vKlsrY29MoiPt-88CmV1GThToHbtOrR-qjP15PmCb58Vtoq_iKBJmuPHQ/s200/ojos-de-brujo-techari.jpg" width="200" /></a></div><div style="text-align: justify;">Διαβάζοντας κατά καιρούς διάφορα άρθρα, βιβλία ή ακόμα και ανακοινώσεις συνεδρίων σχετικών με τη μετάφραση, παρατήρησα ότι έχουν γίνει άπειροι παραλληλισμοί του μεταφραστή ή της μετάφρασης, ως αποτέλεσμα του μεταφράζειν, γενικά από ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα της μετάφρασης ειδικότερα και της γλώσσας γενικότερα. Έτσι, αποφάσισα κάθε φορά που θα συναντάω κάποιον να τον καταγράφω και αυτές τις μέρες που είδα ότι ο κατάλογος μεγάλωσε αποφάσισα να σας τους παρουσιάσω: Ο Joachim du Bellay, Γάλλος ποιητής και κριτικός, ο οποίος έχω να σας πω ότι πολύ τους επέκρινε τους μεταφραστές κι ακόμα περισσότερο τις μεταφράσεις, μας έκανε ζωγράφους, λέγοντας ότι όπως ο ζωγράφος δεν μπορεί να αναπαραστήσει έναν άνθρωπο ψυχή τε και σώματι παρά μόνο την εικόνα του, έτσι συμβαίνει και με τον μεταφραστή που το δημιούργημά του πάντα θα απέχει από την πραγματικότητα, ενώ ο Paul-Luis Courier, επίσης Γάλλος συγγραφέας, για να μείνουμε στη ζωγραφική, παραλληλίζει το πρωτότυπο με ένα αυθεντικό έργο ζωγραφικής και το μετάφρασμα με το αντίγραφό του. Ο Benedetto Croce, ιταλός κριτικός και θεωρητικός της αισθητικής, μιλώντας για τα προβλήματα της μετάφρασης μας είπε…απατεώνες των ερωτευμένων…λέγοντας πως όταν κάποιος μεταφράζει είναι σαν να προσπαθεί να δώσει σε έναν ερωτευμένο μια άλλη γυναίκα αντί γι' αυτήν που αγαπά, μια ατίστοιχη ή παράλληλη γυναίκα, όχι όμως την ίδια. Ο Μοντεσκιέ, Γάλλος συγγραφέας και από τους σημαντικότερους φιλοσόφους του Διαφωτισμού, παρομοιάζει τις μεταφράσεις με τα χάλκινα νομίσματα, που έχουν την ίδια αξία με τα χρυσά και ίσως είναι και πιο εύχρηστα για το λαό αλλά πάντα ανίσχυρα και ευτελή. Η συγγραφέας Madam de Stael, περιγράφει τους μεταφραστές ως μουσικούς γιατί η μετάφραση πάντα μοιάζει με μεταγραφή ενός μουσικού κομματιού σε άλλο όργανο από εκείνο για το οποίο έχει γραφτεί. Για τον Michael Cronin ο μεταφραστής είναι νομάδας, αφού περιφέρεται μεταξύ γλωσσών και πολιτισμών, ενώ το μετάφρασμα για τον ίδιο είναι δρομολόγιο μετ’ επιστροφής, αφού ο μεταφραστής φτάνει κάπου αλλά πρέπει να γυρίσει στην αφετηρία του και να εκπληρώσει τον στόχο του ταξιδιού του. Ο Cronin, επίσης, παρομοιάζει το μεταφραστή με το γαιοσκώληκα, γιατί όπως ο γαιοσκώληκας μέσω διαφόρων εκκρίσεων ανανεώνει το έδαφος καθιστώντας το κατάλληλο για σπορά έτσι και ο μεταφραστής ανανεώνει την κουλτούρα στην οποία δραστηριοποιείται μέσω της δημιουργίας νέων μεταφράσεων. Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης, μεταφραστής και ο ίδιος, σε συνέντευξή του έχει δηλώσει ότι ο μεταφραστής πρέπει να νιώθει παράσιτο ή καλύτερα ένας υπάκουος υπηρέτης και ότι ο ίδιος όταν μεταφράζει δεν ξεχνά ποτέ ότι η μετάφρασή του δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχε και το πρωτότυπο. Σύμφωνα με έναν μεταφραστή, του οποίου το όνομα δεν συγκράτησα για να είμαι ειλικρινής, αυτό όμως που είπε καρφώθηκε στο μυαλό μου, η μετάφραση είναι διάλογος και μάλιστα διάλογος διπλός: μεταξύ του ίδιου του μεταφραστή και του συγγραφέα αλλά και μεταξύ του ίδιου του μεταφραστή και του αναγνώστη. <br />
Ζωγράφους, απατεώνες, νομάδες, ακόμα και γαιοσκώληκες έχουν πει τους μεταφραστές, με ανάλογες παρομοιώσεις και για τις μεταφράσεις τους. Δεν είναι άσχημο να προσπαθείς να κάνεις εικόνα την σκέψη σου ή να επιδίδεσαι σε διάφορους παραλληλισμούς προκειμένου να γίνει πιο παραστατική η γνώμη σου για τους μεταφραστές και το έργο τους. Μάλιστα όλη αυτή η διαδικασία με έβαλε στον πειρασμό να σκεφτώ κι εγώ έναν παραλληλισμό και…σκέφτηκα. Οι μεταφραστές είναι μάγοι! Και το έργο τους μαγικό! Γιατί όπως και να το κάνουμε η ίδια η γλώσσα είναι μαγεία, πόσο μάλλον το να κόβεις βόλτες σε μονοπάτια διαφορετικών πολιτισμών, σε δρόμους διαφορετικών σκέψεων και κοσμοθεωριών και σε λεωφόρους άλλων γλωσσών. Άλλωστε οι Μάγοι ήταν μηδική φυλή, τα μέλη της οποίας είχαν βαθιά γνώση της αστρολογίας και επιδίδονταν σε μαντικές τεχνικές. Το κύριο χαρακτηριστικό τους όμως ήταν ο πλούτος των γενικών αλλά και επιστημονικών γνώσεων τους. Όπως και οι μεταφραστές(!) Μέσα από τα μάτια ενός μάγου μπορείς να γνωρίσεις άλλους κόσμους και να βγεις κερδισμένος από αυτό. Και με τα αφτιά ενός μάγου, για να αφήσουμε τους ρομαντισμούς στην άκρη, να ακούσεις αυτό το τραγούδι από το συγκρότημα Ojos de Brujo <a href="http://www.ojosdebrujo.com/">http://www.ojosdebrujo.com/</a> που στα ισπανικά σημαίνει «Τα μάτια του Μάγου»:<a href="http://www.youtube.com/watch?v=oB-aa3SGefU"> http://www.youtube.com/watch?v=oB-aa3SGefU</a></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><a href="http://www.ojosdebrujo.com/"><br />
</a></div><br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: ...εύχομαι, μετά από αυτόν τον παραλληλισμό, οι κυνηγοί μαγισσών να μην βάλουν στο στόχαστρο τους μεταφραστρές και ο Χάρι Πότερ και οι διάδοχοι του Γιούρι Γκέλερ να μην μου θυμώσουν!Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-69521184824839121492010-06-16T13:34:00.000+01:002010-06-16T13:34:48.358+01:00Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1-szR33YVy3nLzXHEtWdpai5rWaGAqugr6RuQRfaduaMvRC2ScPSQmN7_30EbkJzLknZ6DRQ6wzo1LMajHI2JBggHOdQU3LImLBmPNNj7hJrNXnvXbkvVM4inDlUOol8zyuukWBR5b9U/s1600/b43978.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1-szR33YVy3nLzXHEtWdpai5rWaGAqugr6RuQRfaduaMvRC2ScPSQmN7_30EbkJzLknZ6DRQ6wzo1LMajHI2JBggHOdQU3LImLBmPNNj7hJrNXnvXbkvVM4inDlUOol8zyuukWBR5b9U/s320/b43978.jpg" width="200" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Ο Μαρτσέλο Ντ’ Όρα ήταν ένας δραστήριος δάσκαλος στο Αρζάνο της Ιταλίας. Τώρα δεν διδάσκει πια! Συνέλλεξε όμως τις εκθέσεις των μικρών του μαθητών και τις δημοσίευσε με τον τίτλο «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω!», όπου διαπιστώνει κανείς αυτό που λέγαμε για την φαντασία των παιδιών! Το πώς αντιλαμβάνονται τον κόσμο τους, τον κόσμο των μεγάλων και την δική τους ερμηνεία για τα πράγματα. Το πρώτο βιβλίο με τη συλλογή εκθέσεων, ακολούθησε ένα δεύτερο παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο δάσκαλος πάντα ήταν αντίθετος με τη μέθοδο συνέχειας των επιτυχημένων κινηματογραφικών ταινιών και βιβλίων. Ύστερα όμως από παρότρυνση της αδερφής του, η οποία είναι επίσης δασκάλα, αποφάσισε να εκδώσει ένα ακόμα βιβλίο με τον τίτλο «Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα-Το κατά τους μαθητές του Αρζάνο Ευαγγέλιο», μια συλλογή εκθέσεων, αυτή τη φορά με θρησκευτικό περιεχόμενο. Ένα πολύ διασκεδαστικό βιβλίο που αφήνει χαμόγελα στα χείλη των αναγνωστών και ίσως μας γυρίζει στην παιδική ηλικία, στα χρόνια του Δημοτικού, όπου όλα ήταν αλλιώς... Αποφάσισα να παραθέσω ένα απόσπασμα, δηλαδή μια από τις εκθέσεις των παιδιών με θέμα: «Η παραβολή που μ’ εντυπωσίασε περισσότερο». Γράφει, λοιπόν, ο μαθητής ή μαθήτρια:<br />
«Για μένα η πιο σημαντική παραβολή είναι του Πλούσιου Πουλόνε*, που χλαπάκιαζε σα γουρούνι και δεν έδινε ούτε ένα ψιχουλάκι στους άλλους, γιατί σημαίνει όλο το κακό που γίνεται στη γη.<br />
Ας πάρουμε για παράδειγμα τις Ηνωμένες Πολιτείες ή Γιούζα και την Ιαπωνία, από την άλλη μεριά βάζουμε τον Τρίτο Κόσμο, την Ινδία και τους αφρικάνους του σταθμού. Αυτοί οι λαοί είναι πιο απελπισμένοι κάθε μέρα που περνάει, δεν τρώνε, δεν πίνουνε, δεν έχουνε ένα νοσοκομείο εξοπλισμένο για τη λέπρα: κοιτάζουνε τα λιοντάρια και τίποτα άλλο. Στο μεταξύ στην Αμερική χορεύουνε και γιορτάζουνε, και η Ιαπωνία τα κατασκευάζει όλα αυτή, τόσο πλούσια που είναι. Στο Αρζάνο κάθε σπίτι-σιγά που δεν έχει ένα γιαπωνέζικο πράγμα, μέχρι και ρολόι με μπαταρία!<br />
Αλλά τι κάνουνε γι’ αυτούς τους δυστυχισμένους λαούς οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ιαπωνία; Εγώ αν ήμουν η Αφρική ή η Ινδία, με όλα τα λεφτά των φτωχών μαζί θα έφτιαχνα ένα τεράστιο πύραυλο και θα το έριχνα στο κεφάλι της Βόρειας Αμερικής και της Ιαπωνίας, για να τους δείξω το κακό που μας κάνανε!<br />
Αν το Αρζάνο εκδικηθεί για τη μιζέρια του, θα μαυρίσει το μάτι του Αντρεότι.**</div><br />
*Πρόκειται για την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού. Επουλόνε είναι αυτός που συμμετέχει ή παραθέτει πλούσια γεύματα.<br />
**Ο Αντρεότι έχει διατελέσει επανειλημμένως πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών.<br />
<br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Οι πλούσιοι, η Ιαπωνία και οι U.S.A. ή Γιούζα ενοχλούν το μικρό ή μικρή. Και δε λέει ό, τι να’ ναι! Διευκρινίζει το παιδί: Βόρεια Αμερική. Αλλά έτσι, είναι από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια!Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-1431791542326037762010-06-09T13:27:00.001+01:002010-06-09T13:27:59.979+01:00Γλώσσα Ανέστη!<div style="text-align: justify;">Μια και μιλήσαμε ήδη για γλώσσες που πεθαίνουν ή καλύτερα για ανησυχίες περί νέκρωσης γλωσσών, γιατί θα επανέλθουμε στο θέμα κάποια στιγμή, ας δούμε και την περίπτωση ανάστασης! Ακριβώς όπως τα φυτικά και τα ζωικά είδη μπορούν να αναδημιουργηθούν με τη διατήρηση του DΝΑ τους, οι φθόγγοι, η γραμματική και το λεξιλόγιο μιας γλώσσας μπορούν να μαγνητοφωνηθούν σε CD (πάνε οι κασέτες και οι δίσκοι) για τις μεταγενέστερες γενιές και έτσι να υπάρχει υλικό σε περίπτωση εξαφάνισης μιας γλώσσας. Αν και σαφώς υπάρχουν πολλές δυσκολίες και πρέπει να ληφθούν πολλά υπόψη, οι πολυαγαπημένοι και εξαιρετικοί επιστήμονες, στους Γλωσσολόγους αναφέρομαι για όσους δεν το κατάλαβαν, μπορούν να μας διαβεβαιώσουν πως η γλώσσα μπορεί να είναι η ίδια μετά την αναβίωση της! Η πιο επιτυχημένη περίπτωση αναβίωσης μιας γλώσσας είναι αυτή της Εβραϊκής. Η γλώσσα της Παλαιάς Διαθήκης, η Εβραϊκή γλώσσα, δεν ομιλούνταν για αιώνες σε καθημερινή βάση, αλλά παρέμενε ζωντανή χάρη στους λόγιους και τη χρήση της από τη θρησκεία. Από το 19ο αιώνα η Εβραϊκή ξανάρχισε να ομιλείται στην Παλαιστίνη, χάρη σε ένα κίνημα με αρχηγό τον Eliezer Ben-Yehuda (1858-1922), του οποίου ο γιος ήταν ο πρώτος που είχε τη σύγχρονη εβραϊκή γλώσσα ως μητρική γλώσσα. Με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, η Εβραϊκή διδασκόταν στα ισραηλινά σχολεία, υιοθετήθηκε και από τους μετανάστες, συχνά σε βάρος κάποιων άλλων γλωσσών του εβραϊκού πολιτισμού, όπως η γερμανική γλώσσα Γίντις ή η ρομανική Λατίνο.</div><div style="text-align: justify;">Η Εβραϊκή αποδεικνύει πως η αναβίωση μιας νεκρής ή υπό εξαφάνιση γλώσσας είναι δυνατή. Σχετικές προσπάθειες στοχεύουν στην αναβίωση της Οξιτανικής, καθώς και της Γασκωνικής γλώσσας στη Γαλλία, της Μανξ και της Κορνουαλικής στη Βρετανία. Η δυνατότητα αναβίωσης είναι ένα από τα κίνητρα για τη σπουδή μιας γλώσσας που κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Ένα άλλο κίνητρο είναι το φως που μπορεί ίσως να ρίξει αυτή η σπουδή στην ανθρώπινη γλωσσική ικανότητα. Για παράδειγμα, οι γλώσσες που ακολουθούν τη σειρά των όρων αντικείμενο - υποκείμενο - ρήμα συναντώνται συχνά στην περιοχή του Αμαζονίου, η οποία όμως απειλείται από οικολογική καταστροφή.</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFhpNcRnHp5ooCNAnSHn8WHjOOD288RS4Q_b22zTMEM4-c5QZGr11gNfnWdEJz3YyhJkzWm-PNRWnWa0GecWHoAIBKXGpo9hMZ4NfwhqagXgspN84s6SAZYPYxUSBJkwM7VoPZWIzD024/s1600/israel_collective_punishment_by_latuff2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFhpNcRnHp5ooCNAnSHn8WHjOOD288RS4Q_b22zTMEM4-c5QZGr11gNfnWdEJz3YyhJkzWm-PNRWnWa0GecWHoAIBKXGpo9hMZ4NfwhqagXgspN84s6SAZYPYxUSBJkwM7VoPZWIzD024/s400/israel_collective_punishment_by_latuff2.jpg" width="400" /></a></div><br />
<b>*Σ.τ.Μ.</b>: Μακάρι το Ισραήλ να χρησιμοποιούσε μόνο τη γλώσσα εις βάρος άλλων γλωσσών. Δυστυχώς τα πρόσφατα γεγονότα μας διαψεύδουν!Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-53627770229370285752010-06-06T18:46:00.004+01:002010-06-19T00:05:30.460+01:00Erwfilh<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNgiH-XMWRSQW7Qzqhyphenhyphen3RDUdvGBUbJxl_Yx8A1TIay1ye-_iaC04BkaODUYO2pQZcs1F7n0_cwBO-_YX2kB9VA-njGHbbgHNkZVoxWhdmGPm0oA5zDLsejwMxWqFZcPXwvTHVNwQpEAhc/s1600/erofilitsa.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNgiH-XMWRSQW7Qzqhyphenhyphen3RDUdvGBUbJxl_Yx8A1TIay1ye-_iaC04BkaODUYO2pQZcs1F7n0_cwBO-_YX2kB9VA-njGHbbgHNkZVoxWhdmGPm0oA5zDLsejwMxWqFZcPXwvTHVNwQpEAhc/s400/erofilitsa.jpg" width="277" /></a></div><div style="text-align: justify;">Από τον τίτλο θα μπορούσε κανείς να βγάλει το συμπέρασμα ότι το msn και το facebook μ' έχουν επηρεάσει πολύ και οτι πλέον έχω αρχίσει να εγκαταλείπω το ελληνικό αλφάβητο, ότι τα επονομαζόμενα greeklish μπήκαν για τα καλά στη ζωή μου και ότι ήρθε η μέρα που δεν θα ανησυχώ για ορθογραφικά λάθη! Όλοι έχουμε παρατηρήσει πως τα αγγλοελληνικά, καλύτερα λατινοελληνικά αφού πρόκειται για το λατινικό αλφάβητο, έχουν εισβάλει στη ζωή μας μιας και τα χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο κυρίως οι νέοι στο διαδίκτυο και οι έφηβοι ανταλλάζοντας τα σε greeklish πονηρά SMS των πρώτων τους ερωτικών σκιρτημάτων. Η αλήθεια δεν είναι ότι αργήσαμε να τα ανακαλύψουμε αλλά μάλλον ότι δεν ξέραμε πως υπήρχαν κι άλλοι νέοι, πολύ πριν από εμάς, που τα χρησιμοποιούσαν. </div><div style="text-align: justify;"> Μira cachi chie adidhichi, tiragnismeni mira/ pia pathi apo ton Εrota, pies pichries dhen epira?... Sti dohudepsi chie ci caimus micri perrisa ebica/ c’ agapis ola ta caca chie pedhomes m’ eurica… Για παράδειγμα, αυτό ήταν ένα απόσπασμα από την τραγωδία του Γεώργιου Χορτάτση «Ερωφίλη». Ο επίκουρος καθηγητής του τοµέα Γλωσσολογίας του ΑΠΘ και πρόεδρος του Ιδρύµατος Μανόλη Τριανταφυλλίδη - Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του ΑΠΘ, Γιώργος Παπαναστασίου, λέει ότι και η «Ερωφίλη», απο τα σπουδαιότερα έργα της κρητικής λογοτεχνίας, γράφτηκε σε greeklish. Χρήση του λατινικού αλφαβήτου έχουµε επίσης και στη Χίο τον 18ο αιώνα με τα λεγόµενα φραγκοχιώτικα τόσο σε κείµενα θρησκευτικού περιεχομένου όσο και σε επιστολές κ.ά Επίσης, μια ακόμα περίπτωση αποτελούν οι Λεβαντίνοι της Σµύρνης, που μιλούσαν ελληνικά αλλά επειδή δυσκολεύονταν να μάθουν την ορθογραφία τους έγραφαν µε λατινικά γράμματα, ενώ έγινε απόπειρα να εκδοθεί την ίδια περίοδο στην Σµύρνη κι ελληνική εφημερίδα µε λατινικό αλφάβητο. Τα λατινοελληνικά όμως έκαναν έντονη την εµφάνισή τους στα τέλη της δεκαετίας του 1960 µε τις πρώτες απόπειρες να γραφεί η νέα ελληνική στο Δίκτυο πιθανόν μεταξύ ελληνόφωνων φοιτητών και ερευνητών σε πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών στο Αrpanet, στο δίκτυο ηλεκτρονικών υπολογιστών που προηγήθηκε του Ιnternet. Ο καθηγητής τόνισε μεταξύ άλλων ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε και να φοβόμαστε για πιθανή εξαφάνιση του ελληνικού αλφαβήτου και κατ’ επέκταση της ελληνικής γλώσσας…</div><br />
<div style="text-align: justify;"><b>*Σ.τ.Μ</b>.:… εγώ όμως νομίζω ότι πρέπει να ανησυχούμε! Του διαβόλου πράγματα είναι αυτά! Ύπουλα! Κάπως έτσι ξεκινάνε όλα! Μας κορόιδεψαν και η δραχμή έγινε ευρώ και τώρα βλέπουμε σιγά-σιγά (ή μάλλον γρήγορα) να εξαφανίζεται κι αυτό. Το ελληνικό αλφάβητο μετατρέπεται σε greeklish, μας λένε να μην ανησυχούμε αλλά στο τέλος θα χαθεί κι αυτό! Και χωρίς λεφτά και χωρίς λαλιά! Κατά διαόλου! Άρα του διαβόλου πράγματα! Αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι και ας σκεφτούμε ότι συγκεκριμένα η ελληνική γλώσσα δεν πρόκειται ποτέ να περάσει στη σφαίρα των νεκρών γλωσσών! Για να χαθεί, ή πρέπει όλοι να μιλάμε και να γράφουμε από δω και πέρα σε άλλη γλώσσα και ποτέ ξανά, ούτε κατ’ εξαίρεση ελληνικά ή πρέπει όλοι οι απανταχού ελληνόφωνοι να πεθάνουμε ταυτόχρονα! Αλλά ως γνωστόν κακό σκυλί ψόφο δεν έχει! Opote mhn fovaste tipota! Ta ellhnika den tha pethanoun pote!</div>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-72060474509617416562010-06-03T18:01:00.000+01:002010-06-03T18:01:22.070+01:00Mariapedia (2)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8l0mcsDLZCpqnjIefNR56QQjRY9VUxMIrYeGcQld60v_7Lb6xyJqxOZUGIWJzJIHFoBnl8qgqFIW1yf02srdJutBNinHsflGBpZQY2UHaP3Lf7vcBKP5icjEx3YPPa0NX97hcr3KL-T0/s1600/rman2655l.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8l0mcsDLZCpqnjIefNR56QQjRY9VUxMIrYeGcQld60v_7Lb6xyJqxOZUGIWJzJIHFoBnl8qgqFIW1yf02srdJutBNinHsflGBpZQY2UHaP3Lf7vcBKP5icjEx3YPPa0NX97hcr3KL-T0/s200/rman2655l.jpg" width="200" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Κι ενώ στο προηγούμενο post μάθαμε πολλά για την Ιστορία της Μετάφρασης και το ζήτημα της Ισοδυναμίας στα ξένα, σκέφτηκα ότι θα ήταν εξίσου σημαντικό να αναφερθώ στους ελληνόφωνους ερευνητές, μεταφρασεολόγους και μεταφραστές. Οι κυριότερες προσεγγίσεις στο χώρο της ελληνόφωνης μεταφρασεολογίας σε σχέση με την πολυσυζητημένη έννοια τής ισοδυναμίας έχουν παρουσιαστεί σε έργα ελληνόφωνων μεταφραστών από τα τέλη του 20ου αιώνα ως τις μέρες μας. Μία από αυτές ανήκει στον Παναγιώτη Κριμπά, ο οποίος προτείνει τον όρο «παραλληλία» αντί αυτού της στατικής ισοδυναμίας. Δικαιολογεί την άποψή του αυτή αναφέροντας ως παράδειγμα τη λέξη «σκύλος» στα ελληνικά και “dog” στα αγγλικά. Σύμφωνα με τον ίδιο οι δύο αυτές λέξεις δεν είναι ισοδύναμα αλλά «παράλληλα».<br />
Όσον αφορά την ύπαρξη θεωριών στην ελληνόφωνη μεταφρασεολογία, που σχετίζονται άμεσα με την ισοδυναμία και με το πώς πρέπει να μεταφράζει ο μεταφραστής προκειμένου να την επιτύχει, ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη του Παναγιώτη Κελάνδρια, σύμφωνα με τον οποίο, απαιτείται η υιοθέτηση κατάλληλων μεταφραστικών στρατηγικών παρά η υιοθέτηση συγκεκριμένων θεωρητικών μοντέλων για την επίτευξη ισοδυναμίας, αφού ούτως ή άλλως κανείς μεταφραστής δεν ξεκινά τη μεταφραστική διαδικασία, έχοντας αρχικά και εφαρμόζοντας εν τέλει μια (μόνο) μεταφραστική θεωρία. Άλλωστε τα θεωρητικά μοντέλα, βοηθούν το μεταφραστή να αντιμετωπίσει τις κατά περίπτωση δυσκολίες που συναντά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ίδιος θα ακολουθήσει μια συγκεκριμένη θεωρία. Όπως υποστήριζε και ο φιλόσοφος και επιστημολόγος L. Nanni, η θεωρία της μετάφρασης και η πράξη της μετάφρασης αντίστοιχα δεν μπορούν να είναι αποκομμένες αλλά πάντα θα βρίσκονται συνδεδεμένες, προσπαθώντας να δώσουν λύση στο πρόβλημα της επίτευξης ισοδυναμίας, καθώς δεν υφίσταται «θεωρητική εκδήλωση χωρίς πρακτική διάσταση, όπως επίσης δεν υπάρχει πρακτική δραστηριότητα δίχως θεωρία».<br />
Θα αναφέρω επίσης και οπωσδήποτε την άποψη της Φρειδερίκης Μπατσαλιά, σύμφωνα με την οποία, όταν ερευνούμε την ύπαρξη ισοδυναμίας πρέπει να διευκρινίζουμε σε ποιο επίπεδο του κειμένου την αναζητούμε. Λόγω του ότι κάθε κείμενο εκφέρεται σε πολλαπλά επίπεδα: σημασιολογικό, λεξιλογικό, μορφο-συντακτικό, πραγματολογικό και υφολογικό, η ισοδυναμία είναι δύσκολο συνήθως να επιτευχθεί σε όλα τα επίπεδα ταυτόχρονα, γεγονός που εξηγείται εύκολα αν λάβουμε υπόψη μας τη διαφοροποίηση του γλωσσικού συστήματος της γλώσσας-στόχος ή τη διαφορετική οργάνωση του πραγματολογικού χώρου της γλώσσας-πηγή. Έτσι, είναι αναπόφευκτο να μην υπάρχουν ‘μετατοπίσεις’ από τις οποίες θεωρούνται επιβεβλημένες οι ‘μετατοπίσεις’ εκείνες, που δεν θα εμποδίσουν την έκφραση του πρωτοτύπου και την επίτευξη της επικοινωνιακής του λειτουργίας.<br />
Η προσωπική μου άποψη για την ύπαρξη ισοδυναμίας μεταξύ πρωτοτύπου και μεταφράσματος, ύστερα από την έρευνα όλων των παραπάνω θεωριών που έχουν κατά καιρούς ειπωθεί, η απάντηση δεν μπορεί να είναι ούτε ξεκάθαρη, ούτε απόλυτη. Άλλοτε, δηλαδή, υποστηρίζουμε πως επιτυγχάνεται η ισοδυναμία και άλλοτε όχι. Αυτό συμβαίνει διότι η μεταφραστική διαδικασία είναι πολύπλοκη διαδικασία, κατά τη διάρκεια της οποίας λαμβάνονται υπόψη πολλοί παράγοντες και το μεταφραστικό αποτέλεσμα μπορεί να αποτιμηθεί από διαφορετική κάθε φορά σκοπιά.<br />
Πρώτον, πρέπει να εξετάσουμε το αν το προς μετάφραση κείμενο είναι οικονομικό, τεχνικό, νομικό, λογοτεχνικό κ.τ.λ. να εξετάσουμε, δηλαδή, το είδος του προς μετάφραση κειμένου και να αποφανθούμε για το αν πρόκειται για ειδικό κείμενο, για γενικό κείμενο ή για κείμενο που ανήκει στη σφαίρα της λογοτεχνίας και της ποίησης.<br />
Η μεγαλύτερη δυσκολία έγκειται στην περίπτωση λογοτεχνικών έργων ή ποιημάτων, γεγονός που εύκολα γίνεται αντιληπτό, αν σκεφτούμε ότι σε τέτοιου είδους κείμενα το vouloir dire του συγγραφέα ή του ποιητή αναζητείται ακόμα και από τους αναγνώστες του πρωτοτύπου. Ο παράγοντας της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας, που εντοπίζεται ως επί το πλείστον σε λογοτεχνικά κείμενα, δυσκολεύει τη μεταφραστική διαδικασία. Οι περιορισμοί και οι δυσκολίες ίσως μειώνονται, όταν έχουμε να κάνουμε με «κοντινές» από πολιτισμική άποψη γλώσσες, αυτό όμως δε σημαίνει ότι εξαλείφονται εντελώς, όταν έχουμε να κάνουμε με «μακρινές» από πολιτισμική άποψη γλώσσες. Για παράδειγμα, η ισοδυναμία φαντάζει ως ανυπέρβλητο εμπόδιο όταν η γλώσσα-πηγή είναι λόγου χάρη τα ελληνικά και γλώσσα-στόχος τα κινέζικα και ως επιτεύξιμο στόχος, όταν η γλώσσα-πηγή είναι τα ελληνικά και γλώσσα-στόχος τα ιταλικά. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε και την άποψη των J. P. Vinay και J. Darbelnet σύμφωνα με του οποίους η κατά λέξη μετάφραση είναι η πιο εύκολη αλλά συνάμα και η πιο επικίνδυνη πρακτική, ιδίως σε γλώσσες και πολιτισμούς με πολλά κοινά σημεία. Ακόμα, τα ιδιαίτερα «εργαλεία» που έχει στη διάθεσή του ο κάθε συγγραφέας λογοτεχνικών έργων ή ο κάθε ποιητής, όπως οι μεταφορές, οι παρομοιώσεις, οι αλληγορικές εκφράσεις, τα διάφορα σχήματα λόγου κ.α. καθώς και ο ιδιαίτερος τρόπος γραφής του κάθε συγγραφέα, που θα καθορίσει και το ύφος του κειμένου, αποτελούν επιπρόσθετα προβλήματα, τα οποία καλούνται να επιλύσουν οι εκάστοτε μεταφραστές λογοτεχνικών έργων. <br />
Από την άλλη πλευρά, στη μετάφραση ενός ειδικού κειμένου, θεωρούμε ότι, η ισοδυναμία είναι ευκολότερο να επιτευχθεί λόγω της παγίωσης ορολογίας σε κάθε τομέα και η μετάφραση να διευκολυνθεί μέσα από ειδικά γλωσσάρια ή λεξικά. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη, ότι τα ειδικά κείμενα είναι αποκομμένα από κάθε είδους πολιτισμική ιδιαιτερότητα, καθώς γίνεται εύκολα αντιληπτό πως διαφέρει το νομικό, οικονομικό ή κοινωνιολογικό σύστημα από τη μια χώρα στην άλλη. Όπως αναφέρεται από την Αναστασία Παριανού στο άρθρο της «Διαπολιτισμική ειδική επικοινωνία» (2004): «Υπάρχουν και στα ειδικά κείμενα οι διακυμάνσεις ‘πολιτισμού’, όπως τις έχουμε συνηθίσει στα λογοτεχνικά κείμενα, που ίσως εκπλήσσουν τον μη ειδικό σε θέματα διαγλωσσικής ορολογίας». Στην συγκεκριμένη περίπτωση η μεγαλύτερη αδυναμία εντοπίζεται στις περιπτώσεις που η γλώσσα-στόχος είναι έλασσον γλώσσα, δηλαδή μειονοτική ή περιφερειακή γλώσσα, όπως η ελληνική, ακριβώς επειδή η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και επομένως της ορολογίας σε τομείς όπως η ιατρική, η γενετική, η πληροφορική κ.τ.λ. παρατηρείται κατά βάση σε μεγαλύτερης κλίμακας γλώσσες, όπως η αγγλική. Τι συμβαίνει σε περίπτωση που δεν έχει παγιωθεί κάποιος όρος, ύστερα από ένα νέο επίτευγμα της τεχνολογίας; Πρέπει η γλώσσα να προλάβει τις εξελίξεις ή οι εξελίξεις να προσαρμόζονται στην εκάστοτε γλώσσα; Η απάντηση όμως τέτοιων ερωτημάτων χρήζουν μεγαλύτερης ανάλυσης και επεξεργασίας, καθώς αναμφισβήτητα αποτελούν πρόβλημα κατά τη μεταφραστική διαδικασία. <br />
Εκτός από την διευκρίνιση για το αν πρόκειται περί ειδικού ή λογοτεχνικού κειμένου, η έρευνα της ισοδυναμίας, απαιτεί κατά την γνώμη μου και τη διευκρίνιση για το επίπεδο του κειμένου (σημασιολογικό, μορφο-συντακτικό, πραγματολογικό, λεξιλογικό και υφολογικό) στο οποίο αναζητείται η ισοδυναμία. Θα συμφωνήσω με την άποψη της Φ. Μπατσαλιά και θα υπογραμμίσω, πως είναι δύσκολο ως και ακατόρθωτο εγχείρημα η επίτευξη ισοδυναμίας σε όλα τα επίπεδα του κειμένου ταυτόχρονα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μένουμε προσκολλημένοι στην αναζήτηση της ισοδυναμίας από την σκοπιά της Γλωσσολογίας, συμφωνώντας αυτή τη φορά με την άποψη του Β. Κουτσιβίτη ότι είναι η πιο «επικίνδυνη προσπάθεια στη μεταφρασεολογία το να προσπαθεί κανείς να περιορίσει τη μετάφραση στο επίπεδο της γλώσσας». Η συνεισφορά της Γλωσσολογίας στην ανάλυση του μεταφραστικού εγχειρήματος και στην αναζήτηση της ισοδυναμίας είναι αναμφισβήτητη, όμως δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι στους κόλπους της υποβόσκει μια ολοκληρωμένη απάντηση, καθώς δεν περιλαμβάνει άλλες βασικές πτυχές, όπως οι διάφοροι ψυχολογικοί, κοινωνικοί, πολιτικοί, πολιτισμικοί και εξωγλωσσικοί παράγοντες.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7bYfKl1Ni1yhTGxRQ96wBQD7vJscLeSEItsatAbwTLPZbemS5InfA49waGKdYe_GQ8KgGHE-gzwrwMOH9xroBWEga_mzNtiDiSVgc4AO9qNrJJnsqZALzbH2bl_H66JFZM5tN5FVhxuk/s1600/rman5817l.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="190" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7bYfKl1Ni1yhTGxRQ96wBQD7vJscLeSEItsatAbwTLPZbemS5InfA49waGKdYe_GQ8KgGHE-gzwrwMOH9xroBWEga_mzNtiDiSVgc4AO9qNrJJnsqZALzbH2bl_H66JFZM5tN5FVhxuk/s320/rman5817l.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Μια τρίτη διευκρίνιση, που πρέπει κατά τη γνώμη μου να γίνει, προκειμένου να απαντηθεί το ερώτημα, αν τελικά είναι επιτεύξιμη η ισοδυναμία ή όχι, έχει να κάνει με την οπτική γωνία από την οποία εξετάζεται η μετάφραση: αναζητείται η ισοδυναμία από την πλευρά του συγγραφέα, του μεταφραστή ή του αναγνώστη-αποδέκτη; Ο συγγραφέας, ως δημιουργός του αρχικού κειμένου, έχει μια συγκεκριμένη εικόνα κατά τη διάρκεια της συγγραφής του έργου του, η οποία μπορεί και να αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου. Ο μεταφραστής, ως παραγωγός κειμένου, αντιλαμβάνεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το αρχικό κείμενο του συγγραφέα και πρέπει να έχει πάντα στην άκρη του μυαλού του τον σκοπό του εγχειρήματός του. Στο γεγονός αυτό οφείλονται εν μέρει, κατά τη γνώμη μου, οι διαφορετικές μεταφράσεις των ίδιων έργων όπως και οι περιπτώσεις αναμεταφράσεων, προκειμένου τα μεγάλα έργα της λογοτεχνίας να προσαρμοστούν στην εκάστοτε εποχή και στο διαφορετικό αναγνωστικό κοινό. Τέλος, ο αναγνώστης λαμβάνει την εικόνα του συγγραφέως ή την αντίληψη του μεταφραστή για το πρωτότυπο έργο, πράγμα που εξαρτάται από τον μεταφραστή και από το πώς αυτός θα επιλέξει να προσεγγίσει αρχικά το πρωτότυπο κείμενο και να το μεταφέρει τελικά στον αναγνώστη-αποδέκτη.<br />
Επομένως, αν ξαναθέσουμε το ερώτημα «Είναι επιτεύξιμη η ισοδυναμία κατά τη μεταφραστική διαδικασία;», μετά την παραπάνω ανάλυση, θα λέγαμε συνοψίζοντας, πως εξαρτάται από το είδος του κειμένου, το επίπεδο του κειμένου, από το αν προσεγγίζουμε το κείμενο από την πλευρά του συγγραφέα, του μεταφραστή ή του αναγνώστη του μεταφράσματος και τέλος από τον σκοπό του μεταφράσματος.<br />
Αυτό, όμως, που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το κείμενο-στόχος να «ρέει» φυσικά στη γλώσσα-στόχος, χωρίς να «ξενίζει» τον αναγνώστη-δέκτη, αφήνοντας κενά στην κατανόηση του νοήματος, είτε έχουμε να κάνουμε με ειδικό είτε με λογοτεχνικό κείμενο. Αυτό συνεπάγεται όχι απλώς την σε βάθος γνώση της γλώσσας-στόχος και του πολιτισμού-στόχος από την πλευρά του μεταφραστή, καθώς και της ερευνητικής του ικανότητας, αλλά και την προσωπική του κρίση για εκείνες τις επιλογές, οι οποίες δεν θα αλλοιώνουν τη γλώσσα του μεταφράσματος με απώτερο και κατ’ ανάγκη στόχο την επίτευξη της ισοδυναμίας. Με άλλα λόγια, η ισοδυναμία δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό κατά τη μεταφραστική διαδικασία. Προέχει ο σεβασμός προς τη γλώσσα-στόχος.<br />
Τέλος, καθώς όπως ήδη αναφέρθηκε ο κλάδος της μεταφρασεολογίας είναι από τους νεότερους τομείς του επιστητού, όπως τόνιζε ήδη από το 1797 ο Γερμανός Νοβάλις στον Αύγουστο Σλέγκελ, μεταφραστή του Σαίξπηρ, «…σε κανέναν άλλον τομέα δεν υπάρχει τόση άγνοια όση στον τομέα της μετάφρασης. Θα μπορούσε όμως να αποτελέσει πραγματική επιστήμη και τέχνη», είναι σίγουρο πως οι συζητήσεις, οι θεωρίες, οι στρατηγικές και οι διάφορες προσεγγίσεις του φλέγοντος θέματος της ισοδυναμίας, αναμφισβήτητα θα εξακολουθήσουν να αυξάνονται τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων της Ελλάδας.<br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Τώρα που το ξανασκέφτομαι, η συζήτηση για την Ισοδυναμία δεν έχει τέλος! Εγω απλώς παρέθεσα κάποιες από τις θεωρίες-απόψεις που έτυχε να πέσουν στα χέρια μου! Αν όμως ντε και καλά πρέπει να δώσουμε μια απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχει ισοδυναμία ή όχι και αν τελικά μπορούν να αποδοθούν οι πολιτισμικές ιδιαιτερότητες από μια γλώσσα-πηγή σε μια άλλη γλώσσα-στόχος, τότε η απάντηση αυτή δεν μπορεί να είναι διαφορετική παρά μόνο πολυδιάστατη, όπως και το ίδιο το θέμα της ερώτησης. Υπάρχει ισοδυναμία, γιατί η κάθε γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός, που εξελίσσεται, αλληλεπιδρά και προσαρμόζεται, όπως άλλωστε και οι ίδιοι οι λαοί που τις ομιλούν και από την άλλη δεν υπάρχει γιατί αυτή η εξέλιξη, η αλληλεξάρτηση και η προσαρμογή διαφέρει από γλώσσα σε γλώσσα και επηρεάζεται από πλήθος παραγόντων. Το σημαντικότερο είναι να μην ξεχνάμε πως κάθε γλώσσα είναι «μαγεία», όπως και ο κάθε πολιτισμός που υπάρχει (ή υπήρξε) στον πλανήτη μας. Αν ήταν να χάναμε έστω και κάτι από αυτή τη γλωσσική ή πολιτισμική «μαγεία», προκειμένου να είναι επιτεύξιμη η ισοδυναμία, τότε τι να πω; Καλύτερα να μην επιτευχθεί ποτέ! </div>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-35779452519838433062010-06-02T12:52:00.002+01:002010-06-03T17:56:31.503+01:00Mariapedia (1)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixzL_EWXGr2lnATPdI4w0IzdsdT3jxIp_93L5HuNy4r7z2Nu7qzZRgRKo82W28lkj0dgtiWcAlutSK7AVXq3mU-5S0cC9HbOSMYXFnsyz9YoQ8KuuCACfkknA4U0YMRDMLEPEiqYaGHK4/s1600/350px-Brueghel-tower-of-babel.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixzL_EWXGr2lnATPdI4w0IzdsdT3jxIp_93L5HuNy4r7z2Nu7qzZRgRKo82W28lkj0dgtiWcAlutSK7AVXq3mU-5S0cC9HbOSMYXFnsyz9YoQ8KuuCACfkknA4U0YMRDMLEPEiqYaGHK4/s200/350px-Brueghel-tower-of-babel.jpg" width="200" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Στην προηγούμενη ανάρτηση αναρωτιόμασταν: Ντουλαπάς ή Υπουργός; Καταλήξαμε ότι με τα σημερινά δεδομένα και με βάση την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, οι δυο αυτές λέξεις είναι ισοδύναμες! Τι είναι λοιπόν η ισοδυναμία στη μετάφραση; Η έννοια της ισοδυναμίας αποτελεί κεντρική έννοια και λέξη-κλειδί στις μεταφραστικές θεωρίες. Απασχόλησε και απασχολεί την πλειονότητα των θεωρητικών και δεν υπάρχει περίπτωση να μην την συναντήσει κάποιος, που ασχολείται με τις μεταφραστικές σπουδές. Αναζητώντας τους ορισμούς που κατά καιρούς έχουν δοθεί στην έννοια «μετάφραση», θα συναντήσουμε και τον εξής: «μετάφραση είναι η μετατροπή ενός κειμένου μιας γλώσσας (αφετηρίας) σε ισοδύναμο κείμενο μιας άλλης γλώσσας (στόχου)». Ήδη από τον ορισμό της μετάφρασης, λοιπόν, εμφανίζεται και η έννοια της «ισοδυναμίας». <br />
Ο ρώσος δομιστής R. Jakobson (1896-1982) ήταν αυτός που στο έργο του On Linguistic Aspects of Translation (1957) ανέφερε πρώτος τον όρο «ισοδυναμία» και τόνισε την ύπαρξη τριών ειδών μεταφράσεων: της ενδογλωσσικής μετάφρασης (αναδιατύπωση), της ερμηνείας δηλαδή σημείων μέσω άλλων σημείων της ίδιας γλώσσας, της διασημειωτικής (μετάλλαξη), της ερμηνείας δηλαδή σημείων μέσω συμβόλων και της διαγλωσσικής (καθαυτή μετάφραση), της ερμηνείας δηλαδή σημείων μέσω μιας άλλης γλώσσας. Η ύπαρξη ή όχι της ισοδυναμίας δεν αφορά μόνο το τρίτο είδος μετάφρασης, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αλλά μπορεί να αναζητηθεί η ύπαρξή της και στα άλλα είδη. Επίσης, θα πρέπει να ερευνηθεί και να αναλυθεί το γεγονός, αν τελικά είναι επιτεύξιμη ή όχι η ισοδυναμία, λαμβάνοντας υπόψη και το είδος της μετάφρασης∙ αν δηλαδή έχουμε να κάνουμε με οικονομικό, νομικό, τεχνικό, λογοτεχνικό κ.τ.λ. κείμενο. Η ισοδυναμία, λοιπόν, δεν έχει να κάνει μόνο με το είδος της μετάφρασης (ενδογλωσσική, διαγλωσσική, διασημειωτική) αλλά και με το είδος του προς μετάφραση κειμένου. Σύμφωνα με τον R. Jakobson, ο οποίος ανάγει την ισοδυναμία εν διαφορά σε πρώτιστο πρόβλημα της γλώσσας και επίκεντρο της Γλωσσολογίας, το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις γλώσσες, άλλοτε μεγαλύτερες και άλλοτε μικρότερες, δεν καθιστά τη μετάφραση αδύνατη∙ αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι να αναγκάζεται ο μεταφραστής να καταφεύγει στη χρήση δανείων, νεολογισμών, σημειωτικών μετατοπίσεων κ.τ.λ. <br />
Σύμφωνα και πάλι με τον R. Jakobson η μετάφραση γεννήθηκε κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο και οι δυο εξέχουσες προσωπικότητες που επηρέασαν την πορεία της ήταν ο Κικέρωνας και ο Οράτιος. Αν και επρόκειτο για μια πρώιμη ακόμα εποχή, βλέπουμε να έχει ήδη γίνει η διάκριση μεταξύ μετάφρασης λέξεων (word for word translation) και μετάφρασης νοημάτων (sense for sense translation) ή διαφορετικά να γίνεται διάκριση ανάμεσα στην «κατά λέξη» και την «ελεύθερη» μετάφραση καθώς και τη σαφή κλίση, τόσο του Κικέρωνα όσο και του Οράτιου, προς την δεύτερη. Η επιλογή της μετάφρασης νοημάτων δεν ήταν τυχαία αλλά συνοδευόταν και καθοδηγούνταν παράλληλα από ένα αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος προς τους αναγνώστες του μεταφράσματος. Προφανώς από την εποχή εκείνη γινόταν κατανοητό πως το ζητούμενο στη μετάφραση είναι να κατανοήσει και να αισθανθεί ο αναγνώστης του κειμένου-στόχος αυτά ακριβώς που θα κατανοήσει και θα αισθανθεί ο αναγνώστης του κειμένου-πηγή.</div><div style="text-align: justify;"> Η μετάφραση της Βίβλου αποτέλεσε τον επόμενο σημαντικό σταθμό στην εξελικτική πορεία της μετάφρασης, όπου το δίλημμα «κατά λέξη» ή «ελεύθερη» μετάφραση για την επίτευξη και πάλι της ισοδυναμίας επανέρχεται και αφορά σε αυτή την περίπτωση ένα άκρως αμφιλεγόμενο ζήτημα εφόσον έχει να κάνει με τη μετάφραση ενός θρησκευτικού βιβλίου (βλ. ανάρτηση Holy Spirit).<br />
Τον 15ο αιώνα ο ρόλος της μετάφρασης άλλαξε κατά πολύ λόγω της ανακάλυψης της τυπογραφίας από τη μια πλευρά και των γενικότερων κοινωνικών ανακατατάξεων και επιστημονικών ανακαλύψεων από την άλλη. Οι αλλαγές αυτές κατέδειξαν την ανάγκη δημιουργίας μιας μεταφραστικής θεωρίας. Μια πρώτη προσπάθεια γίνεται από τον E. Dolet το 1540, όταν δημοσιεύει τις 5 αρχές βάσει των οποίων θα πρέπει να δουλεύουν οι μεταφραστές, δίνοντας έμφαση στην κατανόηση και εκτίμηση του πρωτοτύπου καθώς και στη διευκρίνιση της θέσης που πρόκειται να κατέχει το μετάφρασμα στον πολιτισμό της γλώσσας-στόχος. Οι αρχές αυτές υιοθετήθηκαν και εμπλουτίστηκαν μετά το 1558 από τον μεταφραστή των ομηρικών επών G. Chapman, ο οποίος συνοπτικά υποστήριζε ότι ο μεταφραστής πρέπει: α) να αποφεύγει τη λέξη προς λέξη μετάφραση, β) να αιχμαλωτίζει το πνεύμα του πρωτοτύπου και γ) να αποφεύγει τις πολύ «χαλαρές» μεταφράσεις, συμβουλευόμενος άλλες εκδοχές, ερμηνείες και επιστημονικές έρευνες σχετικά με το προς μετάφραση κείμενο. Χαρακτηριστικό της περιόδου είναι η χρησιμοποίηση της καθομιλουμένης γλώσσας και ενός σύγχρονου ύφους.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_9BFUeeKgvl0-2IO3ehBYI9UrCG44RbmOzemS9DvH9Or9taYyTom05ZvWiwqGFrlsabpeTyLLS6LoQM0cO8Y11iPYtWiXC2cnqXv_o7W3pb10sQv65nu1QHYZ81Bcu6Z6bldq8sqS5Ho/s1600/holcombe_babel_revisited_oc.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_9BFUeeKgvl0-2IO3ehBYI9UrCG44RbmOzemS9DvH9Or9taYyTom05ZvWiwqGFrlsabpeTyLLS6LoQM0cO8Y11iPYtWiXC2cnqXv_o7W3pb10sQv65nu1QHYZ81Bcu6Z6bldq8sqS5Ho/s200/holcombe_babel_revisited_oc.jpg" width="200" /></a></div><div style="text-align: justify;">Κατά τον 16ο αιώνα και γενικότερα στην Αναγέννηση η μετάφραση είχε πια αναδειχτεί σε μια δραστηριότητα βαρύνουσας σημασίας, ικανή να επηρεάσει και να διαμορφώσει την πνευματική ζωή της εποχής. Στόχος του μεταφραστή δεν είναι πια η πιστή απόδοση του συγγραφικού ύφους και του πρωτότυπου κειμένου αλλά η ενεργή συμμετοχή του ίδιου στη δημιουργική αναπαραγωγή του πρωτοτύπου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα μεταφραστών που ακολούθησαν αυτό το δρόμο ήταν οι ποιητές T. Wyatt και H. Howard, οι οποίοι έθεσαν ως στόχο των μεταφράσεων τους τα κείμενα που θα παράγουν να επιτελούν την ίδια λειτουργία στον πολιτισμό της γλώσσας-στόχος με αυτή που επιτελούν τα πρωτότυπα κείμενα στον πολιτισμό της γλώσσας-πηγή, απομακρύνοντας τη μεταφραστική διαδικασία από την προσήλωση στη λεξιλογικό ή το διαπροτασιακό επίπεδο. Επίσης, ιδιαίτερα σημαντική υπήρξε η παρουσία του Ph. Holland, του οποίου τα μεταφράσματα αποτέλεσαν εκσυγχρονισμένες εκδοχές του πρωτοτύπου μέσα από τη σύγχρονη ορολογία, τις προσθήκες, τις παραλείψεις και τις τροποποιήσεις του αρχικού κειμένου.<br />
Τον αμέσως επόμενο αιώνα σημειώνεται μια στροφή προς στους Έλληνες και Γάλλους κλασσικούς συγγραφείς και τα έργα τους μεταφράζονται περισσότερο από ποτέ. Οι προσωπικότητες που ξεχωρίζουν τον 17ο αιώνα για τις απόψεις τους περί μετάφρασης ήταν οι ποιητές J. Denham και A. Cowley, που υποστήριξαν την αναπαραγωγή του κεντρικού πυρήνα του πρωτοτύπου από το μεταφραστή σε ένα έργο ισοδύναμο του πρωτοτύπου αλλά δοσμένου σε διαφορετικό κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον. Στον αντίποδα των δυο προαναφερθέντων έρχεται η θεωρία του J. Dryden και η διάκριση των μεταφραστικών τακτικών σε μετά-φραση (λέξη προς λέξη), παρά-φραση (μετάφραση νοημάτων) και μιμητισμό (τροποποίηση του πρωτοτύπου κατά βούληση), υιοθετώντας την μετάφραση νοημάτων/παρά-φραση και απορρίπτοντας τις άλλες δυο, ως ακραίες εκφάνσεις της μεταφραστικής διαδικασίας.<br />
Αργότερα ο S. Johnson μετατόπισε την έμφαση στον αναγνώστη υπογραμμίζοντας ότι σκοπός του κάθε συγγραφέα είναι να διαβάζονται τα κείμενά του από τους εκάστοτε σύγχρονους αναγνώστες. Από την εν λόγω αρχή πηγάζει και η ηθική ευθύνη του μεταφραστή απέναντι στον αναγνώστη, μια θέση που σημάδεψε τις περί μετάφρασης αντιλήψεις τον 18ο αιώνα. Την ίδια εποχή συναντούμε την προσέγγιση του J. W. von Goethe, για τον οποίο ο μεταφραστής θα πρέπει να εντοπίσει και να αναπαράγει τις καθολικές βαθιές δομές του πρωτοτύπου σε ένα κείμενο με νέα μορφή και δομή που όμως αντικατοπτρίζει τη μοναδικότητα του πρωτοτύπου, αλλά και την προσέγγιση του A. F. Tytler, για τον οποίο ο ικανός μεταφραστής χρησιμοποιώντας τα δικά του μέσα αναπαράγει το «πνεύμα» και το «αποτέλεσμα» του πρωτοτύπου χωρίς όμως η μετάφρασή του να γίνεται ελεύθερη. Σε γενικές γραμμές ο ρόλος του μεταφραστή τον 18ο αιώνα είναι υποβαθμισμένος, πράγμα που εύκολα δικαιολογείται αν λάβουμε υπόψη μας ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου της εποχής εκείνης είχε πρόσβαση στα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, τις βασικές γλώσσες αφετηρίας, οπότε μπορούσαν να διαβάσουν όλα τα μεγάλα έργα στο πρωτότυπο και κατ’ επέκταση να μη θεωρούν τη μετάφραση αναγκαία. <br />
Το ζήτημα της ισοδυναμίας στη μετάφραση εξακολουθεί να δημιουργεί αντιπαραθέσεις και τον 19ο αιώνα και στρέφεται κυρίως προς το μεταφραστή: από τη μια βρίσκονταν οι υποστηρικτές του δημιουργικού πνεύματος του μεταφραστή που συνδυάζεται με το πνεύμα του συγγραφέα και διανθίζει τη λογοτεχνία και τη γλώσσα στον πολιτισμό-στόχος, στον οποίο απευθύνεται το μετάφρασμα και από την άλλη υπήρχαν και όσοι οριοθετούσαν το ρόλο του μεταφραστή στο να «γνωστοποιεί» το κείμενο ή το συγγραφέα, χωρίς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην επίτευξη ενός ισοδύναμου κειμένου. Μέσα σε αυτό το κλίμα βλέπουμε τον F. Schleiermacher και τη θεωρία του για μια ξεχωριστή γλώσσα που θα χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά στη λογοτεχνική μετάφραση, θέση που υιοθετήθηκε και από άλλους μεταφραστές, όπως οι T. Carlyle και W. Moris. Οι δυο τελευταίοι, στις μεταφράσεις τους χρησιμοποίησαν ένα ύφος αρχαϊκό με πολλές γλωσσικές δυσκολίες και αρκετά απομακρυσμένο από τη γλώσσα της σύγχρονης ζωής, με αποτέλεσμα εκ των πραγμάτων οι μεταφράσεις τους να απευθύνονται σε περιορισμένο αναγνωστικό κοινό. Η πρώτη αναφορά για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας, σε αυτή την περίπτωση, γλώσσας και τη διευκόλυνση της επικοινωνίας των επιστημόνων, επομένως της μετάφρασης ειδικών κειμένων θα λέγαμε σήμερα, διατυπώθηκε από τον Ισαάκ Νεύτωνα, ο οποίος έγραφε ότι οι διάλεκτοι της κάθε γλώσσας είναι τόσο διαφορετικές και αυθαίρετες, ώστε από αυτές να μην δύναται να δημιουργηθεί μια γενική γλώσσα παρά μόνο από τη φύση των ίδιων των πραγμάτων, η οποία είναι η ίδια σε όλα τα έθνη και σε όλες τις γλώσσες. Και για μια ακόμα φορά εμείς των θεωρητικών βρίσκουμε μπροστά μας τον Νεύτωνα!<br />
Ο F. Schleiermacher από την άλλη πλευρά δηλώνει απερίφραστα πως «…η μετάφραση λογοτεχνικών και θεωρητικών κειμένων μοιάζει ανέφικτη, αφού το νόημα του κειμένου-πηγή διατυπώνεται σε μια γλώσσα, η οποία είναι στενά συνδεδεμένη με μια συγκεκριμένη κουλτούρα και στην οποία η γλώσσα-στόχος δεν μπορεί ποτέ να αντιστοιχεί απόλυτα». Αυτό που πρωτίστως απασχολεί τον Schleiermacher είναι το αν μέσω του μεταφραστή θα πρέπει ο αναγνώστης να έρχεται κοντά στον συγγραφέα του πρωτοτύπου ή ο συγγραφέας κοντά στον αναγνώστη του κειμένου-στόχος. Ο ίδιος προτιμά την πρώτη περίπτωση και τονίζει πως ο μεταφραστής πρέπει να δίνει αξία στο ξένο και να το μεταφέρει στη γλώσσα-στόχος, προκειμένου ο αναγνώστης του μεταφράσματος να σχηματίσει την ίδια άποψη που θα σχημάτιζε και ο αναγνώστης του πρωτοτύπου, δημιουργώντας υπό αυτήν την έννοια ισοδύναμα κείμενα. Την περίοδο αυτή ο ρόλος του μεταφραστή υποβαθμίζεται σημαντικά και οι μεταφράσεις που παράγονται για το κοινό της ελίτ είναι κυριολεκτικά αποδόσεις του πρωτοτύπου, μια θέση εκ διαμέτρου αντίθετη με όσα υποστήριξαν αιώνες πριν ο Κικέρωνας και ο Οράτιος.<br />
Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα συνεχίζονται οι αντιλήψεις περί κυριολεκτικής, αρχαϊκής μετάφρασης που απευθύνεται σε ένα περιορισμένο, λόγιο κοινό. Υπήρξαν όμως και ορισμένες φωνές που διαφοροποιήθηκαν, όπως ο E. Pound, ο οποίος προχώρησε σε μια συστηματική προσέγγιση των μεταφραστικών προβλημάτων. Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα η επιστήμη της Γλωσσολογίας επηρέασε αρκετές σύγχρονες μεταφραστικές προσεγγίσεις, μεταξύ των οποίων και η κοινωνιογλωσσολογική προσέγγιση του E. Nida. Η προσέγγιση του Nida εστιάζει στα δομικά στοιχεία του κειμένου ενώ παράλληλα προσδίδει έμφαση στο στόχο της μετάφρασης, στο ρόλο του μεταφραστή, στους αποδέκτες και στις πολιτισμικές πολυπλοκότητες της γλώσσας-στόχος, ενώ ο ίδιος είναι ο θεμελιωτής της «βιβλικής» προσέγγισης της μετάφρασης στη σύγχρονη εποχή. Ο ίδιος εισάγει τις έννοιες «μορφική ισοδυναμία» ως συνώνυμη της «κατά λέξη μετάφρασης» και «δυναμική ισοδυναμία» ως συνώνυμη της «ελεύθερης μετάφρασης», επηρεάζοντας καθοριστικά τον προσανατολισμό της θεωρίας της μετάφρασης προς το δέκτη-αναγνώστη. Ο Nida παραθέτει μια σειρά από τεχνικές, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν τον μεταφραστή να προσδιορίσει τη σημασία διαφορετικών γλωσσικών στοιχείων, να διευκρινίσει δυσνόητα αποσπάσματα, να εντοπίσει τις πολιτισμικές διαφορές, καθώς και να ξεκαθαρίσει τις αμφισημίες, που συναντά κατά τη μεταφραστική διαδικασία, προκειμένου να φτάσει στην καλύτερη δυνατή απόδοση του μηνύματος της γλώσσας-πηγή.</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnjmML4YfiLVnvJInIh7NzvgTU-Rb6CGeSLd6aLotI9CVjFI1o7_knui-Mnk0ySk36rPjEb5UM6E_pTm12NOCrJCZSJSSZsxe4b6fvWGVXppb1xLiVFJSZxACs30r56vnXWZAX7ePnsB4/s1600/EDU_14120.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnjmML4YfiLVnvJInIh7NzvgTU-Rb6CGeSLd6aLotI9CVjFI1o7_knui-Mnk0ySk36rPjEb5UM6E_pTm12NOCrJCZSJSSZsxe4b6fvWGVXppb1xLiVFJSZxACs30r56vnXWZAX7ePnsB4/s320/EDU_14120.jpg" width="224" /></a>Στον αντίποδα των θεωριών, που εξετάζουν το μεταφραστικό φαινόμενο από την σκοπιά της Γλωσσολογίας, εμφανίστηκαν ορισμένες πραγματείες, οι οποίες εκκινούσαν από την απλή διαπίστωση, ότι η μετάφραση είναι απλώς το πέρασμα από τη μια γλώσσα στην άλλη και προσπάθησαν να «αποικοδομήσουν το μεταφραστικό φαινόμενο σε περιπτωσιακά ή γενικευμένα ζεύγη σημασιολογικών ή γραμματικών ισοδυναμιών». Οι εισηγητές των απόψεων αυτών ονομάζουν την προσέγγιση τους «Συγκριτική Υφολογία» και αναμφισβήτητοι πρωτεργάτες είναι οι J.P. Vinay και J. Darbelnet με το έργο τους Stylistique Comparée du Français et de l’ Anglais (1958). Οι ίδιοι, εξετάζοντας κείμενα στα αγγλικά και γαλλικά διακρίνουν την «άμεση ή ευθεία μετάφραση» από την «έμμεση ή πλάγια μετάφραση», προτείνοντας με αυτόν τον τρόπο δυο είδη μεταφραστικών στρατηγικών. Το μοντέλο Vinay-Darbelnet, αποτέλεσε μια κλασική ταξινόμηση των γλωσσικών αλλαγών κατά τη μεταφραστική διαδικασία και είχε μεγάλο αντίκτυπο στους μεταφραστικούς κύκλους.<br />
<div style="text-align: justify;"> Από την άλλη πλευρά, η παρουσία του P. Newmark στο χώρο των μεταφραστικών θεωριών προσανατολίζεται προς μια άλλη κατεύθυνση. O ίδιος θεωρεί πως η ύπαρξη του ισοδύναμου αποτελέσματος κατά τη μεταφραστική διαδικασία είναι μια «αυταπάτη» και η απόσταση ανάμεσα στο κείμενο-πηγή και στο κείμενο-στόχος δεν πρόκειται να καλυφθεί. Για τη γεφύρωση αυτού του χάσματος προτείνει τους όρους «σημασιολογική μετάφραση» στη θέση του όρου «μορφική ισοδυναμία» και «επικοινωνιακή μετάφραση» στη θέση του όρου «δυναμική ισοδυναμία», που είχε προτείνει ο E. Nida. <br />
Το 1965, ο J. Catford στο έργο του A Linguistic Theory of Translation, υιοθετώντας το γλωσσολογικό μοντέλο των J. Firth και M. Halliday, προσεγγίζει περισσότερο και πάλι από γλωσσολογική σκοπιά την έννοια της ισοδυναμίας και εισάγει το ζήτημα των μεταφραστικών «αλλαγών». Σύμφωνα με τον Catford το ισοδύναμο στη γλώσσα-στόχος μπορεί να αναζητηθεί για κάθε λέξη ή μόρφημα (μορφική αντιστοιχία), ή μπορεί να αναζητηθεί και σε επίπεδο πρότασης ή φράσης. Η γλωσσολογική προσέγγιση του J. Catford ήταν ο λόγος που το έργο του υπέστη κριτική. Η κριτική αυτή ήταν εντονότατη δύο δεκαετίες αργότερα από την πλευρά κυρίως της M. Snell-Hornby, η οποία στο έργο της Translation Studies: An Intergrated Approach (1988), αναφέρει πως η μεταφραστική διαδικασία δεν μπορεί να ιδωθεί αποκλειστικά από την πλευρά της Γλωσσολογίας, όπως υποστήριξε ο Catford αλλά και πολλοί άλλοι πριν από αυτόν, καθώς η μετάφραση περιλαμβάνει πολλά περισσότερα από μια απλή γλωσσολογική ανάλυση για την επίτευξη ισοδυναμίας, εφόσον αποτελεί συγκερασμό πολιτισμών και καταστάσεων.<br />
Παράλληλα αναπτύσσεται η Γερμανική Σχολή και η αρχική προσπάθεια γίνεται το 1971 από την K. Reis, η οποία εισάγει το μεταφραστικό της μοντέλο το οποίο βασίζεται α) στην αρχή της ισοδυναμίας, β) στα κειμενικά είδη και γ) στη λειτουργική σχέση μεταφράσματος-πρωτοτύπου. Η Reis δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ισοδυναμία στο επίπεδο του κειμένου και αναγνωρίζει, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η ισοδυναμία μεταξύ πρωτοτύπου και μεταφράσματος δεν είναι επιθυμητή ενώ κατανοεί πως στην πρακτική εφαρμογή της μεταφραστικής διαδικασίας πρέπει να γίνουν εξαιρέσεις. Αυτές οι εξαιρέσεις αποσαφηνίζονται από τις οδηγίες προς τον μεταφραστή (translation brief), όπου ορίζεται ο στόχος και η λειτουργία που αναμένεται να έχει το μετάφρασμα στη γλώσσα-στόχος.<br />
Με την πάροδο των ετών, ορισμένοι θεωρητικοί, όπως ο W. Koller, αναγνωρίζουν την ανάγκη για την υιοθέτηση κάποιων τεχνικών (προσαρμογή, παράφραση, μη κυριολεκτική μετάφραση) που ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες των αναγνωστών-αποδεκτών. Άλλωστε ο Koller είναι αυτός που διαφοροποιεί την ισοδυναμία (Äquivalenz) από την αντιστοιχία (Korrespondenz) και επισημαίνει ότι η γνώση των αντιστοιχιών δηλώνει τη γλωσσική ικανότητα, ενώ η δυνατότητα ανεύρεσης των κατάλληλων ισοδυναμιών αποτελεί τη μεταφραστική ικανότητα. Ωστόσο, οι εν λόγω τεχνικές προτιμώνται για τα κείμενα μη λογοτεχνικής φύσης και η ασυμφωνία μεταξύ θεωρίας και πράξης εξακολουθεί να υπάρχει. Ο Koller επίσης προτείνει πέντε διαφορετικά είδη ισοδυναμίας∙ την «δηλωτική ισοδυναμία» (αφορά την ισοδυναμία του εξωγλωσσικού περιεχομένου του κειμένου), την «συνδηλωτική ισοδυναμία» (αφορά τις λεξιλογικές επιλογές του μεταφραστή), την «κειμενοκανονιστική ισοδυναμία» (αφορά το είδος του κειμένου), την «πραγματολογική ή επικοινωνιακή ισοδυναμία» (αφορά τον προσανατολισμό του κειμένου προς το δέκτη) και τέλος την «μορφική ισοδυναμία» (αφορά την αισθητική και την τελική μορφή που παίρνει το κείμενο).<br />
Στη δεκαετία του 1970 εμφανίζεται και ο H. Vermeer, ο οποίος με ένα άρθρο του, σηματοδοτεί την εμφάνιση της μεταφραστικής προσέγγισης του Λειτουργισμού. Ο Vermeer προεκτείνει την προσέγγιση της Reis και αποδεικνύει, ότι η μετάφραση ως ανθρώπινη δραστηριότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Ο εν λόγω στόχος ονομάζεται «Σκοπός» (Skopos) της μετάφρασης και διαμορφώνεται ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες και τον πολιτισμό, ενώ υπαγορεύεται από τους αποδέκτες της μετάφρασης στη γλώσσα-στόχος. Το σύνολο των περί μετάφρασης αντιλήψεων του H. Vermeer αποτελεί την «Θεωρία του Σκοπού» (Skopostheory), η οποία παρουσιάζεται στο έργο που έγραψε με την K. Reiss Grundlegung einer allgemeinen Translationstheorie (1984). Με τη «Θεωρία του Σκοπού» και τον Λειτουργισμό δίνεται μεγαλύτερη έμφαση και ευθύνη στον μεταφραστή, παραγκωνίζονται οι συγκριτικές προσεγγίσεις, η αρχή της ισοδυναμίας περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει διαφοροποίηση της λειτουργίας του κειμένου-στόχος από το κείμενο-πηγή, ενώ η μετάφραση αντιμετωπίζεται πλέον ως διεπιστημονικός κλάδος (μεταφρασεολογία).<br />
Ένα βήμα πέρα από τον H. Vermeer προχωράει η J. H. Mänttäri, της οποίας η θεωρία αποσκοπεί στο να καλύψει κάθε μορφή διαπολιτισμικής μεταφοράς ακόμη και σε περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει κείμενο-στόχος και κείμενο-πηγή. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της θεωρίας της είναι ότι αποφεύγει να μιλάει για «μετάφραση» και προτιμά αντί αυτού τον όρο «μεταφορείς μηνύματος» (message transmitters), δηλαδή ένα συνδυασμό γραπτού κειμένου με εικόνες, ήχους και κινήσεις του σώματος που δημιουργείται από ειδικούς με στόχο να μεταδοθεί το μήνυμα χωρίς γλωσσικούς και πολιτισμικούς περιορισμούς. Ακόμη προσδίδει ιδιαίτερη έμφαση στα πρόσωπα που εμπλέκονται σε μια μετάφραση, σε χαρακτηριστικά όπως ο χώρος, ο χρόνος, το μέσο μετάδοσης και τέλος ορίζει τη μετάφραση ως μια σύνθετη επικοινωνιακή δραστηριότητα, η οποία χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένο σκοπό και περιλαμβάνει ένα σύνολο συμμετεχόντων, άποψη που συμμερίζεται και εφαρμόζει και η C. Nord. <br />
Η C. Nord, λοιπόν, στη προσέγγισή της περιλαμβάνει την ανάλυση εξωκειμενικών και διακειμενικών παραμέτρων της επικοινωνίας, ενώ υποστηρίζει πως ο μεταφραστής δύναται να εντοπίσει τα προβλήματα που ενδέχεται να αντιμετωπίσει κατά τη μεταφραστική διαδικασία, εάν συγκρίνει το σκοπό της μετάφρασής του με τις λειτουργίες που επιτελεί το κείμενο-πηγή στον αντίστοιχο κόσμο. Η Nord αναφέρεται στη φύση της γλώσσας των λογοτεχνικών κειμένων και μάλιστα σε περιπτώσεις λογοτεχνικών έργων στα οποία η γλώσσα αποκλίνει σημαντικά από συνήθη λογοτεχνικά μοντέλα. Στο βιβλίο της Text Analysis in Translation:Theory, Methodology and Didactic Application of a Model for Translation-Oriented Text Analysis (1988/1991), η C. Nord εκθέτει τέσσερις παραμέτρους βάσει των οποίων μας δίνεται η δυνατότητα να αποσαφηνίσουμε τη λογοτεχνική επικοινωνία των δυο πολιτισμών (αφετηρίας και αφίξεως) καθώς και την πολιτισμική απόσταση ανάμεσα τους. Οι παράμετροι αυτοί είναι οι εξής: α) η σχέση της πρόθεσης του συγγραφέα με το κείμενο, β) η σχέση της πρόθεσης του συγγραφέα με τις προσδοκίες των αποδεκτών, γ) η σχέση του πραγματικού κόσμου με τον κόσμο του κειμένου-πηγή και δ) η σχέση μεταξύ του αποδέκτη και του κειμένου. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBcsDKWUXgg1grhxVpZxXHKc0kwo74Op0JUqN45U0sgbVH1JRMD9RVr6-8nL-iDzA6x0D8Df4o5eL-A4sEUmsKgxtjHuknszRbRufTMjNAvNOk2TQZ5u2faYJ6NnXiAL9-3-59pS91eFA/s1600/language_translators_interpreters.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBcsDKWUXgg1grhxVpZxXHKc0kwo74Op0JUqN45U0sgbVH1JRMD9RVr6-8nL-iDzA6x0D8Df4o5eL-A4sEUmsKgxtjHuknszRbRufTMjNAvNOk2TQZ5u2faYJ6NnXiAL9-3-59pS91eFA/s320/language_translators_interpreters.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Ένα ακόμη σημαντικό έργο, στο οποίο γίνεται λόγος για την έννοια της ισοδυναμίας και άσκησε επιρροή στον κλάδο της μεταφρασεολογίας είναι αυτό της M.Baker, In Other Words: A Coursebook on Translation (1992). Η M. Baker εξετάζει το ζήτημα της ισοδυναμίας σε μια σειρά επιπέδων: της λέξης, υπεράνω της λέξης, της γραμματικής, της θεματικής δόμησης, της συνοχής και της πραγματολογίας και η ανάλυσή της εστιάζει στη θεματική δόμηση και τη συνοχή ενός κειμένου. Αυτό που άσκησε μεγάλη επιρροή στην εκπαίδευση των μεταφραστών και κατ’επέκταση στον κλάδο της μεταφρασεολογίας είναι, ότι στο έργο της παρουσιάζει «τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται η εκφορά του λόγου σε επικοινωνιακές καταστάσεις».<br />
Από την άλλη πλευρά, «η επικοινωνιακή κατάσταση» της μεταφραστικής διαδικασίας, εκφράζεται και από τους B. Hatim και I. Mason μέσω των έργων τους Discourse and the Translator (1990) και The Translator as a Communicator (1997), τα οποία επηρέασαν τη μεταφρασεολογία και άσκησαν επιρροή στη δεκαετία του 1990. Οι Hatim και Mason εξετάζουν τους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνικές σχέσεις μεταβιβάζονται από τη μια γλώσσα στην άλλη μέσω της μετάφρασης, επιτυγχάνοντας ισοδύναμο αποτέλεσμα. Πιο συγκεκριμένα, οι ίδιοι διακρίνουν «δυναμικά» και «σταθερά» στοιχεία σε ένα κείμενο∙ τα περισσότερα «σταθερά» κείμενα-αφετηρίας απαιτούν μια «αρκετά κατά λέξη προσέγγιση», ενώ στα «δυναμικά» κείμενα-αφετηρίας «ο μεταφραστής αντιμετωπίζει πιο ενδιαφέρουσες προκλήσεις και ενδέχεται η κατά λέξη μετάφραση να μην αποτελεί πια επιλογή». Κεντρικός πυρήνας, ωστόσο, των έργων τους είναι ο επικοινωνιακός σκοπός της μεταφραστικής διαδικασίας και η άποψη ότι ο μεταφραστής έχει ελευθερία μέσων αρκεί να επιτύχει ένα εύστοχο επικοινωνιακό αποτέλεσμα, άποψη την οποία συμμερίζεται και ο Nida.<br />
Το 1997, η J. House με το αναθεωρημένο έργο της A Model for Translation Quality και εμφανώς επηρεασμένη από τον M. Halliday δίνει τη δική της προσέγγιση για το ζήτημα της ισοδυναμίας. Σύμφωνα με την ίδια, η συγκριτική ανάλυση ανάμεσα σε ένα κείμενο-πηγή και ένα κείμενο-στόχος μας επιτρέπει να αποτιμήσουμε την ποιότητα της μετάφρασης και να εξετάσουμε την ύπαρξη ή όχι ισοδυναμίας. Μετά την αποτίμησή της, η μετάφραση μπορεί να κατηγοριοποιηθεί είτε ως έκδηλη ή ανοιχτή (overt) είτε ως συγκεκαλυμμένη ή κλειστή (covert). Στην πρώτη περίπτωση έχουμε μια μετάφραση, η οποία «έκδηλα» δεν απευθύνεται άμεσα στους δέκτες του μεταφράσματος, από την άποψη ότι «το κοινό προς το οποίο απευθύνεται είναι αρκετά ανοιχτό, ώστε να μη μπορεί να θεωρηθεί ότι απευθύνεται κατ’ ευθείαν και αμέσως σ’ αυτό», ενώ στη δεύτερη περίπτωση της συγκεκαλυμμένης μετάφρασης έχουμε μια μετάφραση, η οποία «επέχει στην κουλτούρα-στόχος τη θέση ενός πρωτότυπου κειμένου-πηγή», αναδεικνύει δηλαδή ένα κείμενο σε πρωτότυπο κείμενο και όχι σε μετάφρασμα. Για να επιτευχθεί το δεύτερο είδος μετάφρασης η Hause αναφέρει ότι ο μεταφραστής πρέπει να χρησιμοποιεί το επονομαζόμενο «πολιτιστικό φίλτρο» (cultural filter), ώστε να τροποποιηθούν τα πολιτισμικά στοιχεία και να δημιουργηθεί η εντύπωση στους δέκτες του μεταφράσματος ότι το κείμενο-στόχος είναι ένα πρωτότυπο κείμενο.<br />
Ο όρος «φίλτρο» στις θεωρίες περί ισοδυναμίας αναφέρεται και στην πρόσφατη (2007) έρευνα της H. Pekkanen, η οποία περιγράφει τον συγγραφέα και τον μεταφραστή ως ένα ντουέτο δυο παράλληλων φωνών, που συμμετέχουν σε μια μουσική αναπαράσταση του έργου τού συγγραφέα, χωρίς όμως να λείπουν και τα προσωπικά χαρακτηριστικά του μεταφραστή. Η μεταφορά αυτή χρησιμοποιείται από την ίδια προκειμένου να δείξει ότι το κείμενο-στόχος πάντα αποτελεί εκδοχή του πρωτότυπου κειμένου, που φιλτράρεται από τον μεταφραστή και ότι τελικά η ισοδυναμία μπορεί να ερευνηθεί από διαφορετικές οπτικές γωνίες: από την πλευρά του κειμένου-πηγή και της κουλτούρας-πηγή, από την πλευρά του κειμένου-στόχος και της κουλτούρας-στόχος και τέλος από την πλευρά του ίδιου του μεταφραστή. Για να κρίνουμε λοιπόν μια μετάφραση και να αποφανθούμε για το αν υπάρχει ισοδυναμία μεταξύ πρωτοτύπου και μεταφράσματος, πρέπει πρωτίστως να διευκρινίσουμε από ποια σκοπιά εξετάζουμε το μετάφρασμα. <br />
Μια επίσης προσέγγιση του ζητήματος της ισοδυναμίας και κατ’ επέκταση της πιστότητας των μεταφράσεων έχουμε από τον M. Cronin, του οποίου το έργο Translation and Globalization (2003) πρόσφατα μεταφράστηκε στην ελληνική γλώσσα (2007). Σύμφωνα με τον ίδιο «…η επίκληση των ωραίων απίστων, το απόφθεγμα traduttori traditori και το διαδεδομένο θέσφατο περί απωλειών κατά τη μετάφραση της ποίησης είναι ενδεικτικά της αντίληψης ότι οι μεταφραστές δεν είναι άτομα μεγάλης εμπιστοσύνης και ότι η μετάφραση είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια ανέντιμη απασχόληση», καθώς η ισοδυναμία δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί. Λίγο παρακάτω ο ίδιος συμπληρώνει πως η αντίληψη αυτή ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα, καθώς «…η μετάφραση είναι… ένας από τους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνίες και οι κουλτούρες αντέχουν στο χρόνο». Ο Cronin θεωρεί την ισοδυναμία επιτεύξιμη και μάλιστα βαρύνουσας σημασίας σε έναν πολυπολιτισμικό κόσμο, όπου όμως ο γλωσσικός πλούτος ολοένα και συρρικνώνεται λόγω της παγκοσμιοποίησης. Έτσι, ο ρόλος του μεταφραστή είναι να αναζητήσει τρόπους διατήρησης τόσο της γλωσσικής ποικιλομορφίας όσο και της πολιτισμικής κληρονομιάς κάθε γλωσσικής κοινότητας. </div><br />
<b>*Σ.τ.Μ.</b>: Ουφ! Ξαναθυμήθηκα την πτυχιακή μου! Έκανα μια επιμέλεια, άλλαξα κάποια πράγματα και σας παρουσίασα ένα απόσπασμα απο το θεωρητικό της κομμάτι, όπου μέσα από μια σύντομη αναδρομή στην Ιστορία της Μετάφρασης, προσπάθησα να συνοψίσω κάποια πράγματα που έχουν ειπωθεί για το φλέγον ζήτημα της Ισοδυναμίας στη Μετάφραση! Σε ρόλο Wikipedia λοιπόν…για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-81404279313536606842010-05-27T11:16:00.001+01:002010-05-27T11:17:45.830+01:00Σε Μένα οι Λέξεις Μοιάζουν σαν Πουλιά...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
Κι αφού από την προηγούμενη ανάρτηση έχουμε και λένε για τις λέξεις…σε μένα οι λέξεις μοιάζουν σαν πουλιά. Για να ’μαι ειλικρινής, σαν τα πουλιά μου φεύγουν απ’ τα χέρια. Οι σπάνιες λέξεις είναι σπάνια πουλιά, οι άλλες, οι κοινόχρηστες, είναι πουλιά συνηθισμένα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως κι αυτά δεν θέλουν τη φροντίδα μας. Υπάρχουν λέξεις που κρυώνουνε και ίσως να πεθαίνουν κιόλας απ’ το κρύο. Όμως ένα καλό που έχουνε οι λέξεις, δεν το έχουνε οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι ζούνε μια φορά. Αντίθετα, εκείνες μπορούνε ν’ αναστηθούν, ίσως γιατί στ’ αλήθεια δεν πεθαίνουν ποτέ. Ξέρετε τι παθαίνουν; Απολιθώνονται και κάθονται καρτερικά και περιμένουν σαν το παιχνίδι με τα αγάλματα. Ποιον περιμένουν; Εγώ νομίζω πως μπορεί να περιμένουνε κι εμένα. Δεν λέω μονάχα εμένα. Νομίζω, όμως, πως έχουν τις ελπίδες τους στηρίξει στα παιδιά. Είναι πουλιά από πηλό που περιμένουνε να τα ζεστάνουμε με την ανάσα μας. Λέω «αμέθυστος» και κάτι αστράφτει, λέω «αμάραντος» και γίνομαι μεγάλη σαν βουνό, λέω «ζαρκάδι» και μπροστά μου ανοίγεται ένας κάμπος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihQGDm2chSX3qYctZS7A1b7Hk-K9snTjD9q0p0qqlVSRdWZRCKEOslyMWXPDmOqR8gBzxxS-9fW7VG6dzYFU87OrsJwyI0XDYiG9lCIZliADoxCl9WkeAMrNHSdq30jwtoQebYcFoPZ2s/s1600/sky+and+birds+screensaver.bmp" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihQGDm2chSX3qYctZS7A1b7Hk-K9snTjD9q0p0qqlVSRdWZRCKEOslyMWXPDmOqR8gBzxxS-9fW7VG6dzYFU87OrsJwyI0XDYiG9lCIZliADoxCl9WkeAMrNHSdq30jwtoQebYcFoPZ2s/s320/sky+and+birds+screensaver.bmp" width="320" /></a></div>Πάντως δεν φέρονται στις λέξεις όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Υπάρχουνε πολλοί που φέρονται καθώς ο κυνηγός που έμαθε σκοποβολή βάζοντας στόχο την καρδιά ενός αηδονιού. Άλλοι πάλι στήνουνε δόκανα να πιάσουν τις πιο σπάνιες. Είναι οι συλλέκτες. Αυτοί τις βάζουν σε κλουβιά και τις επιδεικνύουν. Οι πιο άκαρδοι μάλιστα τις ταριχεύουν κιόλας! Τότε τις βλέπεις σε σαλόνια, ακίνητες με ανοιχτά φτερά. Πολλοί τις λέξεις τις θεωρούνε φαίνεται ένα νόστιμο μεζέ. Τις πιο μικρές και τρυφερές τις κάνουν μια χαψιά. Οι πιο σπάταλοι από αυτούς τις φτύνουν κιόλας. Άλλοι πάλι παίζουν μαζί τους επικίνδυνα παιχνίδια, όπως η γάτα μου προχθές που για ένα γούστο σκότωσε ένα τόσο δα παπαγαλάκι κι έπειτα το παράτησε νεκρό στην τσιμεντένια αυλή. Εγώ, όταν μεγαλώσω, δεν θα ’θελα να μοιάσω με κανέναν από αυτούς. Γι’ αυτό και λέω μέσα μου μια λέξη μαγική: λέω τη λέξη «άψινθος». Και τώρα, θα ρωτήσετε, τι πάει να πει. Και δε μου λέτε, άμα την ξέρατε, θα ήτανε μια λέξη μαγική;<br />
<br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Ένα απίστευτα όμορφο, κατά τη γνώμη μου, απόσπασμα από τους Θεματικούς Κύκλους Έκφραση-Έκθεση Γ’ Λυκείου. Ποιος να το φανταζόταν ότι θα το ξανάπιανα στα χέρια μου;!Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-85017501130792819462010-05-22T12:18:00.000+01:002010-05-22T12:20:10.558+01:00Εγχειρίδιο Βλακείας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5KabneV1m3BNh7h6RMP_NfSMSpwpOZ5yuihFLDorvBTdPSZO0JlBEViSsfy_j5ckCRpfgVXyrOpxumEW2juN7T7bLzHWlLWN4efEf4lpL0oFhLs9PuzdOlXt-UWL_NeilNaF5plUWgx4/s1600/post-10-1207469505.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5KabneV1m3BNh7h6RMP_NfSMSpwpOZ5yuihFLDorvBTdPSZO0JlBEViSsfy_j5ckCRpfgVXyrOpxumEW2juN7T7bLzHWlLWN4efEf4lpL0oFhLs9PuzdOlXt-UWL_NeilNaF5plUWgx4/s200/post-10-1207469505.jpg" width="200" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;"><b>29. </b><span style="font-size: small;">Δεν υπάρχει αμφιβολία</span> ότι όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των βλακών ανάμεσά μας, αφού το κρίσιμο ποσοστό που όλοι γνωρίζουμε ότι υφίσταται σε κάθε τυχαία πληθυσμιακή ομάδα παραμένει ως σήμερα απροσδιόριστο. Και επειδή κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν με την ανοσία τους πρόσωπα «υπεράνω υποψίας», ανακαλύπτουμε ότι οι χοντροκέφαλοι είναι πολύ περισσότεροι από όσο μπορούσαμε να φανταστούμε. Αν δεχτούμε την κωδωνοειδή καμπύλη "κανονικής κατανομής" (ή καμπύλη Gauss, απο το όνομα του γερμανού μαθηματικού) η οποία χρησιμοποιείται για την ανίχνευση διάφορων χαρακτηριστικών ενός πληθυσμού, έχουμε το λιγότερο ένα ποσοστό 25% βλακών σε κάθε κοινωνική ομάδα∙ ο ένας στους τέσσερις. Μάλλον δεν υπάρχει κανείς που να πιστεύει ένα τόσο μικρό νούμερο ∙όπου και να στρίψεις σε βλάκα θα πέσεις. Αυτό που φαίνεται να έχει καθολική ισχύ είναι πως όσοι είναι οι χάχες μεταξύ των παρκαδόρων είναι και μεταξύ των πανεπιστημιακών. </div><br />
<div style="text-align: justify;"><b>30.</b> Όσο περισσότερο απασχολεί την κοινωνία ένα φαινόμενο (αλκοολισμός, βροχοπτώσεις, ανεργία κ.λπ.) τόσο μεγαλύτερη είναι η ποικιλία των λέξεων που χρησιμοποιούνται για να προσδιορίσουν με ακρίβεια όλες τις πτυχές του (λέγεται ότι οι Εσκιμώοι έχουν τις περισσότερες λέξεις για το λευκό). Μια ισχυρή ένδειξη για το πόσο αισθητή είναι η κοινωνική παρουσία των βλακών, άρα και το ποσοστό τους, είναι ο εκπληκτικός πλούτος των λέξεων για τον χαρακτηρισμό τους από την αρχαία ως τη σύγχρονη και τη νεανική ευρηματικότητα: νωθρός, άνους, μωρός, μώλυς, ευήθης, αμβλύς, βληχρός, αβδηρίτης, χαύνος, χάσκας, πελελός, αναίσθητος, αμβλύτης, νώθειος, άφρων, αμαθής, άσκεφτος, αερολόγος, κόρυζα, ζωντανό, ζωντόβολο, κουτορνίθι, κωθώνι, μάπας, βλάκας (με περικεφαλαία), πανίβλακας, ανόητος, ελαφρύς, γελοίος, μπουνταλάς, μπούφος, μπαρούφας, μπούρδας, χάνος, ψάρι, βλήμα, σερσέμης, χαϊβάνι, πίπιζας, τούβλο, ντουβάρι, χαλβάς, χάχας, κούτσουρο, μούσμουλο, χοντροκέφαλος, στενόμυαλος, ελαφρόμυαλος, ορνιθόμυαλος, μωροπίστευτος, φυγόμυαλος, κουφιοκέφαλος, κοντόφθαλμος, στενοκέφαλος, σκατοκέφαλος, σαχλαμάρας, αφελής, κοιμήσης, κοιμισμένος, νυχτωμένος, ύπνος, απτάλης, αχμάκης, ζευζέκης, στούρνος, στουρνάρι, πίτουρας, χάπι, χάπατο, φιόγκος, κολοκύθας, κεφάλας.</div><br />
<div style="text-align: justify;"><b>31.</b> Και: στόκος, κάλος, μπάμιας, φελλός, καθυστερημένος, σκατόμυαλος, κοκορόμυαλος, ζαβός, ηλίθιος, λειψός, κλούβιος, θέατρο, κουτεντές, κουτούλιακας, στραβάδι, ντιπ (ντιπ για ντιπ), βραδύνους, σκράπας, αγαθός, αγαθιάρης, αγαθοκλής, αγαθοψώλης, αγαθομούνα, μικρόμυαλος, μικρονοϊκός, μυγοχάφτης, απόμωρος, ζαβλακωμένος, θεόκουτος, νταμάρι, ζώο, βόδι, μοσχάρι, κρέας, σαχλός, σαχλαμπούχλας, τρίχας, φάβας, χαζοχαρούμενος, άχυρο, χαμένος, χαζοβιόλης, μουρόχαβλος, κλαπανάρας, κρετίνος, αποβλακωμένος, παρμένος, μύωψ, κορόιδο, πατάτας, πιλάφας, καζάνας, τουφεκαλεύρης, ξυλοσχίστης, ρόζος, ανεγκέφαλος, πτηνοκέφαλος, ελαφροκέφαλος, μπουσδούκος, μπουζουκοκέφαλος, νούμερο, γκαβός, κόπανος, μέτριος, λίγος, ανίκανος, ανεπαρκής, χύμα, σκόρπιος, καδρόνι, ανερμάτιστος, γκαφατζής, μηδέν, τίποτα, μπουμπούνας, μπουμπουνοκέφαλος, μπαγλαμάς, πλημμύρας, παπάρας, παπαρόπουλος, κώτσος, όρνιο, πρόβατο, κοκωβιός, κότα, χήνα, κλώσα, βλαμμένος, βλακόμουτρο, βλακέντιος, τενεκές, βλήτο, ούφο, βούρλο, μόγγολο, Νταού, χόρτο, φυτό, μπάζο, Γκαούρ, Γκούφι, γκαγκά, γκάου, κουλός, γεια σου, φλοπ και το λεξιλόγιο διαρκώς εμπλουτίζεται.</div><br />
<div style="text-align: justify;"><b>32.</b> Εννοείται ότι η κορωνίδα όλων είναι η πολυσήμαντη και κάτω από κάθε γλώσσα λέξη μαλάκας (το επίθετο μαλακός είναι συγγενές του βλάκας) και εμφαντικά πολύ μαλάκας ή ένας μαλάκας και μισός ή βαρύς μαλάκας ή πολλά κιλά μαλάκας για τις ιδιάζουσες περιπτώσεις. Συν τα παράγωγά της μαλακοπίτουρας, μαλακοκαύλης, μαλακαντρέας, μαλακόπτηνος, μαλακόβιος, μαλακιστήρι, μαλακοφέρνει, μαλακοδείχνει, αρχιμαλάκας, αρχοντομαλάκας, χαζομαλάκας, χοντρομαλάκας, μαλακοκυριλές, λεβεντομαλάκας, μαλάκας-κλάσικ, και τα ομοειδή πεοκρούστης, ψωλοβρόντης, τρόμπας, μινάρας, παπαροπλημμύρας. Η αξεπέραστη λέξη μαλάκας αποδίδει εναργέστατα την καθ' έξη ροπή του βλάκα σε βλακώδεις ενέργειες ή την αυτοϊκανοποίηση του βλάκα που κάθε φορά νομίζει ότι κάτι πέτυχε. Και σε πάμπολλες περιπτώσεις δεν περιορίζεται απλώς και μόνο στην έννοια της βλακείας, αλλά αποδίδει και μια ορισμένη μομφή για κάποια μικρή ή μεγάλη απρέπεια, ότι πέρασες τα εσκαμμένα∙ τα λεγόμενα «μαλακία έκανες», «κοφ’ τις μαλακίες», «δεν μπορώ τις μαλακίες» είναι και μια επαναφορά στην τάξη.</div><br />
<div style="text-align: justify;"><b>33.</b> Λες μαλάκας και καθάρισες.<br />
Δεν υπάρχει ιδεωδέστερη λέξη άμεσης και καταλυτικής προσωπικής κριτικής. Οι λέξεις μαλάκας, μαλακία και τα παράγωγά τους χρησιμοποιούνται για πρόσωπα και καταστάσεις που ξέφυγαν της κοινής λογικής ή των ηθικών και αισθητικών κριτηρίων. Ένα καλλιτεχνικό έργο, μια πολιτική δήλωση ή ενέργεια απαξιώνονται μονολεκτικά και αστραπιαία ως «μαλακία». Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα∙ δεν υπάρχει ίσως ο χρόνος, η διάθεση ή και η ικανότητα για εμβάθυνση, μα αποδίδει το τελικό συμπέρασμα που σχηματίστηκε μέσα σου. Χρησιμοποιείται ακόμα και ως αυτοκριτική: «τι βλέπεις; μαλακίες» (ανοησίες, μπούρδες), «τι κάνεις; μαλακίες» (τίποτα άξιο λόγου, κάτι που δεν μου αρμόζει). «Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας», λέει ο ατσαλάκωτος παρουσιαστής από την οθόνη, έτοιμος να ξεκινήσει το τροπάρι του, και ο βαριεστημένος τηλεθεατής, που έχει πάρει χαμπάρι πια τι νούμερο είναι, του απαντάει ενδόμυχα και κάποτε μουρμουριστά «καλώς τον μαλάκα».</div><br />
<div style="text-align: justify;"><b>38.</b> Το μυαλό δεν έχει ζύγια.<br />
Έχουν παρουσιαστεί κατά καιρούς διάφορες κλίμακες μέτρησης, μεταξύ των οποίων και το περιβόητο IQ (Intelligence Quotient), που φιλοδοξούν να ζυγίσουν τη νοημοσύνη μας. Η διαφορά επίδοσης σε αυτά τα τεστ "γρήγορης αντίληψης" αποτυπώνει μάλλον το παρελθόν των εξεταζόμενων παρά το μέλλον τους∙ άλλη ετοιμότητα διαθέτει το παιδί της μεγαλούπολης και άλλη της περιφέρειας, του ανώτερου κύκλου από του εργατικού σπιτιού. Και σε κάθε περίπτωση ο δείκτης ευφυΐας (το σκορ) που εξάγεται με αυτά τα τεστ είναι ένα μέτρο μεγέθους της σχολικής ικανότητας και τίποτα παραπάνω∙ «σκάρτα ζύγια» δηλαδή, αφού χαρακτήρας, κρίση, πείρα και πρωτοβουλία, που είναι όροι επιτυχίας στη ζωή, δεν μαθαίνονται στα βιβλία. Ο «μετρημένα» εξυπνότερος της τάξης, του σχολείου, της πόλης, της χώρας, του κόσμου είναι κάπως σαν τον τίτλο των καλλιστείων∙ την όποια αξία του διατηρεί μόνο μεταξύ εκείνων που διαγωνίστηκαν. Γι’ αυτό βλέπεις ξαφνικά μια πωλήτρια καταστήματος που μπροστά της σβήνουν όλες οι Μις και οι Σταρ της δεκαετίας. </div><br />
<br />
<div style="text-align: justify;"><b>*Σ.τ.Μ</b>.: Κάποια αποσπάσματα από το μικρό αλλά θαυματουργό βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου "Εγχειρίδιο Βλακείας" (εκδόσεις: ΤΟΠΟΣ). Αποφάσισα να γράψω γι’ αυτό, για δυο λόγους: <b>1ον </b>γιατί το συγκεκριμένο κομμάτι είναι "δικό μας", ταιριάζει σ’ αυτό το blog δηλαδή, καθώς έχει ένα κάρο λέξεις και πραγματεύεται ένα θέμα, αυτό του πλούτου του λεξιλογίου ανάλογα με τις "έγνοιες" της εκάστοτε κοινωνίας (σίγουρα θ’ ασχοληθώ και στο μέλλον πιο διεξοδικά).<br />
<b>2ον</b> διότι είναι ένα από τα πιο ωραία βιβλία που έχω διαβάσει! Ευφυέστατο, αν και διαπραγματεύεται ακριβώς το αντίθετο, ευανάγνωστο, περιεκτικό, ευχάριστο και για να το αφήσετε από τα χέρια σας, πρέπει πρώτα να το τελειώσετε! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Μετά την ανάγνωση του, σίγουρα θα νιώθετε "λιγότερο ή περισσότερο βλάκες", ανάλογα σε ποια κατηγορία κατατάσσετε τον εαυτό σας τώρα! </div>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-57266717162569432382010-05-20T10:56:00.000+01:002010-05-20T10:56:22.403+01:00Γλωσσοδαρμένα Ύψη<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUpfcAFlq652ZaqwalcBuSFSG-yHNb-K-drBY1FMSxHds_J4NFXI2_yK6ti0dCp_Yi6p9AASD-rBbpvSgQeZ5PCofCUY8eKwENKITJ4RyDmD5PoPUfftWheAs8h2zPI_Xhgu1kAEdhEzg/s1600/Power+Words+Logo+2.BMP" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUpfcAFlq652ZaqwalcBuSFSG-yHNb-K-drBY1FMSxHds_J4NFXI2_yK6ti0dCp_Yi6p9AASD-rBbpvSgQeZ5PCofCUY8eKwENKITJ4RyDmD5PoPUfftWheAs8h2zPI_Xhgu1kAEdhEzg/s200/Power+Words+Logo+2.BMP" width="170" /></a></div>Διάβασα πριν μερικούς μήνες στο ένθετο Εικόνες της εφημερίδας Έθνος ένα άρθρο, που πολύ μου άρεσε. Και μου άρεσε γιατί δείχνει το «ύψος» στο οποίο μπορεί να φτάσει η γλώσσα κατά την «ανάπτυξή» της. Όπως ένας άνθρωπος μεγαλώνει, εξελίσσεται, αναπτύσσεται και ψηλώνει, έτσι και η γλώσσα, ως ζωντανός οργανισμός κι αυτή, ανανεώνεται, εμπλουτίζεται με νέες προσθήκες, μεγαλώνει και αναπτύσσεται και όπως φαίνεται μπορεί να φτάσει σε μεγάλο (γλωσσοδαρμένο) ύψος...<br />
Έτσι, νέες έννοιες που εμφανίζονται στη ζωή μας, κάπως πρέπει να τις ονομάσουμε:<br />
<br />
<b>Frenemy</b>: Από το friend και το enemy. Πρωτοεμφανίστηκε το 1953 στον γραπτό λόγο, αλλά έγινε διάσημο αρκετές δεκαετίες μετά, μέσα από το Sex&TheCity. Αναφέρεται σε σχέσεις, όπου ο εχθρός μεταμφιέζεται σε κολλητό και υπονομεύει ποικιλοτρόπως τον υποτιθέμενο φίλο του.<br />
<br />
<b>Bromance</b>: Αποτελεί συνδυασμό των λέξεων brother και romance προκειμένου να επεξηγήσει τον ισχυρό αλλά ξεκάθαρα ετεροφυλικό δεσμό μεταξύ δυο αντρών.<br />
<br />
<b>Webisode</b>: Από τις λέξεις web και episode. Είναι το επεισόδιο τηλεοπτικού σίριαλ ή σόου που αναμεταδίδεται σε κάποιο site, όπως είναι για παράδειγμα το greek-movies.com<br />
<br />
<b>Vlog</b>: Συνδυασμός των video και blog, δηλαδή πρόκειται για το blog που περιέχει και βιντεάκια. (Το δικό μου blog που δεν έχει βιντεάκια, αλλά links, που οδηγούν σε βιντεάκια, πώς να λέγεται;)<br />
<br />
<b>Pregorexia</b>: Συνδυασμός του pregnant (έγκυος) και του κλασικού –ορέξια (βλ. ανορεξία) και αναφέρεται στη νέα τάση, που θέλει τις γυναίκες σε ενδιαφέρουσα να πασχίζουν να μη βάλουν γραμμάριο και να παραμείνουν στο small size, ακόμα και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.<br />
<br />
<b>Sexting</b>: Από το sex και το texting (στέλνω sms). Περιγράφει την αποστολή πικάντικων μηνυμάτων και φωτογραφιών μέσω του κινητού. <br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Νομίζω ότι πρόκειται για καθαρά γλωσσικά παιχνίδια! Αν σκεφτείτε μπορείτε να δημιουργήσετε πλήθος τέτοιων λέξεων! Καλό παιχνίδι, λοιπόν, και <b>Γλωσσοδαρθείτε</b>...Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-31302350105251135902010-05-17T16:31:00.001+01:002012-02-06T18:27:42.564+00:00Πίσω απο τις Λέξεις...έχει Συννεφιά!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>Στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου της προηγούμενης βδομάδας, όπως πάντα υπήρχε σχόλιο για τα πολύ καλά ελληνικά του Πρωθυπουργού μας και το γεγονός ότι δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη αν δεν διαβάζει τα σκονάκια του(!) Και το αμέσως επόμενο σχόλιο του Λαζόπουλου ήταν, όχι τόσο το ότι ο Πρωθυπουργός δεν μιλάει καλά ελληνικά (τουλάχιστον μιλάει αγγλικά, να’ ναι καλά το Yale) αλλά το ότι της Λέξης προηγείται η Σκέψη κι αν σου λείπουν λέξεις, σου λείπουν σκέψεις! Και κάπου εκεί, άδραξα την ευκαιρία!<br />
Σύμφωνα με έρευνες, σκέψη και λέξη δεν συνδέονται μεταξύ τους με δεσμά που προϋπάρχουν, δηλαδή που υπάρχουν εξ’ αρχής, αλλά είναι προϊόντα της ανθρώπινης εξέλιξης. Ακόμα και στα μικρά παιδιά, διαπιστώνεται ένα προνοητικό στάδιο κατά τη διαμόρφωση της γλώσσας και ένα προγλωσσικό στάδιο στην εξέλιξη της σκέψης! Αυτή η σχέση, λοιπόν, δημιουργείται, μεταβάλλεται και επεκτείνεται προς όλες τις πλευρές της ανθρώπινης εξέλιξης.<br />
Από την άλλη όμως, δεν μπορούμε να φανταστούμε τη λέξη και τη σκέψη ως δυο ανεξάρτητα στοιχεία που εξελίσσονται παράλληλα και τέμνονται μόνο σε κάποια σημεία της εξελικτικής πορείας. Το σημείο στο οποίο σκοντάφτουμε είναι ακριβώς το ότι λαμβάνουμε τη λέξη και τη νόηση ως δυο ετερογενείς δραστηριότητες της συνείδησης. Χωρίζουμε δηλαδή την ολότητα (συνείδηση) σε δυο μέρη (λέξη και σκέψη), τα οποία όμως δεν περιέχουν όσες ιδιότητες ανήκουν στην ολότητα και έτσι εξ’ αρχής αποκλείεται η διαδικασία ανίχνευσης αυτών των ιδιοτήτων! Προκειμένου να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο, αρκεί να αντικαταστήσουμε τη λέξη με τη <b>σημασία</b> της λέξης.<br />
Η σημασία της λέξης δεν επιδέχεται περαιτέρω διαίρεση και επιπλέον δεν μπορούμε να πούμε αν αποτελεί φαινόμενο μόνο της γλώσσας ή φαινόμενο μόνο της νόησης, αφού από τη μια η σημασία είναι απαραίτητο στοιχείο της λέξης (λέξη χωρίς σημασία δεν είναι λέξη) και από την άλλη ο σχηματισμός έννοιας, δηλαδή σημασίας, είναι μια καθαρά νοητική πράξη! Επομένως, η σημασία της λέξης είναι ταυτόχρονα ένα γλωσσικό αλλά και ένα νοητικό φαινόμενο, είναι η ενότητα λέξης και σκέψης!<br />
Στο σημείο αυτό θα μπορούσε ο καθένας να πει: «Ναι, αλλά μια λέξη μπορεί να έχει περισσότερες από μια σημασίες και τι πραγματικά συμβαίνει σ' αυτήν την περίπτωση;» Η απάντηση είναι απλή. Όσες σημασίες και να έχει μια λέξη πολλές φορές βρισκόμαστε σε θέση να λέμε "δεν μπορώ να το πω με λέξεις" ή "μακάρι να έβρισκα ακριβώς τη λέξη που θέλω για να καταλάβεις τι έχω στο μυαλό μου". Πάντα, λοιπόν, έχουμε κάτι στο μυαλό μας, ένα κρυφό μήνυμα, που όσες σημασίες κι αν έχουν οι λέξεις, δυσκολευόμαστε να το βρούμε και να το "πούμε", μένοντας με το πικρό παράπονο ότι η σκέψη μας δεν μπορεί να εκφραστεί γλωσσικά. Για να ξεπεράσουμε και να προσπεράσουμε αυτά τα παράπονα, ανοίγουμε νέους δρόμους από τη σκέψη στη λέξη μέσω καινούργιων σημασιών των λέξεων! Και αυτό δε θα σταματήσει ποτε! Διότι, όπως έχω ξαναπεί: τι άλλο μπορεί να χαρακτηρίσει περισσότερο τη γλώσσα απ’ ότι η ζωντάνια; <br />
Και να πούμε και κάτι ακόμα: η σκέψη δεν είναι ο τελευταίος ή ο πρώτος σταθμός σε όλη αυτή τη διαδικασία. Δεν φέρνει η μια σκέψη την άλλη, ή διαφορετικά μια σκέψη δεν δημιουργείται έτσι από το πουθενά και μόνη της, αλλά προκύπτει από τα κίνητρα της συνείδησης μας, που δεν είναι τίποτα άλλο από τα πάθη και τις ορμές μας, τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά μας, τις συγκινήσεις και τις παρωθήσεις μας. Πίσω από τη σκέψη βρίσκονται συγκινησιακές και βουλητικές τάσεις. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την εξής εικόνα δοσμένη, ανεπανάληπτα εννοείται, από τον Βυγκότσκι: αν συγκρίναμε τη σκέψη με ένα κρεμάμενο σύννεφο, που ξεσπά σε μια βροχή λέξεων, τότε ο άνεμος που φυσά και κινεί το σύννεφο είναι τα κίνητρα της συνείδησης!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAV60CQjOnnCR8ZDUoOXBW7ppHcXixX8D8J1N5SvM2QzfQsfaB8k71Y8Rsz3lyUrHECCynRE9RJVWGScV5wLKlLsKjEAgV9uk9xPSrbllO6b6dOcLmdyNy1f4KcgjA5dJAkhjyVP1vcYs/s1600/01cloudy-t9953.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="141" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAV60CQjOnnCR8ZDUoOXBW7ppHcXixX8D8J1N5SvM2QzfQsfaB8k71Y8Rsz3lyUrHECCynRE9RJVWGScV5wLKlLsKjEAgV9uk9xPSrbllO6b6dOcLmdyNy1f4KcgjA5dJAkhjyVP1vcYs/s200/01cloudy-t9953.jpg" width="200" /></a></div><br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Τώρα βγάλαμε σαφέστερα συμπεράσματα για τον Κύριο Πρωθυπουργό! Αν λάβουμε υπόψη μας το (ρόζ) σύννεφο των σκέψεών του (έτσι κι αλλιώς μόνο νεφελώδης μπορεί να είναι η κατάσταση στο μυαλό του) και τις σταγονούλες λέξεων που πέφτουν από το στόμα του μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τα κίνητρά του! Προτείνω να γίνουμε άνεμος και να φυσήξει κόντρα!!!<br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=2ho4-lpihc4">http://www.youtube.com/watch?v=2ho4-lpihc4</a></div>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-65948082123850946342010-05-14T13:48:00.000+01:002010-05-14T13:48:20.286+01:00Η Μνήμη είναι Τώρα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicMCs_BBPFD2d9XbydD6LaqEFxlSJXO15DXV06elWxFaBrOSEypmFPp5pc-2NJeucsB9xXmJkApN7p0uOAS_Fl2sCowLZzuBpqC2UAAAi4ofEk9666MccvcT-aORIvVQHluJd8TgGZQIA/s1600/%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B9_.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicMCs_BBPFD2d9XbydD6LaqEFxlSJXO15DXV06elWxFaBrOSEypmFPp5pc-2NJeucsB9xXmJkApN7p0uOAS_Fl2sCowLZzuBpqC2UAAAi4ofEk9666MccvcT-aORIvVQHluJd8TgGZQIA/s320/%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B9_.jpg" width="248" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;">Πολλές φορές προσπαθώ να ξεχωρίσω τους χρόνους των ρημάτων μεταξύ τους - και το΄ χω πάθει με όλες τις γλώσσες που προσπαθώ να μάθω, ακόμα και με τα ελληνικά. Προσπαθώ δηλαδή σε κάθε περίπτωση να δημιουργήσω την εικόνα στο μυαλό μου για να καταλάβω ότι ναι, υπάρχει διαφορά μεταξύ αορίστου και παρατατικού, για παράδειγμα. «Χθές έπαι<b>ξ</b>α με τον μικρό μου αδερφό» και «Χθές έπαι<b>ζ</b>α με τον μικρό μου αδερφό», είναι δυο προτάσεις με παρελθοντικούς χρόνους και οι δυο, που το νόημα τους είναι ελαφρώς διαφορετικό και έχει να κάνει με την διάρκεια της πράξης. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για μια στιγμιαία πράξη ή εν πάση περιπτώσει για μια πράξη που δεν διήρκεσε περισσότερο από την δεύτερη. Πόση σημασία έχει όμως η επιλογή του χρόνου, από τη στιγμή που δεν μας ενδιαφέρει να τονίσουμε τη διάρκεια της πράξης αλλά την ίδια την πράξη; Και αναφέρομαι εδώ συγκεκριμένα στους παρελθοντικούς χρόνους. Πόσο "επιτυχές' είναι το φαινόμενο της ύπαρξης χρόνων, απο τη ισχυρή βέβαια σκοπιά της γραμματικής, καθώς οι τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιούμε το χρόνο παράγονται κυρίως από τη γραμματική του ρήματος; Και τέλος έχει το παρελθόν κάποια ύπαρξη εκτός γραμματικής; <br />
Κατ’ αρχάς να παρατηρήσουμε ότι συναντούμε διαφορετικές διαιρέσεις του χρόνου σε διαφορετικές κουλτούρες, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που συμβάλουν στη διάρθρωση ή τη μεταβολή της αντίληψης του χρόνου. Τα φάρμακα, η εξάντληση, η πείνα, οι σχιζοφρενικές διαταραχές αλλά και το άγχος μπορούν να επιταχύνουν, να μετριάσουν ή να θολώσουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το χρόνο. Και είναι αποδεδειγμένο πλέον οτι το μυαλό μας έχει πολλούς τρόπους να μετρήσει τον χρόνο. Σκεφτείτε το εξής απλό: όσες προτάσεις και να εκφωνήσετε σε παρελθοντικούς χρόνους δεν παύουν να αποτελούν ένα παρόν ενέργημα. Λέγονται τώρα τη στιγμή που μιλάτε. Πάρτε ως παράδειγμα τη ψυχανάλυση. Τι παραπάνω μπορεί να είναι η ψυχανάλυση απο ένα εγχείρημα που σκοπό έχει να προσδώσει ουσιαστικό κύρος σε ένα γλωσσικό κατασκεύασμα του παρελθόντος; Ο ψυχαναλυτής προσπαθεί μέσα από τους ελεύθερους συνειρμούς και την ανάκληση εμπειριών να καταστήσει μια ανάμνηση σημαίνουσα. Όποια μεθοδολογία, όμως, κι αν ακολουθεί το αποτέλεσμα είναι πάντα γλωσσικό, αφού προσπαθεί να προσδιορίσει ένα "αληθινό και βιωμένο παρελθόν" μέσω γλωσσικών ακολουθιών σε παρελθοντικό χρόνο. Και όσο προσπαθεί να ξεθάψει την πραγματικότητα μέσω της γραμματικής, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, μια κυκλική διαδικασία, όπου η μια στιγμή τίκτει την προηγούμενη. Η ρήση του Κρότσε ότι <b>«όλη η ιστορία είναι σύγχρονη ιστορία»</b>, αποδεικνύει ακριβώς ότι η ισχύς του παρελθόντος είναι «τρέχουσα ομιλία»!</div><br />
<div style="text-align: center;"><b>Η Ώρα</b></div><div style="text-align: justify;"> «Οι Κινέζοι διαβάζουν την ώρα μέσα στα μάτια των γάτων.</div><div style="text-align: justify;">Μια μέρα, ένας μισθοφόρος που έκανε τη βόλτα του στα περίχωρα του Νάνκινγκ, διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει το ρολόι του και ρώτησε ένα αγόρι τί ώρα ήταν. Ο αλητάκος της Ουράνιας Αυτοκρατορίας δίστασε αρχικά, κατόπιν, όμως, θυμήθηκε κάτι, και απάντησε στο μισθοφόρο: "Θα σας πω αμέσως."<br />
Λίγες στιγμές αργότερα, εμφανίστηκε κρατώντας στα χέρια του μια μεγάλη, χοντρή γάτα και, κοιτώντας το ασπράδι των ματιών της, διαβεβαίωσε τον άνθρωπο χωρίς δισταγμό: «Είναι λίγο πριν το μεσημέρι, κύριε». Πράγμα απολύτως σωστό.<br />
Αλλά κι εγώ, όταν γέρνω πάνω στην ωραία Φελίν, που τόσο εύστοχα της έδωσαν αυτό το όνομα, στη Φελίν που τιμά το φύλο της και που είναι για μένα η περηφάνια της καρδιάς μου κι η ευωδία της ψυχής μου, τότε βλέπω, είτε είναι νύχτα, είτε μέρα, στο πιο λαμπρό φως ή στην πυκνότερη σκιά, βλέπω πεντακάθαρα στο βάθος των αξιολάτρευτων ματιών της τον χρόνο, τον ίδιο πάντα: έναν χρόνο μακρινό, γιορταστικό, μεγάλο σαν το κενό, χωρίς διαίρεση σε λεπτά και δευτερόλεπτα –ένα ακίνητο χρόνο, που δεν έχει ώρα κι όμως είναι ανάλαφρος σας στεναγμός και φευγαλέος σαν ένα βλέμμα.<br />
Και αν κάποιος ενοχλητικός άνθρωπος ερχόταν να με ταράξει την ώρα που το βλέμμα μου ήταν προσηλωμένο στο χαριτωμένο αυτό ρολόι, αν κάποια ανυπόμονη ψυχή με ρωτούσε: «Μα τι ψάχνεις μες στα μάτια αυτού του πλάσματος; Μήπως τον χρόνο, σπάταλε και αργόσχολε θνητέ;», θα του απαντούσα χωρίς δισταγμό: «Ναι, τον χρόνο! Την αιωνιότητα!»</div><br />
<b>«Η Ώρα» - Σαρλ Μπωντλαίρ</b>: Γάλλος ποιητής, γεννήθηκε στο Παρίσι το 1821 και πέθανε το 1867. Από τις διαπρεπέστερες φυσιογνωμίες της γαλλικής λογοτεχνίας. Σε όλη του τη ζωή υπέφερε από οικονομικά αδιέξοδα και τις εξαιρετικά οξυμένες σχέσεις με τους οικείους του. Θεωρείται ο δημιουργός της νεότερης ποίησης και ένας από τους κορυφαίους εκφραστές της. Η έκδοση του έργου του «Άνθη του Κακού», προκάλεσε σκάνδαλο και κατασχέθηκε αμέσως, χρεώνοντας τον με ένα εξαντλητικό χρηματικό ποσό ως πρόστιμο για προσβολή των χρηστών ηθών. <br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Την επόμενη φορά που θα απευθυνθείτε για δουλειά σε κάποιο μεταφραστικό γραφείο και σας πουν ότι ψάχνουν μεταφραστές με εμπειρία, κάντε τους την παραπάνω ανάλυση και πείτε τους ότι εσείς έχετε εμπειρία στο Μέλλον! Δεν υπάρχει παρελθόν! Γιατί βλέπετε μπροστά…Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-20627995719141299082010-05-13T16:45:00.000+01:002010-05-13T16:45:41.242+01:00Πιπέρι στη Γλώσσα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyMdYgHKjsRn2-xo6BD3FyCbIO9nhU9zDBaYHP9KljgWt6Qj97AO_WmdXjICzF1UbpMwdfpo2zmKiUpCoUZqFYuzlrytxbjIpW0o5b1K60y4GZ4o5lHUvp6vEEmRbY-l9GWMyZPzl-Z30/s1600/chili+peppers.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyMdYgHKjsRn2-xo6BD3FyCbIO9nhU9zDBaYHP9KljgWt6Qj97AO_WmdXjICzF1UbpMwdfpo2zmKiUpCoUZqFYuzlrytxbjIpW0o5b1K60y4GZ4o5lHUvp6vEEmRbY-l9GWMyZPzl-Z30/s200/chili+peppers.JPG" width="161" /></a></div><br />
<br />
Πόσες φορές έχετε ακούσει τη γλυκιά μανούλα (τη δικιά σας ή άλλων) να φωνάζει «Πιπέρι στη Γλώσσα», όταν ακούει το πιτσιρικάκι της να λέει μια «κακιά» λέξη; Και, πάλι, πόσες φορές έχετε ακούσει το κοινότυπο «Δεν υπάρχουν πρόστυχες λέξεις, πρόστυχα μυαλά υπάρχουν». Σύμφωνα με τους Cameron & Kulick, η κοινωνιογλωσσολογία θεωρεί ότι με τη γλωσσική χρήση επιτελούμε, μεταξύ άλλων, «πράξεις ταυτότητας». Το ζήτημα της ταυτότητας προτιμήθηκε ως πλατφόρμα για τη μελέτη της γλώσσας και της σεξουαλικότητας. Έτσι η πρόταση για μετακίνηση του ενδιαφέροντος προς την επιθυμία αποτελεί αντίδραση στην θεωρούμενη αποσιώπηση του ρητά σεξουαλικού λόγου: ενός λόγου που δεν θα αναφέρεται σε σεξουαλικές κατηγορίες, αλλά σε επιθυμίες και πρακτικές. Η queer γλωσσολογία (queer linguistics) είναι η προσέγγιση για τη μελέτη της γλώσσας σε σχέση με τη σεξουαλικότητα. Η queer γλωσσολογία φέρνει στο προσκήνιο τον τρόπο με τον οποίο η ηγεμονική ετεροφυλοφιλία ρυθμίζει τη σεξουαλικότητα και τους τρόπους με τους οποίους διαπραγματευόμαστε τις σεξουαλικότητες, οι οποίες παρεκκλίνουν από τη νόρμα(!). Η μελέτη της γλώσσας και της σεξουαλικότητας εστίασε αρχικά στην ενδεικτική σχέση της γλωσσικής παραγωγής με σεξουαλικές ταυτότητες και συνδέθηκε με τις πολιτικές ταυτότητας που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο ομάδων, όπως το γκέι και το λεσβιακό κίνημα. Ωστόσο, το ενδιαφέρον σταδιακά μετακινήθηκε προς τη μελέτη της σεξουαλικότητας ως επιθυμίας που υπερβαίνει ζητήματα ταυτότητας. Συζητήσεις χωρίς ενοχή για θέματα, όπως ο ρομαντικός ή (όχι και τόσο) έρωτας, η επιδίωξη της ηδονής, η φετιχιστική επιθυμία, αλλά και το φλερτ, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα ή οι φαντασιώσεις, αποτυπώνονται με εξαίρετο τρόπο στην ποίηση και τη λογοτεχνία.. Πολλοί μελετητές της γλώσσας, ποιητές και συγγραφείς έχουν ασχοληθεί με λιξιλόγιο που αναφέρεται στη γενετήσια πράξη. Τα περισσότερα αναπτύσσουν το θέμα τους με έμμεσο, υπαινικτικό ή συμβολικό-αλληγορικό τρόπο. Το ευπρεπές λεξιλόγιο, που αποφεύγει την ωμή κυριολεξία, είναι ο κανόνας. Ακόμη και ο τολμηρός για την εποχή του ομοερωτισμός του Καβάφη είναι διατυπωμένος σε γλώσσα “καθώς πρέπει”. Δεν λείπουν όμως και οι εξαιρέσεις. Πολλές από αυτές κινούνται στον χώρο της σάτιρας, όπως η σάτιρα του Αρχίλοχου και του Αριστοφάνη είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος της ελευθεροστομίας και ανεξιγλωσσίας. Μια επίσης γνωστή περίπτωση είναι τα δημοτικά Γαμοτράγουδα. Παρακάτω, παραθέτω κάποια αποσπάσματα ή ποιήματα, που έχω πρόχειρα, όπου ο σεξουαλικός λόγος ρέει με αφθονία...<br />
Πάρτε…μια γεύση:<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><b>«Θα σου φυσήξω φλόγα μελανοκάνθαρε!<br />
Αύριο λέξη μητρική<br />
πορνοδύτης πορνοκόπος πορνομύστης<br />
πορνοσκόπος ΠορνοΩμέγα<br />
κι αγριοχόρταρο ξερό ξανθομαλλούσα Ρένα<br />
στο δάσος – τι χυσιματάρα!»</b><br />
<br />
Νίκος Καρούζος</div><br />
<br />
<br />
<b>«Το πλάσμα, που είχε μπροστά του, ήταν το ομορφότερο κομψοτέχνημα, που είχε δει ποτέ στη ζωή του. Το καλλίγραμμο σώμα της φανέρωνε ολοκληρωμένη γυναίκα. Το στήθος της γεμάτο και καμπυλόγραμμο, ξεπρόβαλε υπέροχα στητό. Οι ρόγες της ορθές και σκληρές, με ένα σκουρόχρωμο χρώμα σαν καμένη καραμέλα. Η κοιλιά της ίσια χωρίς ραβδώσεις και δίπλες, κατέληγε στον μαγικό της κόσμο χαμηλά, στο αιδοίο της, όπου μόλις είχε αρχίσει να φυτρώνει ένα μικρό υφάνσιμο θαμνάκι. «Θα είναι το πολύ δεκατεσσάρων ετών», σκέφτηκε αναμμένος ο καπετάνιος με τον ανδρισμό του να έχει φτάσει στον αφαλό.<br />
«Μη φοβάσαι», της ψιθύρισε στο αυτί μειλίχια. «Δεν θα σε πειράξω. Θα παίξουμε ένα παιχνιδάκι, που θα αρέσει και σε σένα», συνέχισε χωρίς να ξέρει αν τον καταλαβαίνει ή όχι. Το βαρύ του χέρι κατέβηκε χαμηλά, κάτω στα σκέλια της και αναζήτησε το σημείο ερεθισμού της. Με το άλλο, άρχισε να κατεβάζει το φαρδύ παντελόνι του, μέχρι που η ολοκληρωμένη στύση του πετάχτηκε σπαρταριστά έξω ψάχνοντας απεγνωσμένα για συντροφιά.»</b><br />
<div style="text-align: center;">Ας ξημερώσει κι αύριο Θεέ μου...- Δημήτρης Ράντογλου</div><div style="text-align: center;"><b> </b></div><div style="text-align: center;"><b>Ν’ αποπλανάς αγγέλους μόνο στο άψε-σβήσε:<br />
Στριμωξ’τον νέτα-σκέτα στου σπιτιού την μπάση<br />
Τη γλώσσα χωσ’ στο στόμα του, το χέρι ας φτάσει<br />
Κάτω απ’ τη φούστα, ώσπου να χύσει, στήσε<br />
Την όψη του στον τοίχο, σήκωσ’ το φουστάνι<br />
Και γάμησέ τον. Κι αν βογγάει απ’ το γαμήσι<br />
Σφιξ’ τον γερά και κάνε τον διπλά να χύσει<br />
Αλλιώς στα χέρια σου ένα σοκ θα σ’ τον ξεκάνει<br />
<br />
Πες του όλο χάρη με τον πισινό να σείεται<br />
Πες του τα΄αρχίδια σου απαλά να σου τα πιάσει<br />
Πες του ‘αφοβα ν απέσει κάτω, να ησυχάσει<br />
Στη γλύκα, όσο ακόμα ανάμεσα ουρανού και γης κρεμιέται<br />
<br />
Αλλά στα μάτια, όσο γαμάς, μην τον κοιτάξεις<br />
Και τις φτερούγες του, άνθρωπέ μου, μην του σπάζεις.</b><br />
<br />
Η Αποπλάνηση των Αγγέλων - Μπέρτολτ Μπρεχτ<br />
Μετάφραση: Γιώργος Βελουδής</div><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><b>Εγώ ο άμετρος, που ζω μετρίως, στα τρία μου<br />
σας γράφω, φίλοι να το ξέρετε ! Σο-<br />
βαρά ποθώ χυδαία να σας ξεχέσω<br />
— ανάγκη δεν σας έχω. . . μήτε χρεία μου !<br />
Στο πήδημα τα λόγια φτιάχνουν καύλα :<br />
το χαίρεται ο γαμιάς να λέει γα-μή-σι<br />
— κι αυτός, που λέξεις έχει να σκορπίσει,<br />
ποτέ του δεν θα κοιμηθεί σε τάβλα.<br />
Γαμίκουλες καλούς η γλώσσα θα ’χει στέψει,<br />
μόνο όταν το κοράσι τους πιπώσει<br />
στεγνά κι αγρίως — κοντά στο νου κι η γνώση.<br />
Στεγνός στο πνεύμα μόνο μην και μείνω !<br />
Η τέχνη του άντρα λέει : γαμώ με σκέψη∙<br />
κι η πολυτέλεια : να γελάω, όταν χύνω !</b></div><div style="text-align: center;"><br />
Σάουνα και συνουσία - Μπέρτολτ Μπρεχτ,<br />
μετάφραση: Γiώργος Κεντρωτής</div><br />
<br />
<div style="text-align: center;"><b>«Οι εταίρες είναι εδώ και πουθενά<br />
πολλοί τις λεν απλώς πουθάνες»</b><br />
<br />
Αριστοτέλης Νικολαίδης<br />
</div><br />
<br />
<br />
<br />
Και, βέβαια, όχι δεν συναντάμε τις «κακές» λέξεις και τα «κακά» νοήματα μόνο σε βιβλία για μεγάλους.<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><b>«Μπορώ να έρθω να μείνω μέσα σου;»</b><br />
<b>«Τώρα ξέρω γιατί ήμουν τόσο μόνο μου για τόσον πολύ, πάρα πολύ καιρό – περίμενα τη σημερινή μέρα. Έλα σε παρακαλώ και μείνε μέσα μου και μην πάψεις να ζεις μέσα μου ώσπου κι οι δυο να πάψουμε να ζούμε»</b></div><br />
Από το παραμύθι του E. Cummings «Το σπίτι που έφαγε κουνουπόπιτα»<br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Ε ρε τί σου είναι αυτή η «Γλώσσα»!Πόσα πράγματα μπορείς να πεις και να κάνεις!Σηκωθείτε …Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-25177378607458615462010-05-10T14:25:00.000+01:002010-05-10T14:26:37.420+01:00Η Γάτα και ο Διάβολος - Τζαίημς Τζόυς<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGGFXN707SwvPPUo6W9a7z6NiXVBt65QunnRdm6V3tQAE9qASFygRjcGvAJPnrwF2v6JR7O0H60nPQTP2VNz49ykVs_7vvp5E-lgRguT9LuHOTQ3asqOmcW9CHWFkCALez0xiKCO20Ads/s1600/b9789608402959.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGGFXN707SwvPPUo6W9a7z6NiXVBt65QunnRdm6V3tQAE9qASFygRjcGvAJPnrwF2v6JR7O0H60nPQTP2VNz49ykVs_7vvp5E-lgRguT9LuHOTQ3asqOmcW9CHWFkCALez0xiKCO20Ads/s320/b9789608402959.jpg" width="203" /></a></div><br />
Αγαπημένε μου Στήβι!<br />
<br />
Τις προάλλες σου έστειλα μια ωραία τσίγγινη γατούλα γεμάτη λιχουδιές, αλλά ίσως να μην ξέρεις την ιστορία της γάτας του Μπωζανσί. Το Μπωζανσί είναι μια μικρούτσικη, παλιά πολιτειούλα στις όχθες του Λίγηρα, που είναι ο πιο μακρύς ποταμός σ’ όλη τη Γαλλία. Είναι και πολύ πλατύς ποταμός, τουλάχιστον για τη Γαλλία. Στο Μπωζανσί είναι τόσο πλατύς που θα χρειαζόταν να κάνει κανείς το λιγότερο χίλια βήματα, για να πάει απ’ τη μια όχθη στην άλλη.<br />
Πολύ παλιά, λοιπόν, όταν οι κάτοικοι του Μπωζανσί ήθελαν να περάσουν αντίπερα έπρεπε να διασχίσουν το ρεύμα του ποταμού με ένα καράβι, γιατί γέφυρα τότε δεν υπήρχε. Να τη φτιάξουν οι ίδιοι δεν μπορούσαν αλλά ούτε και να πληρώσουν κάποιον γι’ αυτό. Τι άλλο πια να έκαναν; Ο διάβολος που, όπως ξέρεις, διαβάζει πάντα τις εφημερίδες, έμαθε για το πρόβλημά τους. Έβαλε τα καλά του και μια και δυο πήγε να κάνει μιαν επίσκεψη στο δήμαρχο του Μπωζανσί που τον έλεγαν Άλφρεντ Μπερν . Και του δημάρχου του άρεσε να φοράει φανταχτερά ρούχα. Φορούσε έναν άλικο μανδύα και κρέμαγε πάντα στο λαιμό του μια μεγάλη ολόχρυση αλυσίδα, ακόμα κι όταν κοιμόταν βαθιά, κουλουριασμένος στο κρεβάτι του, σαν μωρό, με τα γόνατα μες στο στόμα του. <br />
Ο διάβολος ανέφερε στο δήμαρχο αυτά που είχε διαβάσει στην εφημερίδα και του είπε ότι θα μπορούσε να χτίσει μια γέφυρα για να περνάνε όποτε ήθελαν οι κάτοικοι του Μπωζανσί στην αντίπερα όχθη. Τον διαβεβαίωσε ότι η γέφυρα που θα του έφτιαχνε θα’ ταν η τελειότερη όλων και θα’ ταν, μάλιστα, έτοιμη σε μια μόνο νύχτα. Ο δήμαρχος τον ρώτησε τι χρηματικό ποσό θα απαιτούσε να λάβει για την κατασκευή μις τέτοιας γέφυρας.<br />
Τίποτε απολύτως, του απάντησε ο διάβολος. Το μόνο που ζητώ είναι να μου ανήκει ο πρώτος που θα περάσει πάνω απ’ τη γέφυρα. Σύμφωνοι, είπε ο δήμαρχος.<br />
Ήρθε η νύχτα και οι κάτοικοι του Μπωζανσί έπεσαν να κοιμηθούν. Έπειτα ήρθε η αυγή. Και σαν κοίταξαν έξω απ’ τα παράθυρά τους, φώναξαν όλοι: Ω Λίγηρα! Τι καταπληκτική γέφυρα! Γιατί όλοι τους είδαν μια καταπληκτική, στέρεη, πέτρινη γέφυρα που ένωνε τις δυο όχθες του ποταμού.<br />
Όλοι έτρεξαν κάτω, στην αρχή της γέφυρας, και κοίταξαν απέναντι. Εκεί στεκόταν ο διάβολος και περίμενε τον πρώτο που θα πέρναγε απέναντι. Κανείς, όμως, δεν κόταγε να πάει, γιατί όλοι τους φοβούνταν τον διάβολο.<br />
Ξάφνου ακούστηκαν τρομπέτες – ήταν σημάδι πως όλοι έπρεπε να σιωπήσουν – και ο δήμαρχος, κύριος Άλφρεντ Μπερν, εμφανίστηκε με τον άλικο μανδύα του και τη βαριά, ολόχρυση αλυσίδα κρεμασμένη στον λαιμό του. Κρατούσε στο’ να του χέρι έναν κουβά νερό και κάτω από το μπράτσο-του άλλου του χεριού-κουβαλούσε μια γάτα. Μόλις τον είδε απ’ την άλλη μεριά ο διάβολος, σταμάτησε τον τρελό χορό του και έβαλε στ’αυτί του ένα μεγάλο χωνί που του χρησίμευε για να ακούει από πολύ μακριά. Μέσα στον κοσμάκη άρχισαν ψίθυροι και η γάτα κοίταξε προς τα πάνω, τον δήμαρχο, γιατί στην πολιτειούλα του Μπωζανσί επιτρέπεται στις γάτες να κοιτάζουν το δήμαρχο.<br />
Όταν βαρέθηκε να τον κοιτάζει (γιατί ακόμα και μια γάτα βαριέται κάποια στιγμή να κοιτάζει έναν δήμαρχο), άρχισε να παίζει με τη βαριά, ολόχρυση αλυσίδα του.<br />
Μόλις ο δήμαρχος πλησίασε στη γέφυρα, οι άνδρες κράτησαν την αναπνοή τους και οι γυναίκες το στόμα τους.<br />
Ο δήμαρχος έβαλε τη γάτα πάνω στη γέφυρα και, πριν προλάβει κανείς να πει ή να κάνει κάτι –πλάτς-, έχυσε όλον τον κουβά με το νερό επάνω της.<br />
Η γάτα, ανάμεσα στο νερό και στον διάβολο, έκανε γρήγορα την επιλογή της και, τρέχοντας με τα αυτάκια της κολλημένα στο κεφαλάκι της, πέρασε τη γέφυρα και φώλιασε στην αγκαλιά του διαβόλου.<br />
Ο διάβολος καταφουρκίστηκε:<br />
«Messieurs les Balgentiens» ούρλιαξε κι ακούστηκε ως την άλλη μεριά της γέφυρας «vous n’êtes pas de belles gens du tout! Vous n’êtes que des chats!»<br />
Και στη γάτα είπε: «Viens ici, mon petit chat! Tu as peur, mon petit chou-chat ? Tu as froid mon pau petit chou-chat ? Viens ici, le diable t’emporte ! On va se chauffer tous les deux ».<br />
Πήρε λοιπόν τη γάτα κι από’ δω παν’ κι άλλοι. Και από τότε λένε τους κατοίκους της πολιτειούλας «γάτες του Μπωζανσί». Αλλά η γέφυρα είναι ακόμη εκεί και τα παιδάκια τρέχουν, κάνουν ποδήλατο και παίζουν πάνω της.<br />
Ελπίζω να σου αρέσει αυτή η ιστοριούλα.<br />
<br />
Υ.Γ.: <b>Ο διάβολος, συνήθως, μιλάει μιαν εντελώς δική του γλώσσα, που λέγεται αλαμπουρνέζικα, και κάνει ρίμες κατά πώς του’ ρχεται, αλλά, όταν είναι πολύ θυμωμένος, μιλάει πολύ κακά γαλλικά, αν και μερικοί που τον έχουν ακούσει, λένε πως η προφορά του είναι δουβλινέζικη.</b><br />
<br />
«Άνθρωποι και Γάτες, Ανθολογία», μετάφραση:Γιούλη Τσίρου, εκδ: Το Ποντίκι.<br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Ο Τζ. Τζόυς γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1882, όπου και σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία. Πολυταξιδεμένος, έζησε κυρίως στην Τεργέστη, τη Ζυρίχη και το Παρίσι, παραμένοντας ωστόσο βαθύτατα Ιρλανδός. Πέθανε στη Ζυρίχη το 1941. Η Γάτα και ο Διάβολος, είναι παλιό γαλλικό παραμύθι, που αναπλάθει ο Τζόυς.Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3737536451294339120.post-77341543488785826062010-05-10T12:16:00.000+01:002010-05-11T12:35:40.706+01:00Τα Φιλαράκια!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5WggyfRUqaatcPWu3_b1vssQPIvUyhOKfp94sEnu6Ojkir8Fw1WPKNMVsgN-QXnP1bkYO3liup4k_8Bku660kF5mwtXBODf3wklf_i8Y_hMweoGN30PLZUHdhQzEcIXDeaLnfGYlFDlI/s1600/wallpaper-hug.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5WggyfRUqaatcPWu3_b1vssQPIvUyhOKfp94sEnu6Ojkir8Fw1WPKNMVsgN-QXnP1bkYO3liup4k_8Bku660kF5mwtXBODf3wklf_i8Y_hMweoGN30PLZUHdhQzEcIXDeaLnfGYlFDlI/s200/wallpaper-hug.jpg" width="200" /></a></div><br />
Ο κόσμος μας χωρίζεται σε δυο σφαίρες: στη σφαίρα της πραγματικής μας ζωής και στην μπλογκόσφαιρα, στη ζωή που μπορεί όλοι μας να κρύβουμε στο διαδίκτυο! Φίλους μπορούμε να έχουμε και στην μια και στην άλλη ζωή (εν πάση περιπτώσει σε κάθε ζωή)! Και όπως χαλάνε οι σχέσεις μας με τους φίλους στην πραγματική ζωή και άρα φτάνουμε στη θλιβερή διαπίστωση «Ποτέ δεν ήταν πραγματικός φίλος», το ίδιο μπορεί να συμβεί και στη διαδικτυακή ζωή! Όχι, δεν θα κάνουμε σεμινάριο «Πώς να τα πάτε καλά με τους φίλους σας». Όλος αυτός ο πρόλογος έγινε για να αναφέρουμε οτι σύμφωνα με το New Oxford American Dictionary η λέξη ‘unfriend’ είναι «η λέξη της χρονιάς» για το 2009 και σημαίνει ακριβώς «καταργώ-διαγράφω κάποιον από φίλο μου» ή «αποφιλοποιώ» π.χ. από το facebook! Είδατε πόσο ωραία η γλώσσα ονοματοθετεί το περιβάλλον γύρω μας και οτιδήποτε νέο υπεισέρχεται σε αυτό; Αυτό είναι ζωντάνια!<br />
<br />
<b>*Σ.τ.Μ</b>.: Ως συνώνυμο του ‘unfriend’ εμφανίζεται το ‘defriend’<br />
<br />
<a href="http://www.crn.com/software/221900035;jsessionid=DPXSFNO0XS2JPQE1GHPCKH4ATMY32JVN">http://www.crn.com/software/221900035;jsessionid=DPXSFNO0XS2JPQE1GHPCKH4ATMY32JVN</a><br />
<br />
<a href="http://www.southparkstudios.com/episodes/267112">http://www.southparkstudios.com/episodes/267112</a>Beryhttp://www.blogger.com/profile/06497019461178142342noreply@blogger.com0